In Nederland woedt al jaren een discussie over de rekenmodellen waarmee de natuurschade als gevolg van ammoniakuitstoot wordt berekend. Die uitstoot komt van industrie, vervoer, de natuur zelf en de mest van boerenbedrijven. De modellen die voor berekeningen worden gebruikt, laten uitkomsten zien die niet corresponderen met feitelijke metingen. Daarom worden ze steeds bijgesteld. Het gat tussen metingen en modeluitkomsten blijft echter gapen. In dit Engelstalige artikel - dat tevens bedoeld is voor de internationale gemeenschap die inmiddels geïnteresseerd is in het Nederlandse ammoniakdebat - legt chemicus en wetenschapsfilosoof Jaap Hanekamp uit dat de modellen op louter logische gronden moeten worden verworpen.
Een en ander betekent dat het Nederlandse ammoniakbeleid gebaseerd is op een oordeel van wetenschappelijke experts zonder feitelijke basis. Of het dromen zijn, is een andere vraag. Wel moet worden geconstateerd dat het beleid niet wetenschappelijk is onderbouwd. De vraag die gesteld moet worden is niet 'geeft het model een benadering van de werkelijke depositie?' (het antwoord op die vraag luidt: dat kan bij de huidige benadering onmogelijk worden vastgesteld) maar 'hoe kan de werkelijke depositie beter worden bepaald?'