2 min
Een van de mysterieuze eigenschappen van het lichaam waarmee lijners te maken krijgen is wellicht ontraadseld, de rem op vetverbranding. Een nieuw ontdekt moleculair mechanisme lijkt niet alleen een aanknopingspunt te bieden voor nieuwe therapieën om af te vallen, maar mogelijk ook om medicinaal het risico op bijvoorbeeld Alzheimer en kanker te verminderen.
Wie flink afvalt, zal merken dat het steeds moeilijker wordt om nog meer gewicht te verliezen. Het lichaam lijkt op de spaarstand te gaan en minder energie nodig te hebben dan voorheen. En dat is niet alleen te verklaren uit het feit dat een lichter lichaam nu eenmaal minder energie verbruikt. Het lichaam beschermt zichzelf tegen uithongeren, zoals een kat altijd wat brokjes in zijn bijna lege bakje laat liggen (althans, dat doet mijn kat Tinus).
Het mechanisme achter dat evolutionair bewaarde beschermingssysteem draait om het receptoreiwit RAGE. Dat stuurt vetcellen aan om hun inhoud prijs te geven om verbrand te worden (voor energie of warmte) of het vet juist vast te houden. Als het lichaam stress ervaart, zoals in tijden van ondervoeding, gaat de rem op de vetstofwisseling.
Tijden van overvloed
“Maar”, zegt Ann Marie Schmidt, endocrinoloog aan de New York University School of Medicine en ontdekker van het mechanisme, “in tijden van overvloed, als er geen tekort is aan voedingsstoffen, is de receptor nog steeds aanwezig en in staat die ongelukkige rol te spelen om energie te hamsteren en niet toe te staan dat het verbruikt wordt.” The Atlantic schrijft over haar onderzoek, dat gepubliceerd werd in het vakblad Cell Reports.
Het ‘anti-verhongeringsmechanisme’ reageert op stress in de cellen ten gevolge van overeten op dezelfde manier als op stress voor verhongering en is daarmee een “vloek geworden in tijden van overvloed”, zegt Schmidt. Ze doet al sinds 1992 onderzoek naar RAGE.
De receptor, die op de wand van vetcellen zit, wordt actief door AGE’s, advanced glycation endproducts, grote moleculen die gevormd worden uit glucose, vet en eiwitten uit voeding in het bloed. Dat gebeurt vooral bij oudere, diabete en/of obese patiënten, maar ook bij gezonde mensen. RAGE reageert niet alleen op AGE’s, maar ook op vetten en eiwitten als die samenklonteren en vervormen tot giftige oligomeren (samengestelde moleculen) in mensen die meer eten dan hun voorouders deden, denkt Schmidt.
Vetbesparing
Vooralsnog is het mechanisme van vetbesparing en -afgifte alleen aangetoond in muizen. Schmidt gebruikte twee soorten, normale muizen en een speciaal gekweekte soort die geen RAGE produceerde. Die laatste kwamen maar liefst 70% minder aan in gewicht dan de normale, op hetzelfde vette dieet. Bovendien hadden de muizen zonder RAGE lagere bloedsuikerniveaus en verbruikten ze meer energie voor dezelfde activiteiten als de gewone muizen.
Schmidts onderzoekgroep heeft een experimentele RAGE-remmer ontwikkeld, die voorkomt dat RAGE actief wordt. Ze wil die in een proef toepassen bij mensen die afgevallen zijn, door een maagoperatie of onder begeleiding, om te bestuderen of zij inderdaad niet of minder aankomen.
De ontdekking biedt meer mogelijkheden dan alleen gewichtscontrole. “Omdat RAGE uit het immuunsysteem voortkomt, kan het blokkeren ervan ook de ontstekingssignalen verminderen die bijdragen aan insulineresistentie en diabetes,” zegt Schmidt tegen ScienceDaily. “Zulke behandelingen kunnen in het hele lichaam de systemische inflammatie verminderen, die een risicofactor is voor atherosclerose, kanker en de ziekte van Alzheimer.”
Dit artikel afdrukken
Het mechanisme achter dat evolutionair bewaarde beschermingssysteem draait om het receptoreiwit RAGE. Dat stuurt vetcellen aan om hun inhoud prijs te geven om verbrand te worden (voor energie of warmte) of het vet juist vast te houden. Als het lichaam stress ervaart, zoals in tijden van ondervoeding, gaat de rem op de vetstofwisseling.
