Volgens de Vlaamse Voedselteams begrijpt Parys het niet. In hun reactie hanteren zij twee argumenten. Enerzijds zeggen ze dat hij zich verrekent omdat de werkelijke aan voedsel te alloceren kosten veel hoger liggen dan de prijzen die we betalen. Anderzijds zeggen ze dat lokale productie de sociale cohesie verstrekt.
Samen een tuintje doen, is heilzaam en heerlijk voor het buurtgevoel. Maar nu het argument over de centen: is het eerste een weerlegging van Parys' stelling dat lokaal geen oplossing is voor een maatschappij die welvaart wil?
Fotocredits: City Farmer Compost Demonstration Garden, Vancouver, British Columbia, Canada, uitsnede, donkeykart
met onze rationele benadering van voedselproductie halen we het voeden van 7 miljard en straks 9 miljard monden toch ook niet? Opvallend hoe we ons steeds weer voor die zelfde lichtbak laten vangen.
Als mijn vrouw lekker kookt en we hebben een gezellige babbel aan tafel, vraagt zich toch ook niemand af of we op die manier de wereldbevolking gaan voeden. We zijn blij dat we een goede babbel gehad hebben en ondertussen lekker gegeten. Niemand heeft ooit gezegd dat stadslandbouw de oplossing is voor het wereldvoedselprobleem. Het lost wel een aantal ander problemen op, bvb. vervreemding van voedsel en hoe het geproduceed wordt, gebrek aan sociale cohesie. Mooi toch? Diegenen die op een autosnelweg zitten richting meer voedselproductie kunnen toch ook niet blind zijn voor de effecten van de rationele benadering: , boeren en gemeenschappen die onder druk staan, voedsel in handen van grote groepen, vervreemding en .... toch nog honger en.... geen afritten meer.... Er zijn verschillende wegen naar Rome, waarom zouden die niet mogen gebruikt worden? Vooral als er multiple "cash flows " ontstaan?