Wij?
Ja wij. Het overgrote deel van ons eten wordt weggegooid in restaurants en thuis. Aan het einde van de keten dus. Daarom is vast te stellen dat wij, consumenten, de daders zijn. Als we dat eten duur zouden moeten betalen, zouden we er wel voor zorgen dat we iedere vezel ervan zouden kunnen opeten.
De vraag is dan ook, wat de consequentie van die waarheid is: als het duurder maken van voedsel het waste-probleem oplost, is het dan gelegitimeerd om het bijv. tweemaal zo duur te maken? Het heeft geen enkel effect voor de rest van de economie, want als we de helft weggooien, dan zijn we even duur uit als wanneer we alles zelf opeten maar daar het dubbele voor betalen. Boeren, verwerkers, winkeliers en het milieu zouden in ieder geval stukken beter uit zijn. Er zijn dus alleen maar redenen vóór.
Wie is tegen en waarom?
Fotocredits: Bart Everson
Waar het mij om ging/gaat is: namens Unilever probeert meneer Vis de 'goede fee' met de beste bedoelingen te spelen, en van de consument de 'boze wolf' met een schuldig geweten te maken. Dat gaat mijn verstand te boven, is bovendien een eenzijdige benadering. Een grafiek in het FAO onderzoek "Global Food Losses and Food Waste" (2011) laat overduidelijk zien dat niet de consument maar voedselproducenten de meeste 'food waste' produceren.
"Food Waste" staat alweer een tijdje in de belangstelling. Internationaal kreeg het, in eerste instantie, media aandacht omdat allerlei jonge mensen (waste activisten) in New York en Londen (bijv. Tristram Stuart) alleen of in groepjes in containers begonnen te duiken... In een groot aantal EU landen zijn inmiddels non-profit organisaties en commerciële partijen die zich met 'waste' bezighouden. Behalve actueel, is het geen onbelangrijk onderwerp, anders zou de FAO er geen rapport over publiceren... De FAO stelt ook dat meer onderzoek nodig is. Voor zover ik kan beoordelen is dat geheel terecht.
Dat Unilever iets moet doen en/of een graantje wil meepikken, lijkt mij logisch. Verplaats ik mij, klein duimpje, in de schoenen van reus Unilever: hoe spelen levensmiddelen reuzen in op trends? De kachel moet blijven roken, en wetend aanval is vaak de beste verdediging: in een zgn. lifestyle verpakking, probeert Unilever als de sodemieter het probleem te verleggen.
De gemiddelde consument heeft geen verstand van de productieketen... maar is wel bekend met de houdbaarheidsdatum (tht), veelal minder bekend met 'te gebruiken tot' (tgt).
Feit: voor sommige producten (vis, vleeswaren...) is de houdbaarheidsdatum wel degelijk van belang (ivm de volksgezondheid). Voor een aantal producten geldt: geopend en ongeopend zijn ze veel langer te gebruiken dan de houdbaarheidsdatum.
Een vraag die bij mij opkwam is: Hoe komen ik en andere consumenten aan onze kennis inzake houdbaarheid van voedsel/levensmiddelen producten? Die kennis is gebaseerd op mondelinge overdracht, schriftelijke en andere informatie. Ik ken genoeg mensen die over voldoende zgn. 'gezond verstand' beschikken, maar dit amper gebruiken inzake de houdbaarheid van voedsel. Conclusie: om allerlei redenen (oa regelgeving, veranderingen in de maatschappij, verstedelijking) is kennis versnipperd (geraakt), afgeschaft en/of wordt uit handen gegeven aan derden --denk daarbij aan de slager, bakker, wetenschap, staat, supermarkt, kranten, boeken, deskundigen...
Wanneer de Unilevers van deze wereld, willens en wetens, proberen mij een schuldgevoel aan te praten, resulteert dat bij mij in vragen... Niet inzake de productieketen, maar over het eindresultaat... de zgn. consumenten producten van Unilever, die op de eigen website stelt "Iedere dag weer gebruiken twee miljard mensen producten van Unilever om er goed uit te zien, zich goed te voelen en meer uit het leven te halen."
Kortom, Unilever heeft het beste met mij voor...
Hoeveel van de 2 miljard! Unilever consumenten zouden zich nog beter voelen en meer uit het leven halen, wanneer Unilever een inventaris maakt van alle producten die langer houdbaar zijn dan de tht/tgt? En/of een campagne lanceert om het publiek hierover beter te informeren?
Als onderdeel van de productieketen, is Unilever medeverantwoordelijk voor 2/3 van de global 'Food Waste'... uit het artikel van Meneer Vis blijkt, Unilever vindt het een belangrijk onderwerp... je kunt twisten over de Unilever oplossing: voedsel moet je voor consumenten duurder maken... Unilever heeft (naar eigen zeggen) 2 miljard consumenten... mi ook de morele verplichting om de eigen productieketen beter onder de loep te nemen.