2 min
De politiek moet zorgverzekeraars tot de orde roepen omdat de diëtist door hen financieel wordt uitgewoond. Als dat eenmaal gebeurt, kan een 4-stappenplan worden uitgevoerd. Opiniemaker en van-huis-uit diëtist Karine Hoenderdos schetst dat plan.
De zorgverzekeraars hebben veel macht en daar hebben eerstelijnspraktijken van paramedici enorm veel last van. Diëtisten krijgen contracten waar niet over te onderhandelen valt, de tarieven staan al jaren stil, de indirecte uren moeten ineens in je eigen tijd gebeuren en bij sommige zorgverzekeraars wordt het telefonisch consult niet meer vergoed. Het is onbegrijpelijk dat dit allemaal gebeurt in een tijd waarin steeds duidelijker wordt dat de diëtist zeer kostenbesparend en effectief is.
Heel veel hulde daarom voor de Actiegroep “Red de diëtist”. In zeer korte tijd hebben diëtisten gesproken met Zorgverzekeraars Nederland, zijn ze een petitie gestart, is de pers gehaald en is er een actieve Facebookgroep met 1600 leden van de grond getild. Gaan de doelen bereikt worden? Dat is helaas zeer de vraag. Maar het werd de hoogste tijd dat de diëtist (en de andere paramedici, zoals fysiotherapeuten en logopedisten) hun tanden laten zien.
In de Facebookgroep lees je schrijnende berichten hoe zorgverzekeraars met diëtisten communiceren als die brieven of klachten sturen. Het varieert van onverschillige standaardafwijzingen tot dreigende taal, en vaak wordt er van het kastje naar de muur gestuurd. Redenen voor sommige diëtisten om helemaal geen contracten met zorgverzekeraars meer te tekenen en zelfs ook om met hun praktijk te stoppen.
Maar stap 3 is dat de diëtist ook zichzelf moet gaan redden. Een vrije praktijk voeren betekent ook dat je ondernemer bent en dat je goed omgaat met de kansen en bedreigingen uit je omgeving. Ondernemen is vrijheid. Je bent geen slaaf van de zorgverzekeraar. Je kunt ervoor kiezen om niet te tekenen. Je kunt je takenpakket of cliënten aanpassen, je kunt andere producten gaan aanbieden, je specialiseren, fuseren zodat je wel kunt onderhandelen met zorgverzekeraars, je kunt samenwerken met andere zorgverleners, je kunt (en moet!) de effectiviteit van je handelen onderbouwen.
En ja, dat betekent inderdaad dat je sommige patiënten uit de lagere inkomensklassen niet meer (goed) kunt bedienen. Dat is stap 4: om dat in kaart te brengen en om de stem van de patiënt te laten horen. Want uiteindelijk ligt de werkelijke macht niet bij de zorgverzekeraar, maar bij zijn klanten.
Deze tekst verscheen recent op Nieuws voor Diëtisten. Foodlog vindt de discussie over de rol van de diëtist belangrijk omdat bedrijven hun rol lijken over te nemen. De vraag stelt zich of commercie en dieetadvies in één hand kunnen gaan.
Dit artikel afdrukken
Heel veel hulde daarom voor de Actiegroep “Red de diëtist”. In zeer korte tijd hebben diëtisten gesproken met Zorgverzekeraars Nederland, zijn ze een petitie gestart, is de pers gehaald en is er een actieve Facebookgroep met 1600 leden van de grond getild. Gaan de doelen bereikt worden? Dat is helaas zeer de vraag. Maar het werd de hoogste tijd dat de diëtist (en de andere paramedici, zoals fysiotherapeuten en logopedisten) hun tanden laten zien.
In de Facebookgroep lees je schrijnende berichten hoe zorgverzekeraars met diëtisten communiceren als die brieven of klachten sturen. Het varieert van onverschillige standaardafwijzingen tot dreigende taal, en vaak wordt er van het kastje naar de muur gestuurd. Redenen voor sommige diëtisten om helemaal geen contracten met zorgverzekeraars meer te tekenen en zelfs ook om met hun praktijk te stoppen.
