Er was ook goed nieuws te melden: het eten van plantaardige eiwitten (noten, peulvruchten) zou de ongunstige effecten ten goede doen keren. En bij het bereiken van een hogere leeftijd is het juist weer aan te bevelen om over te stappen op dierlijke eiwitten. Daarmee wordt de ouderdomsverzwakking en broosheid tegengegaan die het gevolg is van dalende niveaus van het groeihormoon IGF-I - dat juist gestimuleerd wordt door eiwitinname.
Het een gaat samen met het andere. Als je relatief veel vlees eet eet je relatief minder andere zaken. Maar ook in een dieet met gematigde vleesconsumptie zijn negatieve associaties gevonden. Het maakt ook uit welk vlees je eet, de bereiding, wat je erbij neemt en wat je meet.
Disbalance (Dick) spreekt mij erg aan.
In een oud filosofisch boekje over biologisch tuinieren kwam ik telkens het begrippen "evenwichtig" en "de wet van het minimum" tegen.
Beiden sloegen telkens op plant, compost, dier, mens, bodem en voeding.
We weten precies wat planten en dieren in hun natuurlijke omgeving als "minimum" nodig hebben. Ook zien we dat er van die minimum behoefte niet veel wordt afgeweken als we buiten massaal vetbollen en pinda's ophangen.
Opvallend hierbij is, dat we van de minimum behoefte van de mens veel minder weten dan van dieren in hun natuurlijke omgeving. Door de enorme overdaad, smaakstoffen, suiker en de gewoonte om honger voor te blijven, oppeppen van planten en dieren etc. is een disbalance ontstaan waar we niet meer uit kunnen ontsnappen.
Zou 1000 kCal/dag waarvan 20 gr. eiwit beter zijn dan 2000 kCal/dag waarvan >40 gr. eiwit?