Japans tracking-systeem voor voedselveilig wild ook geschikt voor Zweedse zwijnen

Japan is voor 70% met bossen bedekt, waarin herten en wilde zwijnen gedijen. De dieren worden bejaagd omdat ze schade aanrichten op landerijen. Maar er doet zich een duurzaamheidsprobleem voor. Japanners eten niet graag wild, volgens Nippon-watchers omdat leven heilig is in de Boeddhistische traditie.

De Japanse overheid vermoedt kennelijk dat haar onderdanen ook de voedselveiligheid van het wild wantrouwen. Zij heeft een heel _track and trace systeem bedacht, dat via de mobiele telefoon van de jager bijhoudt waar ieder stuk wild wordt gevangen. Mobiele slachterijen vormen een tweede controle zodat iedere Japanse burger weet waar zijn hert, haas of zwijn gevangen is. Het woord ‘radioactief’ komt niet voor in het voorstel van de Japanse overheid, toch lijkt de ramp met de kernreactor in Fukushima, in 2011, mee te hebben gespeeld bij de opzet van het systeem.

Zweedse zwijnen alsnog radioactief
Het systeem zou kunnen helpen bij een Zweeds probleem. Daar rukken wilde zwijnen op naar het noorden en dreigen uit te groeien tot een plaag, meldt De Volkskrant. Stuur er de jagers op af, zou je denken. Maar dat ligt een beetje lastig. In het noorden van Zweden sloeg in 1986 een grote radioactieve wolk neer, na de ramp in Tsjernobyl. Nu de oprukkende wilde zwijnen - tot midden vorige eeuw zeldzaam in Zweden, maar inmiddels al zeker 250.000 - het gebied intrekken, eten ze er hun buikje rond aan de paddenstoelensoorten die na al die jaren nog relatief hoge concentraties bevatten van de radioactieve stof Cesium-137. Hun consumptie van paddestoelen besmet ook de dierenworden met radioactiviteit. In Noorwegen is dat al eerder onderkend en wordt actief gemonitord op radioactief wild.

In de Zweedse zwijnen is de hoogst gemeten straling tot nu toe 16.000 becquerel per kilo zwijnenvlees. Bij 10.000 becquerel per 1.000 gram vindt de Zweedse voedsel- en warenautoriteit het eten van wild vlees onverantwoord. Voor jagers is het vlees al eerder onverkoopbaar: boven de 1.500 becquerel mag een jager zijn zwijnenvlees niet verkopen aan consumenten. Jagers staan dus bepaald niet te trappelen om de dreigende zwijnenplaag in te dammen. De boeren klagen: "als de jagers stoppen met jagen omdat ze er niets mee verdienen, groeit de zwijnenpopulatie straks nog harder".

Voor ieders geruststelling, de traceerbaarheid en verkoopbaarheid zou het Japanse systeem wel eens dé oplossing kunnen zijn.