Tijden van overvloed
“Maar”, zegt Ann Marie Schmidt, endocrinoloog aan de New York University School of Medicine en ontdekker van het mechanisme, “in tijden van overvloed, als er geen tekort is aan voedingsstoffen, is de receptor nog steeds aanwezig en in staat die ongelukkige rol te spelen om energie te hamsteren en niet toe te staan dat het verbruikt wordt.” The Atlantic schrijft over haar onderzoek, dat gepubliceerd werd in het vakblad Cell Reports.
Het ‘anti-verhongeringsmechanisme’ reageert op stress in de cellen ten gevolge van overeten op dezelfde manier als op stress voor verhongering en is daarmee een “vloek geworden in tijden van overvloed”, zegt Schmidt. Ze doet al sinds 1992 onderzoek naar RAGE.
De receptor, die op de wand van vetcellen zit, wordt actief door AGE’s, advanced glycation endproducts, grote moleculen die gevormd worden uit glucose, vet en eiwitten uit voeding in het bloed. Dat gebeurt vooral bij oudere, diabete en/of obese patiënten, maar ook bij gezonde mensen. RAGE reageert niet alleen op AGE’s, maar ook op vetten en eiwitten als die samenklonteren en vervormen tot giftige oligomeren (samengestelde moleculen) in mensen die meer eten dan hun voorouders deden, denkt Schmidt.
Vetbesparing
Vooralsnog is het mechanisme van vetbesparing en -afgifte alleen aangetoond in muizen. Schmidt gebruikte twee soorten, normale muizen en een speciaal gekweekte soort die geen RAGE produceerde. Die laatste kwamen maar liefst 70% minder aan in gewicht dan de normale, op hetzelfde vette dieet. Bovendien hadden de muizen zonder RAGE lagere bloedsuikerniveaus en verbruikten ze meer energie voor dezelfde activiteiten als de gewone muizen.
Schmidts onderzoekgroep heeft een experimentele RAGE-remmer ontwikkeld, die voorkomt dat RAGE actief wordt. Ze wil die in een proef toepassen bij mensen die afgevallen zijn, door een maagoperatie of onder begeleiding, om te bestuderen of zij inderdaad niet of minder aankomen.
De ontdekking biedt meer mogelijkheden dan alleen gewichtscontrole. “Omdat RAGE uit het immuunsysteem voortkomt, kan het blokkeren ervan ook de ontstekingssignalen verminderen die bijdragen aan insulineresistentie en diabetes,” zegt Schmidt tegen ScienceDaily. “Zulke behandelingen kunnen in het hele lichaam de systemische inflammatie verminderen, die een risicofactor is voor atherosclerose, kanker en de ziekte van Alzheimer.”
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Mij intrigeert hoe de meest basale natuurproducten voor de (tien-, mogelijk honderden-tientallen) generaties voorouders tot (levens)gevaarlijke stoffen zouden zijn geworden. Bij gebruikt van kookboeken tot een eeuw geleden, is het aan de hand van de actuele voedingsadviezen een groot wonder hoe zij hun kookkunsten hebben kunnen overleden. Carolien Makkink
Uitgerekend vet, suiker, zout en houtrook waren hun massaal gebruikte, onmisbare conserveermiddelen. Het samengaan met de meest geavanceerde en te vaak letterlijk niet te verteren synthetische hulpstoffen zijn de meest waarschijnlijke aanstichters van ontregelingen. De veelheid aan dagelijks toegestane hoeveelheden moeten via stapelingen en vermengingen dan ook bijdragen tot de schrikbarende toenamen van onder meer Alzheimer en kanker.
Meest verwonderlijk is dat vooral kanker in het algemeen de oorlog is verklaard. Ieder zinnig mens zegt er alles voor over te hebben er de strijd tegen te voeren.
Het verbijsterd mij, dat als je mensen voorlegt dat dokter Meinsma met zijn "Roken in levensgevaarlijk GEWORDEN!" alarm sloeg bij de toen schrikbarende stijging tot zo'n 9.000 kankergevallen per jaar in de jaren 1957 t/m 1959, ze je onbegrijpend aan kijken.
Vorig jaar overschreed het jaarlijks aantal kankergevallen de 116.000. Ook deze trend maakt geen onderdeel uit van de publieke kennis. En dat in weerwil van die enorme inzet die men inzake de kankerbestrijding nodig vindt.
In relatie met het artikel zal het letterlijk niet te verteren karakter een grote rol spelen bij het al dan niet verbranden van vetten. Mogelijk dragen de geavanceerde hulpstoffen ook bij tot het niet afbreekbaar zijn natuurproducten, onder meer vetten.
