Dat concludeert een Argentijnse studie die verschijnt in Science of the Total Environment. Vakblad Boerderij vestigt er dit weekend de aandacht op naar aanleiding van een persbericht van twee weken geleden. Het bericht heeft de verwarrende titel 'In Argentinië regent het glyfosaat'.
Onderzoekers van de Faculteit Exacte Wetenschappen van de Nationale Universiteit van La Plata schrijven dat de residuen van glyfosaat worden aangetroffen in eenmaal op aarde gevallen regenwater. De sporen zijn net zo gemakkelijk te vinden in regenwatermonsters uit het centrum van de stad als in katoen, verbandmateriaal, vissen of de lagunes van Buenos Aires als in verwerkte voedingsmiddelen. Kortom, het zit "in het hele milieusysteem."
De studie wijst op de grote verspreiding van de stof in het milieu. Door regenwater wordt die verder verspreid tot in vele hoeken en gaten. In de afgelopen 10 jaar zou in Argentinië meer dan 1 miljard liter glyfosaat zijn gebruikt; de onderzoekers zeggen dat Argentinië met een gebruik van 10 liter per inwoner de grootste toepasser van glyfosaat wereldwijd is. Toenemende resistentie tegen het middel jaagt de gebruikte hoeveelheid op. Tevens nam het areaal waarop het wordt gebruikt toe.
Door Wageningse onderzoekers werd onlangs ook al vastgesteld dat glyfosaat overal in het milieu aanwezig is. In 2016 bleken sporen van glyfosaat aanwezig in bier en verschillende levensmiddelen. Zelfs de urine van een bekende voormalige groene minister bleek een hoog gehalte aan glyfosaat te bevatten.
Het belangrijkste punt van al deze serieuze en ludieke onderzoeken luidt dat het middel niet afbreekt, maar zich overal in het milieu verspreidt. Voorstanders van het middel stellen dat het snel afbreekt en zich niet in het milieu ophoopt.
De Franse onderzoeker Gilles-Eric Séralini van de universiteit van Caen, een van de bekendste onderzoekers die wijzen op de gezondheidsrisico's van RoundUp-producten, verklaarde begin dit jaar dat glyfosaat niet als toxisch moet worden beschouwd. De bijgemengde stoffen in de verschillende RoundUp-varianten zouden het euvel zijn. Monsanto leek zich in 2002 al bewust van die mogelijkheid, bleek onlangs.
Dit artikel afdrukken
De studie wijst op de grote verspreiding van de stof in het milieu. Door regenwater wordt die verder verspreid tot in vele hoeken en gaten. In de afgelopen 10 jaar zou in Argentinië meer dan 1 miljard liter glyfosaat zijn gebruikt; de onderzoekers zeggen dat Argentinië met een gebruik van 10 liter per inwoner de grootste toepasser van glyfosaat wereldwijd is. Toenemende resistentie tegen het middel jaagt de gebruikte hoeveelheid op. Tevens nam het areaal waarop het wordt gebruikt toe.
Door Wageningse onderzoekers werd onlangs ook al vastgesteld dat glyfosaat overal in het milieu aanwezig is. In 2016 bleken sporen van glyfosaat aanwezig in bier en verschillende levensmiddelen. Zelfs de urine van een bekende voormalige groene minister bleek een hoog gehalte aan glyfosaat te bevatten.
Het belangrijkste punt van al deze serieuze en ludieke onderzoeken luidt dat het middel niet afbreekt, maar zich overal in het milieu verspreidt. Voorstanders van het middel stellen dat het snel afbreekt en zich niet in het milieu ophoopt.
