Dikke mensen die fit zijn hebben een kleinere kans op CAD [= hart- en vaatziekten, dv] dan magere mensen die niet fit zijn. Echter, die eerste combinatie komt weinig voor. [Mensen zijn] flexibel, maar iedere flexibiliteit kan uiteindelijk worden overschreden en dat is waar we het hier over hebben. De “risico polymorfismen”, ook wel foutief genoemd de disease susceptibility genes, waren het eerst aan de beurt, maar uiteindelijk gaan we er allemaal onderdoor als we niets veranderen. En dan bedoel ik dus niet onze levensverwachting maar het aantal gezonde levensjaren, het aantal jaren zonder chronische ziekte en de kosten in de gezondheidszorg. Obesitas is geen ziekte maar een risicofactor. Ik dacht toch dat we het stadium van proxy’s, zoals obesitas, in de geneeskunde een beetje hebben overstegen en nu gemeenschappelijke noemers zien in chronische lage graad ontsteking, hetgeen ook mensen met een perfect lichaamsgewicht kan treffen. Lage graad ontsteking overstijgt “dik” en de oorzaak is multifactorieel gelegen in onze lifestyle, waaronder voeding in de meest brede zin des woords, bewegen, slaap, stress, darmflora, etc. Ik ben persoonlijk niet voor een verdere tweedeling vanwege die “welkome” voedselcrisis, noch in kwantiteit, noch in kwaliteit.
In doodgewone mensen taal staat daar dat onze fixatie op vetbuik tot brokken leidt. Zelfs dikke mensen kunnen gezond zijn, al komt dat door hun manier van leven zelden voor. Het omgekeerde is echter
Het zijn ziekten waar we niet jong dood van gaan; helaas, want dan zou de natuur het wat sneller kunnen oplossen. Het probleem is dat ze zich steeds jonger manifesteren en dat steeds meer mensen, steeds langer een steeds groter kapitaal aan vermijdbare gezondheidszorg zullen opslorpen.
Enfin, het is weer eens wat harder gezegd en voor een breder publiek. Ons Voedingscentrum is nog ver verwijderd van deze manier van denken. Onze Gezondheidsraad en dus onze minister Klink ook.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Yneke: "Maar ik geef je helemaal gelijk dat je alleen gezinnen kunt coachen die dat willen"
En met gezinnen coachen ben je er nog niet. Veel speelt zich namelijk ook af in de gemeenschappelijke ruimte. Je kunt gezin A coachen zo veel je wilt, maar als gezinnen B, C en D hun kinderen naar school allerlei meuk meegeven waarvan de calorieën hoofdzakelijk door geraffineerde koolhydraten worden geleverd, dan heb je nog niets bereikt, want in diezelfde gemeenschappelijke ruimte (waaronder dus ook het mediabombardement valt), wordt de kinderen ingestampt dat die troep lekker, hip en begerenswaardig is, terwijl een appel of een rauwe wortel dat niet zijn. Kijk maar eens in de vuilnisbakken op en rond scholen om te zien wat er gebeurt met het meeste niet-junkfood dat ouders hun kinderen meegeven. Je ontkomt er niet aan dat <i>peer pressure</i> veel meer invloed heeft dan de adviezen van een gezinscoach, en dat die <i>peer pressure</i> op zijn beurt weer wordt beïnvloed door wat er via de media op de kinderen wordt afgevuurd. Daarom vind ik het ook--op gevaar af te boek te staan als een voorstander van betutteling--best jammer dat een verbod op reclame voor snoep, frisdrank en fastfood gericht op kinderen tot twaalf jaar het eerder deze maand niet gehaald heeft.
Beste Leo,
Dank! Waanzinnig spannend. Veel succes!
