Zo kunnen we nog even doorgaan. Het zijn allemaal leugens, maar er is geen hond die zich er druk om maakt.
Teun van der Keuken maakt zich druk om vermeende slavernij achter cacaoteelt. Pakte het ludiek aan door zichzelf in staat van beschuldiging te laten stellen als consument die meewerkt aan slavenarbeid. Lanceerde er een nieuw merk chocolade door. Deed dat in 7 afleveringen TV. En nu dreigt de RVU - de omroep die zijn Tony Chocolonely uitzendt - een boete van € 20.000 te moeten betalen. Wegens reclame in de vorm van een doortrapte documentaire, volgens het commissariaat voor de media. Op 18 juli is er een hoorzitting waar Van der Keuken zich mag verdedigen.
De RVU had die 20 mille liever in een programma gestopt.
Is die (dreigende) boete nou terecht of onterecht?
@Dick: "Zoals Henk hierboven opmerk, herinner ik mij ook dat Tony moest bekennen - eerlijk gebracht in een KvW uitzending - dat TC-chocolade niet gegarandeerd slaafvrij is."
Ik heb de uitzending niet gezien. Ik meen dat die afleveringen kunnen aangekocht worden. Moet ik dringend eens doen.
Er wordt al samengewerkt rond ketenanalyses met enkele universiteiten. Probleem is dat dit van product tot product erg kan verschillen. De sytematiek is er al. Resultaten zijn ook al gekend. Nu nog de methodiek om dit te communiceren. Dat je daar flink mee op je bek kan gaan, blijkt uit Teun's verhaal. Iedereen voelt toch wel dat het hier om 'een signaal' gaat?
Heeft het hier zijn plek, weet ik niet, maar hier moest ik vandaag nog eens hard om lachen (de reden waarom verzin je maar zelf): van "Licentiaatsverhandelingen on-line"
De link: naar de thesis
"Gedurende het maken van dit werk ben ik dan een groot aantal ‘cases’ van uiteenlopende aard tegengekomen. In het criminologische jargon kunnen we deze benoemen als fraude, BTW – carrousels, zwendel, economische misdrijven, dumping van toxische stoffen, gespecialiseerde financiële misdrijven, mensenhandel, grootschalige belastingfraude, drugssmokkel, sigarettensmokkel, bedreiging, moorden die met handelsgeschillen te maken hebben,… .Een heel verscheiden resem dus. Door nu te proberen om de wettelijke ‘labels’ van dit gedrag weg te denken en enkel te kijken naar de sociale schade van het gedrag dat aan de basis van al deze criminaliteitsvormen ligt, vielen bepaalde, tot dan toe gevestigde grenzen weg. Dit maakte het lezen van een groot aantal ‘cases’ uitermate interessant voor het bestuderen van het thema van deze scriptie. Zo vielen in veel gevallen de strafrechtelijke grenzen weg die traditioneel bij bepaald ondernemersgedrag horen.
In heel veel gevallen kon ik dan, in de kern van de zaak, geen verschil meer maken tussen legaal en illegaal ondernemerschap.
Meer zelfs, als we kijken naar de gevolgen van (handels)gedrag kan er volgens mij niet gesproken worden van verschillende ‘soorten’ ondernemers. Het enige dat deze categorieën in ‘soorten’ trekt is wetgeving en de sociaal geconstrueerde scheidingslijnen. Het enige wat ik dan soms nog kon zeggen over de legale positie van die ondernemers, was dat de enen zonder, tegen en buiten de wet stonden en anderen stonden boven de wet.
Maar wat is daar het verschil?