De Verspillingsfabriek van cateraar Bob Hutten wordt "in de steek gelaten door de supermarkten", zegt Hutten in het FD. Met de Verspillingsfabriek wil Hutten bewijzen dat "er van al de voedselresten van telers, veilingen, supermarkten en cateraars echte kwaliteitsproducten te maken zijn". Het initiatief kreeg veel publieke bijval. De Verspillingsfabriek worstelt echter met de "zeshonderd eisen om in het schap van de supermarkt te komen" en de "keiharde tenders". De 30-50 supers waar de Verspillingsfabriek nu afspraken mee heeft, zijn er te weinig voor een gezonde bedrijfsvoering. "Wie een maatschappelijk relevant product aanbiedt, wordt daar niet voor beloond", aldus Hutten.
Bron: Het Financieele Dagblad - De Verspillingsfabriek voelt zich in de steek gelaten
Marc, ik constateer hetzelfde als #3 en hoop dat de supers bovendien wijzer zijn, zoals Jeroen in #2 probeert duidelijk te maken: verspilling moet je aan de bron aanpakken. Liefst spit je het meteen onder, zoals we hier al eens uitgebreid bespraken.
Heb je teveel product in een winkel of op een school: maak het klaar en deel het uit (zoals bijv. Colruyt in België al jaren deed, nog voor voedselverspilling een hype werd), maar ga er niet verdere ingewikkelde logistieke processen mee in.
Ik ga mee met Marc. Het is niet een kwestie van onderploegen, of opnieuw verpakken van wat de tht heeft verstreken, maar tot waarde brengen van producten die ergens in de keten uitgeselecteerd worden op kleur, vorm, whatever maar niet aan voedingskwaliteit onderdoen. Dat gaat nu naar de varkens, het GFT of de stort.
Waar Hutten denk ik mee worstelt is dat hij moet vechten voor een marktaandeel in het schap en hij dacht via de MVO route open deuren aan te treffen. Oftewel de marge voor de supers is niet groot genoeg.