De Académies oordelen als volgt: het onderzoeksplan is onvoldoende, er is geen klassieke statistische methodologie toegepast, de keuze voor de gebruikte rattensoort is niet onomstreden en de essentiële kwantitatieve elementen voor het interpreteren van de resultaten zijn niet in aanmerking genomen. Er kan dus geen enkele betrouwbare conclusie uit het onderzoek worden getrokken.
Vervolgens stellen de Académies de publiciteit naar aanleiding van het onderzoek ter discussie. Het nieuws raasde als een wild vuur door Frankrijk en mobiliseerde binnen no-time tot parlementsleden en ministers aan toe. Ze noemen 'het orkestreren van de bekendheid van een wetenschapper of team' 'een zware fout', als daardoor bij het grote publiek ongefundeerde angsten worden aangewakkerd. Ze plaatsen vraagtekens bij het gelijktijdig uitkomen van twee boeken, een film en een wetenschappelijk artikel, de exclusiviteit die aan een weekblad werd gegund, de non-disclosure clausule die het de pers onmogelijk maakte elders verhaal te halen en veroordelen dit als 'ethisch incorrect'.
Het persbericht eindigt met drie lessen die de Académies wil trekken uit alle emoties rondom de publicatie van Séralini c.s.
- de wens dat universiteiten en onderzoeksinstellingen ethische richtlijnen opstellen voor de communicatie van wetenschappelijke resultaten naar journalisten en naar het grote publiek, zodat onderzoekers niet langer het debat in de media - dat ze zelf opzettelijk gezocht hebben - domineren ten koste van het debat dat eerst binnen de wetenschappelijke kring gevoerd moet worden
- het voorstel voor het instellen van een Haut comité dat regelmatig de Président du Conseil supérieur de l’audiovisuel bijpraat over hoe wetenschappelijke vraagstukken behandeld worden door de audiovisuele media
- het dringende verzoek aan de authoriteiten om alles in het werk te stellen teneinde de gezamenlijke expertise en de wetenschappelijke gemeenschap opnieuw het krediet te gunnen dat ze nu te vaak onthouden wordt, terwijl iedereen het eens is over het feit dat de toekomst van Frankrijk deels afhangt van de kwaliteit van hun onderzoekswerkzaamheden.
Fotocredits: kop van het gezamenlijke persbericht
Zie ook het onderzoek dit jaar van Gab-Alla e.a. , die duidelijke verschillen maten tussen ratten die met GM mais waren gevoed en die gevoed met normale mais. Deze studie heeft veel minder aandacht gekregen, maar de resultaten wijzen in dezelfde richting als het onderzoek van Seralini.
Opvallend was dat de meest ingrijpende effecten (zoals op de organen) pas na anderhalve maand gingen optreden, en daarna toenamen.
Door het vermijden van die discussie, door haar eenzijdige benadering, plaatsen Academies zichzelf buiten de echte wetenschap.