We móeten eten om ons lichaam in stand te houden. Maar we willen ook lékker eten - er van genieten. Onze hersenen - met daarin ons beloningscentrum - 'lopen' op glucose. Dus is het best gek als in dat beloningscentrum een enzym voorkomt dat triglyceriden (vet) af kan breken: wat doet dat enzym daar? Die vraag probeerden de onderzoekers te beantwoorden.
De onderzoekers slaagden erin kleine hoeveelheden vet direct in het muizenbrein te injecteren. Dan bleken de muizen ineens veel minder fanatiek op de hefboom voor een voedselbeloning te drukken, minder fysieke activiteit te vertonen en een betere balans te kiezen tussen gewoon en vetrijk eten - waar ze normaal een voorkeur hebben voor vetrijk eten. Werd het enzym dat vetten afbreekt uitgeschakeld (ofwel: konden de hersenen niet meer waarnemen dat er vet aangeboden werd), dan bleven de muizen wel fanatiek op hun hefboompjes drukken en dooreten aan het vetrijke voedsel.
De onderzoekers leiden hieruit af dat blootstelling aan een langdurig verhoogd triglycerideniveau - zoals bij obesitas gebruikelijk is - op den duur tot aanpassingen in de hersenen en dan met name het genotscentrum leidt. Op dezelfde manier als dat bij verslaafden het geval is. Dat schrijft Medical News Today.
Zoals ik het gelezen heb in het boek "laat je niet volvreten" van David Kessler is het niet alleen vet, maar juist de combi vet-zout-zoet die verslavend maakt. Alleen vet, bijv reuzel, zouden we echt niet verslaafd aan raken, de combi vet-zoet zoals in chocola wel(en volgens mij zit er soms zelfs een snufje zout in sommige chocolads). Vandaar dat je in de meeste verslavende producten die combi vindt, chips is bijv ook vet-zoet-zout. Vet van het bakken, zoet van de aardappel en dan het zoutwat erop zit en in sommige kruiden op de chips zit ook suiker.