Vanmorgen brak voor de 29e keer Wereldvoedseldag aan. Hij staat dit jaar in het teken van wat u moet doen als consument. Minder eten weggooien, zegt de overheid want we hebben 6,5 miljard mensen te voeden en straks 9. Daarvan heeft 1 miljard, waaronder wij, veel te veel te eten en 1 miljard veel te weinig. Nederlanders blijken 10% van hun eten weg te gooien. Dat kan niet en is natuurlijk een schande. Stel dat wij rijke Westerlingen drie keer zoveel eten als we nodig hebben, dan kan het eten van die ene miljard mensen op aarde die 10% van zijn voedsel in de vuilnisbak kiepert, maar liefst 300 miljoen mensen voeden van het miljard dat veel te weinig heeft.

Er zijn alleen een paar problemen. Hoe krijgen we uw restjes bij die mensen? Tuurlijk, da´s een superflauwe opmerking. We moeten minder kopen. Dan kan dat wat we minder kopen meteen naar Afrika en de sloppenwijken van Bogota. Denkt u eens na. Zal dat gebeuren? Natuurlijk niet. Zolang mensen op vuilnisbelten leven van het ginder weggooide overschot van rijke levens, gaat daar niks naartoe. Ze hebben immers geen rooie cent om af te rekenen.
Economisch gezien is voedseldiefstal uit de monden van minder bedeelden niet het probleem van onze rijkdom, maar van hun armoede. Voor arme mensen maak je geen eten. Ze kunnen het immers niet betalen. Het is dus een illusie te denken dat we het wereldvoedselprobleem op gaan lossen door minder weg te gooien, cq. minder in te kopen. Als wij minder kopen, wordt er domweg minder gemaakt. En als dat gebeurt, gaan de prijzen een beetje omhoog en kunnen we wat minder auto rijden en mobiel bellen. Zo wordt het alsnog een actie met een goed doel, zij het een andere dan u wordt voorgehouden.

Ben ik weer die nare zwartkijker? Nee hoor, trouwe foodlog.nl lezers weten dat ik dit lesje leerde van Hans Rosling. Deze bevlogen Zweedse arts die een ontwikkelingswerker werd, maakt duidelijk dat niet de verdeling van voedsel het probleem is, maar de verdeling van welvaart. Gewoon geld dus, niks eten. Minder inkopen en minder weggooien doet u dus niet voor de arme negertjes in Mozambique.

Hans Rosling kan zich niet met alle wereldproblemen bezighouden. Echt, ik ben een grote fan van die man, maar hij vergeet iets. Stel je voor dat we straks met zijn 9 miljarden zo rijk zijn dat we allemaal kunnen eten. Hij maakt duidelijk dat we dan ook allemaal een auto hebben, aanmerkelijk meer zullen vliegen. Dat we allemaal een groter huis met veel meer daarin zullen hebben dan in ons oude hutje op de hei of in het bidonville. En overal zullen we meer kleren hebben dan we nodig hebben. Als dat gebeurt hebben we dus wat meer nodig dan vandaag. Niet alleen aan eten, maar ook aan andere grondstoffen om daar onze glimmende auto´s, mobieltje, horloges en steeds weer nieuwe leren schoenen van te kunnen maken. Kan dat allemaal wel uit aan grondstoffen, om het even welke?Moeten we niet zolangzamerhand aan een science fiction wereld gaan denken? Die kent u allang uit die films waarin we de grondstoffen van andere planeten en uit very high tech toepassingen halen. Dat is eigenlijk de vraag waarover u vandaag tijdens onze Nederlandse versie van Wereldvoedseldag - georganiseerd door het als altijd naieve Voedingscentrum en communicatiebureau Schuttelaar - eens na zou moeten denken. Ik vermoed dat ze bij die bureaux denken dat dat te moeilijk is voor ons domme consumenten. U moet zich schuldig voelen en de indruk krijgen dat we naar een mooie wereld op weg zijjn als u uw gedrag maar voor een procentje of 10 verbetert. Als dat zo is, vind ik dat beledigend. Ik keek als klein kind al graag naar Science Fiction en andere films uit de toekomst waarin de strijd om de grondstoffen niet zelden de rode draad vormde. Ze waren meestal voor boven de 12, maar ruim voor je eerste kalvervrijpartij mocht je dus al naar binnen.

Nog even terug naar die 10% die wij klunzende consumenten zouden weggooien. Die is misschien wel een grote pluim waard. Van een man die het echt weten kan omdat hij bij een heel groot professioneel levensmiddelenconcern werkt, hoorde ik nog niet zo lang geleden dat de verspilling in de processen van zijn baas daar maar net onder zit. Zo rond de 9 procent. Gaat u er rustig van uit dat ze daar hun uiterste best doen om dat percentage omlaag te krijgen. Hen gaat het immers om de centen, niet om de procenten afval.

Minder weggooien, dat moet u beslist doen. Minder consumeren trouwens ook. Om maar één reden: het sparen van grondstoffen. Niet om arme mondjes te voeden, maar de mensen die het kunnen betalen. Alleen rijke monden worden gevoed, zo was het al toen er nog geen half miljard mensen op aarde woonden. Wie niks heeft, vindt hopelijk een stukje grond en wat zaad om zelf iets te verbouwen en de rest erbij te jagen of te roven. Dat wordt alleen steeds lastiger nu wij hebben besloten ons eten en onze bloemen uit Afrika en Zuid-Amerika te laten komen omdat dat zo CO2 vriendelijk zou zijn.

Lees om die 10% in perspectief te plaatsen ook De Pers van een jaar of 2 terug nog even. Het echte nieuws en de echte vragen zijn uit beeld. De communicatiebureaux nemen het alweer over.