Omdat de consument door de bomen van het woud aan private duurzaamheidskeurmerken het bos niet meer zou zien, trok Milieucentraal er op verzoek van onze regering een stel voor. Dat is een bijzondere ontwikkeling. Private organisaties krijgen de rol van overheden en handhavers om normen te bepalen waaraan productie minimaal moet voldoen. Volgens de parlementaire democratie hoort de stem van het volk daarover te gaan, maar dat is niet meer zo. Waarom is onduidelijk.
Ze nemen dus echt de rol van de Warenwet overMeedoen aan een belofte
Private keurmerken beogen al het aanbod te 'verduurzamen'. Ze nemen dus echt de rol van de Warenwet over en kunnen - kennelijk - alles wat ooit onduurzaam was nu duurzaam maken. De NOS meldt dat het hard gaat omdat de vraag groeit. Consumenten zijn overtuigd van duurzaam, weet de nieuwszender. Daarom kopen ze nu wat ze altjjd al kochten, maar dan duurzaam volgens de nieuwe private Warenwet van één van die tien keurmerken dus. Waarom handelaren aan de nieuwe Warenwet willen voldoen, is duidelijk. Wie niet duurzaam is, wordt straks niet meer gekocht. Mensen zijn niet lullig en doen mee met een belofte die alle media, NGO's en keurmerkmarketeers ons dagelijks voorhouden..
Daarom regent het blij nieuws. Alles wordt fairtrade, alles wordt UTZ/Rainforest, alles wordt duurzaam opgevist en alle boerderijdieren worden duurzaam.
Ik blijf met een verontrustende vraag zitten. Als we met z'n allen alles duurzaam kopen en we blijven evenveel kopen, redden we dan de wereld en onze samenleving?
Er is geen keurmerk dat me dat uit kan leggen. Als de wereld voorheen onduurzaam was en nu opeens alles duurzaam gekocht kan worden terwijl ik gewoon door kan gaan met consumeren, dan klopt er iets niet. Duurzaam betekende namelijk gas terugnemen omdat de aarde grenzen kent, er steeds meer mensen komen en vooral miljarden mensen meer gaan delen in de opgebouwde luxe van dat consumeren. Dat wordt dus consuminderen.
Of we wellicht ons leven moeten veranderen, schijnt geen onderwerp van gesprek te hoeven zijn. Toch moeten samenlevingen die zo voor grote veranderingen staan als de onze het daar juist wel over hebben. Op basis van de analyses die in zo'n gesprek gemaakt worden, kun je vervolgens bepalen wat we duurzaam vinden. Nu ligt er een even loze als vage belofte.
Net als merken zijn keurmerken gewoon bedoeld om je iets te laten kopen'Nu nog makkelijker'
"Het maken van een duurzame keuze in de supermarkt wordt nu nog makkelijker", zegt Milieucentraal. We hoeven ons leven niet te veranderen en het niet te hebben over onze samenleving. We hoeven alleen maar hetzelfde te kopen als voorheen, maar dan met een duurzaam stickertje van een private certificeerder die we maar moeten vertrouwen op zijn duurzaamheidsnormen en de handhaving daarvan.
De uitdaging van duurzaamheid is het verminderen van onze geweldige consumptiedruk. De uitdaging van keurmerken is een heel andere. Ze willen ons zoveel mogelijk producten met een 'betrouwbaar' en betaalbaar keurmerk verkopen. Dat levert de juiste marge op en is commercieel verantwoord. Natuurlijk werkt dat.
Monnik
Van mij hoeft niemand als een monnik te gaan leven, maar commercie verkopen als lekker duurzaam gaat me te ver. Duurzaam gaat over consuminderen en niet over een oneindige stroom gecertificeerde tonijn, blije kip, grasgevoerde melk, duurzaam gekweekte zalm en betaalbare soja zonder GMO én zonder gif. Natuurlijk heeft de aarde grenzen. Keurmerken op alles - de nieuwe private feel good Warenwet - laten ons denken dat de hemel op aarde bestaat. Dat is flauwekul en een klassieke commerciële leugen.
