1 min
Toenemende concurrentie en een gebrek aan draagvlak in de samenleving leiden tot een historisch aantal stoppers in de varkenshouderij. De overheid heeft €120 miljoen uitgetrokken om de sector versneld te saneren. Maar liefst 2.500 van de 3.500 ondernemers, ruim 70%, zullen hun bedrijf verkopen of stopzetten. Die zware sanering vindt vooral plaats tussen nu en 2023, meldt het FD.
De krant baseert zich op het rapport Ontwikkelen binnen nieuwe grenzen van de Rabobank.
Op Foodlog zijn in de afgelopen 10 jaar vele artikelen geschreven en discussies gevoerd die deze richting voorzagen. De Rabobank ziet de trend nu ook na lange jaren van ontkenning.
Voormalig Wakker Dier-campagneleider Hanneke van Ormondt signaleert een waarheid: het aantal boeren zal nadrukkelijk sterker dalen dan het aantal dieren; dat blijkt niet duidelijk uit één van de grafieken uit het Rabobankrapport.
De krant baseert zich op het rapport Ontwikkelen binnen nieuwe grenzen van de Rabobank.
Op Foodlog zijn in de afgelopen 10 jaar vele artikelen geschreven en discussies gevoerd die deze richting voorzagen. De Rabobank ziet de trend nu ook na lange jaren van ontkenning.
Voormalig Wakker Dier-campagneleider Hanneke van Ormondt signaleert een waarheid: het aantal boeren zal nadrukkelijk sterker dalen dan het aantal dieren; dat blijkt niet duidelijk uit één van de grafieken uit het Rabobankrapport.
Wat een fout plaatje in het saneringsplan voor de #varkenshouderij van @Rabobank. Aantal zeugen en boeren lijkt samen te dalen, maar let op de assen! @foodlog_nl https://t.co/r3bz1ld0LF pic.twitter.com/APnhHInGjK
— Hanneke van Ormondt (@Hanneke_vO) October 24, 2018
Marco. Het was een wéns. Maar het zal ook niet realistisch zijn want dat zal de belastingbetaler inderdaad raar vinden en dit zien als het 'belonen van slecht gedrag'.
Bij het varkensdebat werd duidelijk dat het probleem eigenlijk onoplosbaar is geworden door 20 jaren van pappen en nathouden. Binnen de LTO en de andere boerenorganisaties, de WUR en ook in de Tweede Kamer is steeds gehoopt dat er 'binnen de markt ' een oplossing zou kunnen komen. Nou, mooi niet dus.
Bij twee biertjes na afloop van het varkensdebat-zonder-oplossing, hoorde ik in kleine kring (zonder dat een journalist het kon horen) de wens: De banken werden gered en gesaneerd met vele miljarden, als de varkenshouderij nou eens met 1 miljard zou worden gesteund dan konden we alle rotzooi uit het verleden opruimen en varkens en mest uit de markt halen en de boeren na beëindiging een kans voor een bescheiden pensioen bieden.
Het was echter alleen een wens van iemand anders. Ikzelf heb met treurigheid het debat en de nazit aangehoord.
Sjoerd de Hoop,
Dus eerst moet iedereen meedoen aan de grootheidswaanzin van boeren (intensivering en de wereld voeden tegen de klippen op, met oogkleppen voor de belangen van anderen van hier tot Tokio). En als het verdienmodel dan niet meer, of wellicht van meet af aan niet blijkt te kloppen dan moet de brave burger (de hele maatschappij) de zielige boer komen helpen.
En iedereen die ooit iets heeft verdient aan een boer moet terug betalen, waarom eigenlijk ik neem aan dat er goederen of diensten voor de betaling geleverd zijn?
En banken moeten schulden kwijt schelden bij varkensboeren? en bij anderen met schulden niet?
Dus bij winst kan alles en iedereen barsten en bij verlies (huil, huil) is het in een keer samen, met zijn allen.
Ik doe niet mee en ik denk velen met mij.
PS! waar komt dat miljard in je eerdere reactie eigenlijk vandaan.
Inkrimping van de veestapel was binnen de landbouw het grote 'I'-woord dat altijd onbespreekbaar was; zoals eerder in de politiek over de 'H'ypotheekrente-aftrek. Daarin is bij beiden verandering gekomen. Na de interim-wet intensieve veehouderij van 1994 is door de sector eerst nog 20 jaar geprobeerd om alles wat krom was recht te praten. Krimp zat er niet in. Nu zijn we, na het varkensdebat van Foodlog, alweer een aantal jaren verder en nu keert de wal het schip vanzelf.
Ook steeds meer boeren zouden eigenlijk wel graag willen stoppen en vrijwillig meewerken aan een inkrimping van de veestapel in ruil voor een redelijk pensioen en/of beëindigingsregeling. De mensen die altijd hebben geprofiteerd van de investeringsdrang/-dwang van de boeren, moeten nu hun verlies ook eens nemen. De bonus voor de leefomgeving is dan minder mest en minder stank.
Het is afwachten wat het uiteindelijk wordt.
Waar bestaat die rekening dan uit? Als de helft van de varkens al verdwijnt wegens te duur schiet het aardig op toch?
De saneringsportemonnee staat in geen verhouding tot de herstructureringskosten. Niemand wil de rekening oppakken. Het is kenmerkend voor de varkenshouderij. Ieder voor zich en niemand voor ons allen.
De groeiende vraag naar vlees...waar zit die? Niet in Europa. Daarom “emigreert” stallenbouw, genetica, voer en kapitaal naar de wereldwijde groeimarkten. Dat is -economisch- duurzaam.
Er ligt hier alleen een rekening op tafel
van een diner waar iedereen aanschoof maar nu niemand thuis is om zelfs maar te splitten.