Een paar weken geleden was ik op pad met iemand met een rauw-voedseldieet. Ze is niet hard core. Thee drinkt ze wel, net als gekookte rijst, wat betekent dat je met haar bij de Japanner kunt gaan eten. De gematigde rauwist volgt gewoon de logica dat rauw voedsel vaak meer gezonde stofjes bevat. Die eet niet rauw om het rauw. Ik weet niet hoeveel rauweters er wel hard-core zijn en hun eten nooit warmer laten worden dan 40 graden. Maar ze schijnen er te zijn.

We zijn eerst wat gaan eten bij het Raw Food Café in Amsterdam. Lekkere taart hebben ze daar! Ik realiseerde me dat de bakreacties die appeltaart zo onweerstaanbaar maken, eigenlijk een grote verplatting is. Rauwe taart blaast minder hard in je gezicht, maar is toch een feest. De smoothies die we erbij dronken smaakten wat voorspelbaar naar het groen dat langs de weg groeit, maar evengoed opgewekt vers. rauwisten zijn culinair beter bezig dan de traditionele haverfetisjist.

Dan naar de Noordermarkt, waar twee (!) gespecialiseerde rauwistenkramen zijn. "Kijk dat is de vrouw die op tv vertelde dat ze haar scharminkelige zoontje alleen maar rauw eten gaf!", zei mijn gids. Naar dier kraam gingen we niet. De andere rauwkraam was half een tell-sellachtige demonstratie. In een joekel van een sapmachine werd uit grote pollen gras medicijnbekertjes grassap geperst.

Je kunt die machine ter plekke kopen voor veel geld. Ik heb het sapje niet geproefd, maar het schijnt verschrikkelijk vies te zijn. En dus gezond. De uitdeling had iets religieus. Drink dit gras want dit is mijn lichaam. Er is overigens een armeluisalternatief: je mag het gras ook los kopen en er dan heel lang mee pruimen (niet inslikken!).

De belofte van deze godsdienst is niet een leven na de dood, maar een wat uitgestelde dood. Met raw food zou je gemiddeld zo'n dertien jaar langer leven en je haar gaat ervan glanzen. Iedereen bij de kraam, behalve mijn gids en ik, had een grauwe huid, een levenloze gelaatsuitdrukking en het kwetterend ongeduld dat voortvloeit uit energiearme voeding. En dof haar. Kennelijk is Fructis ook taboe onder minder rekkelijke rauwisten en roeren ze niet eens af en toe een rauw ei in hun shampoo (tip!). Zo gaat het vaak bij geloof: of de belofte waargemaakt wordt, maakt niet zoveel uit, het gaat om het principe. Meedoen is belangrijker dan winnen. Een beter leven is alleen mogelijk door je jezelf ernstig van iets te onthouden. Vlees, seks, bonen, het maakt niet zoveel uit wat.

"Whatever you have to do to have a good time, let's get on with it, so long as it doesn't cause a murder."

Godsdienstvrijheid, zo hoor je vaak, is de basis van onze moderne samenleving. De mens heeft een tendens te willen leven naar regels, gebaseerd op schijnrationaliteit, om zichzelf een plek te geven. Ik denk dat het waar is. Mensen zijn moordlustiger dan honden en hebben dus meer dan een kluif nodig om koest te blijven.
Dit artikel afdrukken