Dit schreef Milieucentraal afgelopen vrijdag:
De fusie van de keurmerken UTZ en Rainforest Alliance is een stap in de goede richting om wegwijs te worden in het woud van keurmerken. De eerste resultaten van de ordening die voorlichtingsorganisatie Milieu Centraal vorig jaar aangebracht in de keurmerken en bedrijfslogo’s voor duurzame voeding zijn daarmee zichtbaar. Als consument hoef je nu nog maar uit 10 topkeurmerken te kiezen op www.keurmerkenwijzer.nl.
Op voedselproducten staan maar liefst meer dan 90 duurzaamheidskeurmerken en –logo’s. Op verzoek van het ministerie van Economische Zaken, bracht Milieu Centraal orde in de keurmerkenchaos en selecteerde 11 topkeurmerken, die hoog scoren op duurzaamheid, transparantie en controle. Het idee achter de ordening was: meer samenwerking tussen keurmerken, hogere ambities en uiteindelijk minder keurmerken om uit te kiezen. “Dat beide topkeurmerken vanaf nu samen optrekken, verdient een dikke pluim. Het maken van een duurzame keuze in de supermarkt wordt nu nog makkelijker”, zegt Kirsten Palland.
De tweejaarlijkse ordening door Milieu Centraal zorgt ervoor dat keurmerken zichzelf voortdurend verder ontwikkelen en de lat steeds iets hoger leggen. Daardoor kan de duurzaamheidsimpact van keurmerken steeds groter worden.
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
"Hulde aan de lelijke eendjes van Nederland", schrijft Jos Reinhoudt van MVO Nederland.
Hij vergelijkt duurzame bedrijven met lelijke eendjes: "Als ze uitgegroeid zijn, zullen ze de trots zijn van het vaderlandse bedrijfsleven. Alleen: nu hebben ze daar nog niks aan. Nu wordt er nog op ze neergekeken vanwege hun afwijkende uiterlijk en merkwaardige gedrag." Daarbij doelt hij op "de muur van grote keurmerken" waar innovatieve, kleine, verduurzamende bedrijven tegenaan lopen.
"Keurmerken zijn dus niet per definitie gebakken lucht. Alleen passen ze vaak niet bij het lelijke eendje dat het écht anders wil doen en helpen ze niet echt mee om duurzame innovatie te stimuleren", schrijft Reinhoudt.
Zojuist heel recente studie gelezen naar nut duurzaamheidscertificaten voor koffieboeren in Oeganda. Vergelijking "Fairtrade-Organic certification scheme" en "Utz-Rainforest Alliance-4C certification scheme". Waar laatste inderdaad nuttig lijkt voor boeren is conclusie mbt eerste hard: de prijsverhoging van 11% compenseert de productiedaling oiv het organisch produceren absoluut niet; de boeren "boeren" achteruit.
#17Dick
Het grote probleem met het gebruik van deze term is dat er door verschillende mensen in verschillende contexten van alles onder verstaan wordt. Dat leidt er vaak toe dat men langs elkaar heen praat. Het zou veel handiger zijn als mensen gewoon bijvoorbeeld schrijven: minder brandstof verbruikend, opbrengsten per hectare verhogend, minder uitstoot van CO2 per eenheid product, groter deel van de winst gaat naar de producent etc. Veel exacter aanduiden wat het verschil is tussen variant a van een product en variant b. Dan kun je als consument ook beter vergelijken en de keuze baseren op datgene dat jij belangrijk vind.
Jan, kun je dan uitleggen wanneer het gebruik van de term wel iets betekent?
Dat hele gebruik van die term duurzaam is zo nietszeggend. Hier een recent artikel over de verduurzaming van de cacao sector. Zeer relevant in dit verband omdat Utz en Rainforest Alliance nogal actief zijn in de cacaosector. [url=https://www.groene.nl/artikel/made-in-veghel]