Beste Melchior,
mycotoxinen spelen nog steeds een rol in onze samenleving. Inlanden zoals Afrika komen regelmatig acute mycotoxicosis voor. Daarnaast worden mycotoxinen verantwoordelijk geacht voor een groot deel van het aantal mensen die lijden aan hepatocarcinoom. In onze omgeving mag slecht 4 nanogram per gram voeding aan mycotoxinen aanwezig zijn. Na productie van bruin brood, taartjes, etc. is deze hoeveelheid dan ook aanwezig. Echter na een aantal dagen stijgt het mycotoxinen-gehalte naar 1 mcg. Een gehalte dat opnieuw in verband gebracht wordt met de ontwikkeling van carcinomen, LGIP en cardiovasculaire aandoeningen en leukopenie. Mycotoxinen vallen onder de groep van leukotoxinen; leukocyten dodende stoffen. Mycotoxinen zijn zo gevaarlijk dat continu wordt geexperimenteerd om resistente granen, nachtschades, sojaproducten en anderen te ontwikkelen.
Ik zal verder geen commentaar meer geven; dit verhaal wordt volgend jaar gepubliceerd
Beste dr Pruimboom,
Ontzettend bedankt voor deze fascinerende verklaring. Ik heb me vaak afgevraagd in hoeverre mycotoxinen een rol zouden kunnen spelen in de pathogenese van atherosclerose/hart- en vaatziekten, op grond van de volgende overwegingen:
- mycotoxinen zijn sterk atherogeen
- LDL heeft het vermogen mycotoxinen te binden en onschadelijk te maken
- vrijwel alle farmacologische interventies met enig effect zijn fungiciden (aspirine, statines, n-3 vetzuren, vitamine D...)
- CHD-prevalentie vertoont een patroon van 'waxing and waning'
Uit uw relaas maak ik op dat in onze samenleving geen sprake meer is van een hoge mycotoxinenbelasting. Zijn de granen in onze voedselketen werkelijk vrij van mycotoxinen of is het mogelijk dat er concentraties voorkomen die niet hoog genoeg zijn om de door u beschreven acute vergiftiging te kunnen veroorzaken, maar die bij langdurige blootstelling eventueel wel chronische problemen zouden kunnen oproepen?
@Melchior: Je hebt gelijk, het zijn vast (bijna) allemaal redelijke en aardige mensen. In ieder geval aardiger dan ik, al kunnen bitches ook nuttig zijn op een forum. :)
Wat verzadigd vet betreft, het is aan jouw hartstochtelijke pleidooien en aan Michael Pollan te danken dat ik bijna een jaar geleden weer ben teruggegaan naar de lekkere roomboter van vroeger. Mijn triglyceriden en cholesterolwaarden (voor zover je daar waarde aan moet hechten) zijn sindsdien een ietsje beter en ze waren al niet onrustbarend hoog. N=1, maar voor mij natuurlijk wel een belangrijke 1. :)
@Yneke: Ik trek je deskundigheid niet in twijfel en oogkleppen heeft iedereen in meer of mindere mate. Ook kan ik me nog net voorstellen dat je, zoals Melchior zegt, uit wanhoop ingrijpende stappen bedenkt. Maaaarrr... ik blijf het een enorme inbreuk vinden om een coach af te sturen op gezinnen met dikke kinderen. Ik vind het nog veel ernstiger dat je zegt "in Engeland noemen ze overgewicht bij kinderen gewoon kindermishandeling". Juist als deskundige op voedingsgebied mag je dat soort aperte onwaarheden niet verkondigen, men zou je op grond van je autoriteit wel eens kunnen geloven. Wie doen dat dan volgens jou? En nog wel "gewoon"! De Britse overheid? De media? Medische stand, kinderbescherming, justitie, vox populi? Zijn er al mensen uit de ouderlijke macht gezet omdat hun kids te dik zijn? Dacht het niet. Misschien zou je in heel extreme gevallen van verwaarlozing kunnen spreken, maar ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat jouw gezinscoach dan ook machteloos staat.
Wat gaat die gezinscoach met "brede visie" trouwens nog meer doen? Vader vertellen dat hij het slechte voorbeeld geeft met z'n kratje pils op de bank en z'n bierbuik, moeder bestraffend toespreken dat meeroken ongezond is voor de kindjes? Het hek is van de dam op deze manier. Uitermate benauwend.