Ongezond eten net zo aanpakken als roken
Volgens Staes en De Sutter gaat de verantwoordelijkheid voor wat we eten inmiddels de individuele burger voorbij. We draaien immers gezamenlijk op voor de collectieve gezondheidszorg, die voor een groot deel terug te voeren is op wat we eten en drinken. Ze maken de vergelijking met de tabaksindustrie, die al decennia geleden door overheden tot de orde werd geroepen. Daarbij wijzen ze op de oproep van 'Consumers International' en 'World Obesity Federation' eerder dit jaar. Het zijn de overheden die bindende afspraken kunnen - en moeten - maken om 'consumenten te stimuleren om over te schakelen naar meer gezonde voedingspatronen of diëten'.
Machtige lobby
Ze schrijven: Stel dat obesitas een besmettelijke ziekte was geweest dan waren er al miljarden dollar in onderzoek gestoken om het onder controle te krijgen. Maar omdat obesitas vooral wordt veroorzaakt door overconsumptie van te vette en gesuikerde voedingswaren, zijn beleidsmakers onder druk van de bijzonder machtige lobby's van de voedingsindustrie niet geneigd om de strijd aan te gaan, zo stellen de twee organisaties.
Collectieve bewustwording
Staes en De Schutter zien hun column (in z'n geheel te lezen door het bronartikel open te klikken) als een begin om een 'nationaal debat' op te starten, en een 'collectieve bewustwording over de wijze waarop ons voedselsysteem is georganiseerd' te bereiken.
Een pluim voor Staes en de Sutter. Maar het ruime begrip ’Eten’ als veroorzaker van gezondheidsschade aan te merken kan natuurlijk niet. Hoe zit het dan met bijvoorbeeld Bio-waren? Ik zou het liever zo formuleren:
"Onze voedingswaren brengen uw gezondheid ernstige schade toe”.
Deze waarschuwing zou eigenlijk (via een EU-verordening) boven elke supermarktingang dienen te worden aangebracht. Het zijn namelijk niet alleen tal van gevaarlijke en desondanks toch door de EU goedgekeurde lichaamsvreemde chemische additieven welke aan industrieel bereid voedsel worden toegevoegd.
Ook de als gezond aangeprezen verse land- en tuinbouwprodukten dragen, door structurele tekorten aan essentiële voedingsstoffen en overmaat aan giftige chemische bestrijdingsmiddelen, in voortdurende mate bij aan het stijgend aantal chronische en degeneratieve ziekten. Steeds meer mensen hebben of krijgen ermee te maken.
Artikelen in de gedrukte media en programma's op radio en tv welke voeding en gezondheid als onderwerp hebben hameren er voortdurend op dat als we gezond willen blijven of worden, we vooral vriendelijk onverzadigd plantaardig vet doch geen boosaardig verzadigd dierlijk vet dienen te nemen. Daardoor vermijden we een zogenaamd 'te hoog’ cholesterol gehalte en aldus hart- en vaatziekten.
Door ook nog 'gevarieerd', ‘verantwoord’ en 'evenwichtig' te eten krijgen we 'voldoende' van alle benodigde voedingsstoffen binnen om gezond te zijn. Achter de tafel aangeschoven voedingsprofessionals, van Patricia Schutte van het eerlijke Voedingscentrum, tot de Wageningse hoogleraar voeding en gezondheid annex lid van de Beraadsgroep Voeding van de Gezondheidsraad prof. dr. ir. Frans Kok, etaleren hun onkunde door instemmend mee te knikken.
Hun rudimentaire in de mode zijnde kennis is opgedaan aan academies waar het medisch denkniveau gedomineerd wordt door de vet/cholesterol leugen. Een midden vorige eeuw ontstane rammelende theorie van de Amerikaanse legerrantsoenuitvinder Ancel Keys. Een sinds 1955 omhelsde en nooit meer losgelaten nieuwe heilige medische leer.
Eigenlijk zeg ik dit soort dingen liever niet en zou ik een en ander liever positief willen benaderen, maar helaas is dat een te ver gepasseerd station. Willens en wetens trekken de industriële landbouw en de voedingsindustrie, met in hun kielzog de farmaceutische industrie en de reguliere gezondheidszorg, onder leiding van politiek verantwoordelijke belangenbehartigers, beleidsmakers en volksvertegenwoordigers, de mensheid steeds dieper de afgrond in.