Allemaal machtig interessant, Marcel Vossestein , maar wat heeft het te maken met bovenstaand artikel 'Rem op vetverbranding ontraadseld'?
#Tiny #5 Als iets het buitenbeeld houden van de door overheden toegestane kwalijke stoffen weergeeft, zijn het de ontwikkelingen rond het arrest van het Gerechtshof Den Haag van 6-12-2018 wel.
Daarin worden reeksen kwalijke praktijken opgesomd en wat neerkomt op het welbewust vergiftigen van tabak. En waar overheden kennis van dragen zonder dat het tot ingrijpende maatregelen tegen tabaksproducenten leidt. Daarover kan aAlleen de (Europese) regelgever beslissen. En ook de "toegevoegde kankerverwekkende stoffen" worden letterlijk benoemd.
>>
• De sigaretten van de tabaksproducenten worden volgens de stringente Nederlandse en Europese wet- en regelgeving gemaakt en getest.
• Het gebruik van 'ventilatiegaatjes' in het mondstuk van de sigaretten en de toevoeging van additieven aan sigaretten is al lang bekend bij de Nederlandse overheid en de Europese commissie.
• Dat geldt ook voor de (veel) hogere uitstootwaarden van de aan sigaretten toegevoegde kankerverwekkende stoffen bij het daadwerkelijk door personen roken van sigaretten dan bij het testen van die waarden door een rookmachine.
• Deze wetenschap is voor de Europese regelgevers tot op heden geen aanleiding geweest tot het wijzigen of aanscherpen van de regels voor het produceren van sigaretten en testen van sigaretten.
• Zolang de tabaksproducenten zich aan deze Europese en nationaalrechtelijk vastgestelde regels houden, mogen de lidstaten (en dus ook Nederland) de handel in sigaretten volgens diezelfde Europese regels niet verbieden.
• Alleen de (Europese) regelgever kan beslissen over ingrijpende maatregelen tegen tabaksproducenten.
• Bij deze stand van zaken kan niet worden gezegd dat de sigaretten van deze producenten illegale producten zijn, zoals klagers betoogden.
• Er kan dan dus ook geen sprake zijn van strafbaar gedrag. Het feit dat sigaretten een verslavend karakter kunnen hebben en gezondheidsrisico's met zich mee kunnen brengen, verandert daar niets aan.
• Evenmin kan om die reden worden gesproken van 'sjoemelsigaretten' door het valselijk manipuleren van de (uitkomsten van de) rookmachine door de tabaksproducenten, zoals klagers stelden.
<<
zie: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHDHA:2018:3334&showbutton=true
Even veelzeggend is het feit dat over het arrest zo terughoudend mogelijk is bericht. De betrokken partijen lijken de koers te kiezen om vooral niet 'in de vlek te wrijven'. Op alle fronten houdt men zich liefst muisstil, hoe verpletterend de constateringen van het gerechtshof feitelijk ook zijn.
De machten en krachten achter de verdienmodellen doen er uiterst effectief alles aan, dat niemand ook maar iets aan kan tonen. Dit als reactie op de afsluitende constatering: >> Ik geloof niet zo in jouw stelling dat veel buiten de publieke kennis wordt gehouden. In ieder geval kun jij dat tegen gaan door je bronnen openbaar te maken t.b.v. de publieke kennis. <<
Nog niet zolang geleden werd iemand benoemd in de raad van commissarissen van een mediaconsortium. De interviewer suggereerde dast het bijzonder waardevol moest zijn om voor media-aandacht te krijgen. Heel eerlijk antwoordde de man: "Tegenwoordig is het belang om zaken uit de media te houden vele malen groter!"
Dank voor je reactie, Marcel#4, maar daar kan ik helaas niet zoveel mee. Ik begrijp dat je het nu hebt over effecten van stoffen in narcose middelen, niet over levensmiddelen. Wat de dragende hulpmiddelen zijn maak je ook niet duidelijk. Het lijkt me vooralsnog voorbarig om dat allemaal door te trekken naar levensmiddelen omdat naar ik aanneem de concentraties totaal anders zullen zijn. Uiteraard gaan additieven reacties aan met andere stoffen, daar is niks geheimzinnigs aan, afhankelijk van hun functie worden ze ook geacht dat te doen. Ik herhaal mijn vraag om je claim om ‘onderzoek heeft vastgesteld’ te onderbouwen met wetenschappelijke referenties, zodat ik kan checken wat er precies is onderzocht. Ik geloof niet zo in jouw stelling dat veel buiten de publieke kennis wordt gehouden. In ieder geval kun jij dat tegen gaan door je bronnen openbaar te maken t.b.v. de publieke kennis.
