Kritische mensen vonden TTP en TTIP maar niets. foodwatch, Milieudefensie en vele anderen organiseerden bijeenkomsten tegen dat soort meritocratisch internationalisme. Ze vonden dat er een einde moest komen aan de chloorkip waar zelfs Lubach, idool van weldenkend Nederland, tegen was. Lubach kwam gisteren met een satire over Slagharens pony's you can grab by the pony.
Vandaar mijn verwarring. Zijn we nu opeens voor TTIP en tegen Trump of kruipen we in dezelfde schulp?
Mijn punt is natuurlijk: wat bedoelden we toen en wat bedoelen we nu? Wie daar geen antwoord op heeft, moet zijn mond houden en gewoon eens beginnen met luisteren. Wat is er eigenlijk aan de hand?
Interessant is de Democracy Index van The Economist. Na o.m. België is nu ook de VS hier officieel een flawed democracy "because of a further erosion of trust in government and elected officials there." Heeft niks met Trump te maken. Hij is vertolkt hoogstens de reactie van 20-25 % van de bevolking, die op hem stemde, op het fenomeen dat de twee vorige presidenten inzetten.
Opmerkelijk is dat bij de meest toonaangevende landen er vaak van geen leideschapscrisis sprake is, ookal scoren ze 'slecht' op die index: China, Rusland, Singapore maar ook bijv. Rwanda. In die landen wordt voor jou gedacht als het gaat over dingen als TTIP.
Maar voor alle duidelijkheid, Dick. Foodlog hoort dus niet tot kritisch Europa? En wat te doen met het feit dat Oxfam haar vrijwilligers _verbood_ op te stappen met Oxfam-vlaggen tijdens anti-TTIP manifestaties. Waarmee Oxfam dus volgens de Foodlog Index ook niet tot kritisch Europa behoort. Ik vind dat allemaal moeilijk te plaatsen allemaal.