De wolhandkrab is een exoot die zich prima thuisvoelt in de Nederlandse wateren. Hij leeft in zoet water en trekt voor zijn voortplanting naar de kust. Italianen, Chinezen en andere Aziaten zijn dol op de wolhandkrab, zodat er een levendige export- en afzetmarkt voor de krabben bestaat.

'Dioxinewater'
Er is maar één probleem: een aantal van onze rivieren en kustwateren zijn aangewezen als 'dioxinewater'. Daar mag sinds 2011 geen wolhandkrab worden gevangen, omdat dat mogelijk een gevaar voor de volksgezondheid oplevert. Het verbod geldt voor de Biesbosch, de benedenrivieren en de kustwateren voor de Haringvlietsluizen zijn aangewezen als dioxinewater. Vissers die daar niet meer kunnen vissen, worden door de overheid gecompenseerd.

De Stellendamse visser zou zijn krabben in dioxinewater hebben gevangen. Het Openbaar Ministerie kwam hem op het spoor naar aanleiding van een eerdere zaak, eind 2014, waarbij een Urker vishandelaar krabben uit dioxinewateren in de handel bracht.

Het vertrouwen in handhaving overeind houden
Volgens het OM werkt de illegale handel in wolhandkrab concurrentievervalsend. Dioxinekrabben kunnen gevaar voor de volksgezondheid opleveren en ondermijnen bovendien het vertrouwen van het publiek in de voedselveiligheid. Reden voor het OM om in te grijpen bij een niettemin in kilo's maar beperkt vergrijp.
De visser is in de kraag gevat, zijn administratie en boot zijn in beslag genomen. De krabben - in Nederland plaagdieren - zijn weer uitgezet bij de Haringsluizen.

Fotocredits: 'EriocheirSinensis1', Christian Fischer, via Wikimedia