1 min
Landbouw Economisch Instituut kan het misschien uitleggen. Ik begrijp het niet. Drie kilo kippenpoten kocht ik bij een Turkse slager voor 6 euro. Hij slacht zelf geen kippen, de poten kwamen uit de doos en die kwam van een slachthuis.
Aan de poten zitten nog wat veertjes: het waren witte kippen. Uitgelegde hennen. Volgens de meest actuele marktcijfers krijgt een eierboer voor de kippen die hij afdankt 9 tot 11 cent per kilo als het witte zijn. Bruine kippen brengen 2 cent per kilo meer op (waarom is dat, wie weet het?).
Het slachthuis moet er wat aan verdienen en de Turkse slager. Maar dan nog betaal ik belachelijk weinig voor zoveel kip. En die kip is veel beter dan een ploffer. Alleen moet je hem anders behandelen. Zij moet gestoofd.
Als we andere beesten willen die het beter hebben gehad bij leven, dan moeten we daar volgens de theorie flink meer betalen. Ik sta te trappelen met mijn zak vol geld. Maar intussen heb ik het plofkippenprobleem opgelost. Het enige wat supermarkten en particuliere huishoudens moeten doen is overschakelen op afgedankte legkippen. Daar is anderhalf jaar lang (volgens de omrekenmethode van wakkere peuterprotestanten zijn het inmiddels bejaarden) geld aan verdiend (eieren). In die tijd zijn ze uitgegroeid tot smakelijke stoofkippen. Maar in Nederland zijn ze bijna nergens te koop. Ze gaan voor weinig geld naar allochtonen en het overgrote deel van de miljoenen uitgelegde leggers wordt geexporteerd. Als we zouden overschakelen op deze klassieke smakelijke soepkippen is het plofleed geleden en worden we er niet armer, maar rijker op. Of zie ik dat verkeerd, Landbouw Economisch Instituut?
Ik droom nog even door. De eierboer zou zijn legkippen een paar weken voor hij ze aan het slachthuis verkoopt, ander, nog lekkerder voer kunnen geven en wat meer dan gewoonlijk. Wedden dat ze er nog lekkerder van worden? Daarvoor betaal ik dan graag het dubbele, want dat is nog steeds haast niks voor zo iets geweldigs.
NB. Alle legkippen, ook biologische, ook buitenlopers, komen als ze afgedankt zijn en geslacht, op dezelfde grote hoop. Het kan maar zo dat je soepkip een biologische was.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_480_289_84_s_c1.jpg)
Chalias, het is een triest maar waar verhaal: een slager vertelde mij dat het verschil tussen een bio- en industriedier niet te proeven is als de genetica van dat dier min of meer geljk is. Je denkt het smaakverschil erbij.
Het geheim zit in de manier waarop je er na de slacht mee omgaat en waarop je het klaarmaakt. Deze slager - een ambachtelijke - steekt vele malen meer arbeid in zijn vlees, worst en ham dan een industriele. Zoals hij zegt: en dat proef je. Ik kon hem alleen maar gelijk geven.
Een echt lekkere kip is een hobbykip, Liefst één van een klassiek vleesras zoals de marans, de noord hollanse blaauwen etc, die zonder stress, met lekker voer en veel bewegingsvrijheid 16 weken kan opgroeien. Daarna slacht je hem individueel door het dier, volgens de wet, met een stroomschokje bewusteloos te maken en daarna te laten verbloeden door de halsaderen door te snijden. Dan 40 seconden in water van ongeveer 60 graden onder te dompelen en daarna te plukken en vervolgens de darmen, maag, lever, hart, (bij)nieren en longen te verwijderen.
We bakken de levertjes dezelfde dag nog. Heerlijk!
Legkippen zijn niet voor een consumptie bedoeld. Deze dieren hebben een andere vleesstructuur dat de dieren na 18 maanden noeste legarbeid zeldzaam hard maken. Omdat de dieren praktische elke dag een ei moeten leggen, dat voor een kip nauwelijks te doen zonder gezondheidsschade en daarop ook geselekteerd worden, krijgen de dieren een dieet dat ze niet tot smakelijke consumptiekippen maakt zoals Wouter Klootwijk ons wil doen geloven. Bovendien staan deze kippen stijf van de geneesmiddelen. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de boeren geld moeten toeleggen om deze tragische beesten afgevoerd te krijgen.
Ik begrijp best dat fulmineren tegen de grote boze kippen leveranciers het uiteindelijke resultaat is van het grote consument besodemieteren waar Albert H. en dergelijke vermoedelijk met veel winstbejag aan mee doen maar denk toch dat het onderrichten van de consument de enige manier is om de boel weer een beetje op orde te krijgen.
Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen een plofkip en een legkip en waar haal ik dan mijn beste kip vandaan? Wat is eigenlijk lekkere kip? Is dat er zo eentje die ombekommerd 5 jaar onbeduusd op zijn stok heeft zitten schuifelen of moet dat er eentje zijn die 8 jaar de krenten uit de bodempap heeft lopen peuteren?
Yeah, sure.
Wat je eet ben je zelf!