De Franse onderzoeker Gilles-Eric Séralini van de universiteit van Caen, een van de bekendste onderzoekers die wijzen op de gezondheidsrisico's van RoundUp-producten, verklaarde begin dit jaar dat glyfosaat niet als toxisch moet worden beschouwd. De bijgemengde stoffen in de verschillende RoundUp-varianten zouden het euvel zijn. Monsanto leek zich in 2002 al bewust van die mogelijkheid, bleek onlangs.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Interessante metingen door de Argentijnen. Dat bestrijdingsmiddelen ook in regenwater terecht komen is bekend. Sommige persistente middelen kunnen na verdamping in de lucht komen en over grote afstanden getransporteerd worden en weer neerslaan o.a. via regen. Zo zijn op de Noordpool middelen aangetroffen. TNO heeft hier eind jaren '90 in Nederland onderzoek aan gedaan. Vooral middelen met een hoge dampdruk kunnen in de lucht terecht komen. Glyfosaat hebben ze, dacht ik, nooit geanalyseerd. Dat bij het hoge gebruik in Argentinië glyfosaat in de lucht komt en in regenwater terecht komt is dan ook wel verklaarbaar, al is de dampdruk van het middel niet heel hoog. Ik ben benieuwd of ze in Argentinië in de steden glyfosaat gebruiken. In Nederland mag dat niet meer en voor het eerst dalen de concentraties in de Maas, hopelijk binnen een paar jaar tot onder de drinkwaternorm.
Net als medicijnen zou glyfosaat veilig zijn. Maar medicijnen kennen bijwerkingen en glyfosaat kent géén bijwerkingen? Zelf ervaar ik dat mijn lichaam een schadelijk stofje in koffie detecteert. Na drinken van koffie krijg ik last van oogmigraine. Dat kan dezelfde dag optreden, maar ook een week later. Zo heb ik ook ontdekt dat in sommige chocolades koffie als smaakversterker is toegevoegd. Ik dronk geen koffie maar kreeg na eten van chocolade toch oogmigraine. Mijn lichaam heeft dus moeite om een/het schadelijke stofje in koffie te verwerken/uit te scheiden, ofwel bijwerkingen van koffie.
Hoe zit het met glyfosaat? Is het lichaam van ieder mens in staat om binnengekregen glyfosaat naar behoren te verwerken? Is je lichaam echter niet in staat om voldoende binnengekregen glyfosaat te verwerken dan ontstaat er een probleem. Je krijgt dan stapeling van glyfosaat in je lichaam. ( Meer glyfosaat binnenkrijgen dan je lichaam kan verwerken.) De bijwerkingen van glyfosaat, net zoals ikzelf met koffie ervaar. Je lichaam gaat dan glyfosaat opslaan voor latere verwerking. En schadelijke stoffen/stofjes slaat je lichaam op in vetlagen. Je MOET dus vet eten om je lichaam in staat te stellen glyfosaat (of ander stofje) in vetlagen te kunnen opslaan. Glyfosaat een oorzaak van obesitas? Ik sluit het niet uit. Bij een smalle blik naar glyfosaat kijken komt veilig zijn in beeld. Met een bredere blik naar glyfosaat kijken roept vele vraagtekens op en staat veilig zijn op de tocht rond bijwerkingen van glyfosaat. ( Net als bij mijn koffie.)
#4, Marco, 10 liter per hoofd per jaar. Volgens mij kan het kloppen, als je de gigantische oppervlakten ziet, waar bijvoorbeeld GMO-soja wordt geteeld. Bovendien gaan ze steeds meer gebruiken, oa vanwege resistentie-perikelen. Zitten we straks, als de CO2-concentratie op 500ppm zit, met een gebruik van 12 tot 15 liter pppj.
#3, Dick V. Het kankervraagstuk van 'de haai achter glas', en het IARC, dat met een theoretische studie glyfosaat 'mogelijk kankerverwekkend' noemt. En inderdaad ook de vraag wat dat met het mileu doet, al die glyfosaat, die slecht afbreekt (ik heb onlangs nog gelezen dat het volledig afbreekbaar was.....nav welke slordige studie komen 'ze' (Monsanto?) aan die onzin?) En deugen die andere studies eigenlijk wel?
Marco #4, ik heb het niet gecheckt maar ik vermoed dat de onderzoekers het aantal geregistreerd verkochte liters hebben gedeeld door het aantal Argentijnen. Vandaar het lawaai. Reëel dus.
#3 Hallo Dick, heb je de lezing van van Thierry Vrain ook gezien? Geeft wel antwoorden op vragen. Waarschijnlijk een mooi verhaal om naast te conclusies van Gilles-Eric Séralini te leggen.