Afgelopen week belandde op het redactiebord vlees van de nek van een gelukkig Engels varken. Het smaakte prima, al vertelde iemand ons dat het bremzout zou zijn (dat vonden we hier niet). Het vlees wordt roze na het bakken en blijft sappig. Dat zal het gevolg van de forse dooradering zijn.
Waar we mee zitten is het niet het zout, maar het zoet. Het vlees blijkt ingesmeerd met 'demarara suiker en honing.' Hebben we daar behoefte aan? De WHO wilde net de versuikering van ons eten tegengaan en kinderen blijken nogal vatbaar voor alles met suiker, zo lezen we hier vandaag. Daarom piekeren wij: wat is er mis met een gewoon lekker neklapje met bijvoorbeeld wat salie?
Fotcredits: Foodlog Media
Misschien mosterd na de maaltijd (?), maar toch nog even mijn reactie n.a.v. de foto bij dit artikel. Ik trof dit produkt namelijk ook aan bij AH in het vleesschap, op een plaats waar je geen bewerkt vlees verwacht, namelijk tussen al het andere 'normale' rauwe vlees zonder toevoegingen. Door het uiterlijk van dit vlees, de plaats in de winkel en die kriebellettertjes worden wij misleid ...
Overigens kan vlees met zoet heel lekker zijn, ik wil alleen wel zelf kunnen bepalen wanneer er zoet bij moet en hoeveel.