In het FD schrijven Richard Smit, Wouter Keuning en Jeroen Molenaar dat Unilever lijdt onder het 'Bono-complex' van zijn CEO.

"De BBC-onthullingen deze week over misstanden op Indiase theeplantages waar Unilever thee inkoopt, moeten topman Paul Polman en zijn werknemers een erg ongemakkelijk gevoel hebben bezorgd. Onder leiding van Polman is Unilever uitgegroeid tot de absolute voorvechter van duurzaamheid en wereldverbetering door bedrijven. De mensonterende omstandigheden waaronder werknemers van de plantages moeten werken, stroken niet met het duurzaamheidsverhaal dat de ceo onvermoeibaar predikt. De grote broek die Unilever aantrekt op dat terrein, maakt het bedrijf extra kwetsbaar wanneer iets misgaat."

Het praatje strookt niet met de plaatjes die er tussendoor piepen. Er waren meer van dat soort "akkefietjes", noteren de auteurs.

Gangbare gedragsvormen
Als 'natuurlijk’ aangeprezen shampoos bleken vol zitten met synthetische ingrediënten. In India weigerde het bedrijf vervuilde grond bij één van zijn fabrieken op te ruimen. Recent was het bedrijf van plan de veganistische mayonaise Just Mayo juridisch te vervolgen omdat het onterecht zou verwijzen naar de naam mayonaise die wettelijk beschermd is.

Ze vergeten nog de opschudding die Unilever rond zijn theemerk Eléphant in Frankrijk veroorzaakte. In het zuiden van het land maakte het bedrijf theepakkers werkeloos omdat het meer winst kon maken als het hun banen zou verhuizen naar Polen en Brussel. Unilever weigerde mee te werken aan de doorstart van de Franse fabriek.

Ondanks Polmans bevlogenheid voor een duurzamere en ethischere zakelijkheid, laat dat zien, zeggen de financiële journalisten, dat Unilever "een heel gewoon bedrijf" is dat geld moet verdienen en functioneert volgens de gangbare zakelijke gedragsvormen.

Fotocredits: Paul Polman, WEF