"
De voedingsindustrie schiet inderdaad wakker, en dat is positief. Maar een bedrijf als Unilever laat geen gelegenheid onbenut om in de media de stijgende voedselprijzen af te wentelen op de rug van de biobrandstoffen. Maar uitgerekend die multinational heeft erg veel boter – of eerder margarine – op zijn hoofd. Als één van de grootste opkopers van Indonesische palmolie voor de productie van margarine heb ik Unilever in het verleden nog nooit over duurzaamheid horen praten. Maar sinds de biobrandstoffen in competitie treden met hun grondstof moeten die plots wél duurzaam zijn. Maar hoe harder ze roepen, hoe sneller ze het dossier als een boemerang in het eigen gezicht terugkrijgen."
Dat zegt Wim Soetaert van de Ghent Bio-Energy Valley, geestesvader van de biobrandstoffen-idee in België,
op vilt.be.
Soetaert countert er de scepsis, die ontstaan is rond biobrandstoffen, n.a.v. de recente voedselrellen. O.a. Jean Ziegler, de voormalige Rapporteur voor het Recht op Voedsel van de Verenigde Naties, herhaalt om de haverklap dat de productie van biobrandstoffen een misdaad tegen de menselijkheid is.
Dit lijkt mij weer zo'n 'kip of het ei'-discussie te worden. Wat ik me dan afvraag... Wat gaan we het eerst doen: stoppen met margarine op de boterham smeren of eens wat meer op de fiets springen?
Steven, het uitknijpen heeft niets te maken met de voedselschaarste, maar alles met de verkeerd verdeelde macht in de keten.
Dat boeren en primaire verwerkers structureel worden uitgeknepen is nota bene 1 van de leitmotieven in m'n schrijfsels over supermarkten. Ik zou dus nu tegen je zeggen: je vraagt aandacht voor een onderwerp dat irrelevant is waar het gaat om voedselschaartse en misdaden tegen de mensheid van daaruit.
It's just bad analysis.
Over die 'vermaledijde voedingsindustrie': Unilever ziet zich gedwongen zich strategisch te richten op de 2e en 3e wereld. Omdat machtstechnisch uit het spel wordt gedrukt door de supermarkten.
En jij blijft maar reflexmatig kankeren op die 'grote gemene jongens' die meteen van alles de schuld. Weinig zinvol, als je niet eerst kijkt wat de mechanismen werkelijk zijn en hoe de hazen van de producent, de verwerker, de merkenmaker, de tussenhandel en de supermarktmerken werkelijk lopen. De jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw zijn echt al heeeel lang voorbij.