En ja, dat betekent inderdaad dat je sommige patiënten uit de lagere inkomensklassen niet meer (goed) kunt bedienenEr wringt natuurlijk wel wat in de titel van de actiegroep (en daarvan is de actiegroep zich ook bewust). Want wie moet de diëtist nou eigenlijk redden? Is het de politiek, zijn het de zorgverzekeraars, zijn het onze patiënten? De politiek moet de zorgverzekeraars tot de orde roepen, dat lijkt me een eerste stap. En de zorgverzekeraars moeten niet alleen maar naar hun portemonnee luisteren, maar ook naar hun goed fatsoen, dat is stap 2.
Maar stap 3 is dat de diëtist ook zichzelf moet gaan redden. Een vrije praktijk voeren betekent ook dat je ondernemer bent en dat je goed omgaat met de kansen en bedreigingen uit je omgeving. Ondernemen is vrijheid. Je bent geen slaaf van de zorgverzekeraar. Je kunt ervoor kiezen om niet te tekenen. Je kunt je takenpakket of cliënten aanpassen, je kunt andere producten gaan aanbieden, je specialiseren, fuseren zodat je wel kunt onderhandelen met zorgverzekeraars, je kunt samenwerken met andere zorgverleners, je kunt (en moet!) de effectiviteit van je handelen onderbouwen.
En ja, dat betekent inderdaad dat je sommige patiënten uit de lagere inkomensklassen niet meer (goed) kunt bedienen. Dat is stap 4: om dat in kaart te brengen en om de stem van de patiënt te laten horen. Want uiteindelijk ligt de werkelijke macht niet bij de zorgverzekeraar, maar bij zijn klanten.
Deze tekst verscheen recent op Nieuws voor Diëtisten. Foodlog vindt de discussie over de rol van de diëtist belangrijk omdat bedrijven hun rol lijken over te nemen. De vraag stelt zich of commercie en dieetadvies in één hand kunnen gaan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#8 Wendeline,
Ik ben jarenlang (<- ± 12½ jaar) actief lid geweest van een (inmiddels opgeheven) forum over afvallen. Daar heb ik het nodige gehoord over diverse dieetmethodes, waaronder ervaringen met betrekking tot een diëtiste. Idem over het wel of niet ten laste komen van het eigen risico.
Het gaat zeker niet om alleen mijn eigen mening, maar om de meningen en ervaringen van genoeg andere mensen + wat mijn eigen zorgverzekering wel of niet zou vergoeden.
Het gaat hierbij dan om mensen die wel overgewicht hebben, maar voor de rest nog als gezond bestempeld kunnen worden.
Hoe komt het dat mensen van mening zijn dat het enige dat een diëtist voor ze kan doen een advies volgens 'de schijf van vijf' is? Of is dat jouw mening, Sytske? Krijgen diëtisten wel de ruimte iets meer te doen dan alleen dat? Nemen ze de ruimte die er is niet? In ieder geval was de situatie zo dat als je wilde afvallen, je vaak via de zorgverzekeraar een traject kon doen dat niet ten laste kwam van het eigen risico en de diëtist wel afging van het eigen risico.
#6 Wendeline,
In een aantal situaties (o.a. bij diabetes) gaat de diëtiste niet ten laste van je eigen risico.
Mensen die (nog) geen diabetes hebben en willen afvallen kunnen dus net zo goed (vwb financiën) kiezen voor een ander, vooral als ze van mening zijn dat ze van een diëtiste toch alleen maar te horen krijgen dat ze volgens de Schijf van Vijf zouden moeten gaan eten.
Wat ik niet snap: de minister praat over vergoeden van voedingsconsulenten (dat zijn lieden die een jaartje een opleidingcursus doen) , terwijl er blijkbaar enorm veel diëtisten zijn die niet genoeg werk hebben en die niet rond kunnen komen. Dat vind ik nogal raar. Waarom niet gewoon de professionals die er al zijn inschakelen? Voorts heb ik me laten vertellen dat de diëtist van het eigen risico afgaat (vaak dus betaald de cliënt dus uit eigen zak), en de leefstijlconsulent niet. Hier gaat echt een aantal zaken behoorlijk langs elkaar heen. In het Anthonius Ziekenhuis worden multi-disciplinaire trajecten voor mensen met overgewicht gegeven. Daarbij is een diëtist betrokken, maar ook een maatschappelijk werkster, een fysiotherapeut, en mensen worden medisch begeleid. Dat klinkt in ieder geval een stuk zinniger.
Dat is precies wat ik bedoelde te vragen: best veel. Dank Veronica.