#Tiny #3 Het is inmiddels al tien jaar geleden, nadat hulpstoffen in zeven narcose en verdovingen in tijdsbestek van drie jaar onherstelbare neurologische schade hadden aangericht. Toen ik hem - als voormalig hoofd van een researchlaboratorium - ontmoette, bracht ik dit ter sprake. Daarop reageerde met het accent van "de letterlijk niet kapot te krijgen meest geavanceerde stoffen". Vooral stoffen die aan benzeen ontleend zijn, duidde hij als meest gevaarlijk. Hij verzuchtte dat deze kennis in het algemeen strikt gemeden wordt.
De behandelend neuroloog verwees naar de dragende hulpstoffen in narcose en verdovingen, waarvan de stapeling hersencellen van het werkgeheugen heeft vernietigd, zoals de MRI zichtbaar maakte. Uit het zeer uitgebreide onderzoek kwam vast te staan dat mijn IQ in doetaken gehalveerd was ten opzichte van denktaken. Het uitzonderlijke was dat ik dit kon hanteren in tegenstelling tot de standaard diagnose van langdurige opname of hoogstens dagelijkse zorg aan huis.
Het kunnen hanteren van de beperkingen werden na de reeks onderzoeken toegeschreven aan mijn gebruik van pure tabak. Met ingehouden opwinding had men mijn aandoening als 34e aangemeld in de reeks van aandoeningen, waarbij tabaksgebruik een gunstige uitwerking heeft. Maar ook die kennis houdt men vertrouwelijk en dient men (vooral) voor tabaksgebruik te waarschuwen.
Recent had een kennis eenzelfde wonderlijke ervaring met een internist, die de kennismaking voor de evaluatie van haar darmonderzoek opende met "U bent recent gestopt met roken!". Haar darmontstekingen blijken door tabaksgebruik te worden onderdrukt, waarbij hij een ruim veertigtal helende uitwerkingen van tabak noemde.
Bij de uitwerkingen van chemie blijkt veel buiten de publieke kennis te blijven. Voor de interacties en stapelingen van conserveermiddelen is dat bijzonder kwalijk. Indringend voorbeeld zijn die in bak-, braad- en broodsmeermiddelen met die in bewerkt vlees en vleeswaren.
E200 SORBINEZUUR Natuurlijk of chemisch conserveermiddel dat een wisselwerking kan aangaan met andere toevoegingen, in het bijzonder met nitraten. Onderzoek heeft vastgesteld dat deze toevoeging enzymatische systemen in het lichaam kan verstoren wat veel schadelijke aandoeningen kan veroorzaken.
E201 NATRIUMSORBAAT Veelgebruikt chemisch conserveermiddel dat mogelijk een interactie aangaat met nitraten en geboorteafwijkingen veroorzaakt. Overige risico's: astma, netelroos, neusverkoudheid en darmstoornissen.
Het dagelijks moeten leven met de gevolgen van de chemie zet me aan deze zaken intensief te volgen. Meest verwonderlijk en ook veelzeggend is dat het na de indringende duiding in de afwijzing van vervolging van de tabaksindustrie door het Haags Gerechtshof op 6 december vorig jaar stil is gebleven. Ook ondanks dat vooral artsenorganisaties vele tienduizenden euro's voor het proces bijeen brachten.
De meest betrokken longartsen zijn als te activistisch weggezet en hen werd voor hun inzet toegang tot het budget van de kankerbestrijdingsorganisaties ontnomen.
Het lijkt eenzelfde verloop als wat dokter Meinsma overkwam na zijn "Roken is levensgevaarlijk GEWORDEN!". Hij noemde de toename van de jaarlijkse kankergevallen eind jaren '50 tot zo'n 9.000 schrikbarend, terwijl dit inmiddels in 2018 tot boven de 116.000 is gestegen. Het achtvoudige naar inwoners gerekend in 60 jaar!
Daarop kreeg hij de ruimte voor de opzet van de kankerbestrijding. Ook hij werd te activistisch beschouwd en hij haakte teleurgesteld af. Beschuldigende informatie voor de leidende sectoren betekent voor experts onacceptabele reputatieschade.