Om twee redenen, schrijft Paul Krugman in een opinieartikel in The New York Times.

Goed voorbeeld doet goed volgen
In de eerste plaats zal Walmarts voorbeeld waarschijnlijk andere bedrijven over de streep trekken. Dat is niet onbelangrijk in een land waar de laagstbetaalden vaak gedwongen zijn er meerdere banen op na te houden of zelfs aangewezen zijn op SNAPs en de Voedselbanken. Werknemers in de fastfoodsector strijden al jaren voor een verhoging van hun minimumloon. Waarom dat nodig is, illustreerde Upworthy eerder deze week.

Politieke keuze
Maar nog veel belangrijker is de tweede reden. Walmart laat met deze salarisverhoging zien dat lage lonen een politieke keuze zijn. Geen economische noodzaak, geen gevolg van de wet van vraag en aanbod, maar een politieke keus. Iets dat we anders kunnen en zouden moeten doen, stelt Krugman.

Economische principes
Volgens veel economen bepaalt de wet van vraag en aanbod het niveau van de lonen. Een minimumloon leidt tot een arbeidsoverschot, zoals bodemprijzen voor agrigrondstoffen indertijd leidden tot boterbergen en melkplassen. Maar die vergelijking gaat mank. De arbeidsmarkt bestaat uit mensen, niet uit boter, en hoeveel mensen betaald krijgen hangt net zo sterk af van politieke macht als van die simpele wet van vraag en aanbod. Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog greep de Amerikaanse overheid sterk in in het loongebouw van de VS. De verschillen tussen de meest- en minstverdienenden werden drastisch teruggebracht, en er ontstond een krachtig georganiseerde arbeidsmarkt die een generatie lang voor ongekende groei zorgde. Krugman noemt dat 'The Great Compression'.

Hiermee zet je grote stappen op weg naar het soort samenleving waar de meesten van ons deel van willen uitmaken
De maatregel van Walmart is volgens hem te vergelijken met wat er toen gebeurde, in afgezwakte vorm. Walmart staat onder politieke druk omdat het zo weinig betaalt dat veel van zijn werknemers recht hebben op voedselbonnen en gratis ziekenzorg om te overleven. Maar de aantrekkende arbeidsmarkt in de VS geeft de werknemers meer speelruimte om hun laagbetaalde Walmartbaantje in te ruilen voor iets beters.

En hoewel deze druk nog niet eens zo hoog is opgelopen, gaat Walmart nu al overstag. Omdat, zo stelt het bedrijf, een betere beloning van de medewerkers het verloop zal verminderen, de motivatie doet toenemen en de productiviteit laat stijgen. Dat zeggen de critici van het lagelonenbeleid overigens al lang.

Versterking of belemmering
Dit betekent dat het - tegen de geldende opinie is - waarschijnlijk helemaal niet zo moeilijk is een salarisverhoging voor tientallen miljoenen Amerikanen door te voeren. Gooi de minimumlonen omhoog en de Amerikaanse arbeidsmarkt zal zich gemakkelijker organiseren, zijn onderhandelingspositie verbeteren en de focus van financiële en fiscale beleidsmaatregelen verschuift naar voltijdwerkgelegenheid. Doe het niet, en de economie blijft in een permanente angst voor een recessie steken. Voor Krugman is het simpel. Hiermee zet je grote stappen op weg naar het soort samenleving waar de meesten van ons deel van willen uitmaken.

"Het gaat er om dat de extreme ongelijkheid en de negatieve spiraal van Amerika's werknemers een keuze zijn, niet een lotsbestemming opgelegd door de goden van de markt. En we kunnen die keuze veranderen als we dat willen", besluit Krugman.

Fotocredits: protest tegen lage lonen Walmart, SocialJusticeSeeker812