Er zijn ronde, vierkante, ovalen en rechthoekige grillpannen en platen. Eén kenmerk hebben ze allemaal gemeen: ribbels. Zonder ribbels is het geen grillpan, maar een koekenpan. Zonder randen en steel is het een 'plancha', een bakplaat. Die vind je over het algemeen niet als pan, maar als onderdeel van een fornuis of de 'kachel' zoals een professionele kok zijn fornuis noemt. Je kunt er ook op grillen - denk maar aan de hamburgers bij de snackbar - maar dat is toch anders. Juist die ribbeltjes zorgen voor ietwat geschroeid en gecarameliseerd vlees dat zorgt voor extra smaak en textuur.
In Italië bestaat al sinds 1901 het familiebedrijf Lagostina. Ze maken tafelgoed en keukengerei, waarbij esthetiek hoog in het vaandel staat. 'We hechten bijzonder veel waarde aan de esthetische kwaliteit van onze producten omdat we in Italië met schoonheid omringt worden en die een onmisbaar onderdeel van ons dagelijks leven vormt', staat te lezen in het boekje dat de redactie alweer een jaar geleden ontving samen met een grillpan, tang en pepermolen. Lagostina wilde ons graag laten kennismaken met 'La Linea Patrimonio', hun collectie keukengerei 'ontwikkeld voor traditionele Italiaanse gerechten die overal ter wereld zeer geliefd zijn, zoals tagliata, pasta of risotto'.
Ik moest aan de slag! Dat deed ik een jaar lang lang. Het werd een vergelijkend duuronderzoek in de dagelijkse praktijk naar de handige kwaliteiten en resultaten van de eigen, zwart gietijzeren Le Creuset grillpan, de Franse grillplaat en de ter beschikking gestelde, prachtig zilverglanzende, staal en aluminium Lagostina. De eerste ronde werd gemakkelijk gewonnen door de Lagostina. Hij is beduidend lichter van gewicht dan zijn gietijzeren opponent en heeft een veel gemakkelijker te hanteren steel. Hij is platter dan de Le Creuset, de rand is lager en die loopt min of meer ovaal af, zodat je er gemakkelijk grillsappen uit zou kunnen schenken. Dat lukt bij mijn Franse grillplaat al helemaal niet. De Le Creuset vergt wat krachttraining, maar blijft zelfs dan niet zo makkelijk 'schenken'.
Het grillen zelf doet de Lagostino prima, maar zijn concurrenten ook. Vlees met mooie grillribbeltjes, of het nu uit een pan of van de plaat komt, het bakt overal evenveel (of even weinig) vast en alledrie de grillplannen reageren goed op de gekozen grilltemperaturen. De grote schrik zat in de transformatie die de Lagostina onderging. Van glanzend zilverwit werd hij glanzend, nou ja, gevlekt, goudgeel. Niet op de bodem, waar de actie plaatsvindt, maar langs de rand/buitenkant. Gelukkig vond ik in de gebruiksaanwijzing terug dat 'het geel worden van de pannen is normaal' - bij het gebruik op inductiekookplaten. Geen idee waarom.
Wat is nu het typisch traditionele Italiaanse gerecht waar deze grillpan voor bedoeld is? De 'tagliata'. Dat wordt bij voorkeur gemaakt van rundvlees, liefst IGP-gelabelde Italiaanse Chianina filet, 'maar naar gelang de verkrijgbaarheid kunt u ook kiezen voor een entrecote van 4-5 centimeter dik, kalfsvlees, lamsvlees, kip of varkensvlees'. Het gaat erom het vlees op hoge temperatuur te grillen (max 5 à 6 minuten per kant), zodat het een goudkrokant korstje krijgt en van binnen mals blijft. Dan mag het even rusten, of eventueel nog 5 minuten in de hete oven (180 graden) om well-done te worden. Daarna wordt het vlees verticaal in dikke plakken gesneden die naar wens op smaak gebracht kunnen worden met bijvoorbeeld balsamicoazijn, olie en een beetje vers citroensap, verse kruiden met olijfolie en grof zeezout en versgemalen peper.
Wij probeerden het uit met diverse soorten paardenvlees, entrecote en biefstuk. Je kunt niet proeven of je grillvlees uit de ene of uit de andere pan komt. Het is de bereidingswijze achteraf die de smaak bepaalt - het in dikke plakken snijden en kruiden van de tagliata. Dat ik nu, na een jaar uitproberen, toch echt veel gemakkelijker de Lagostina pak, heeft maar één reden: hij ligt bovenaan in mijn pannenla en is lekker licht. Le Creuset ligt me soms wat verwijtend aan te kijken. Hij is werkeloos geworden.
De Lagostina pannen zijn te koop bij diverse kookwinkels.
Fotocredits: Foodlog Media
In Italië bestaat al sinds 1901 het familiebedrijf Lagostina. Ze maken tafelgoed en keukengerei, waarbij esthetiek hoog in het vaandel staat. 'We hechten bijzonder veel waarde aan de esthetische kwaliteit van onze producten omdat we in Italië met schoonheid omringt worden en die een onmisbaar onderdeel van ons dagelijks leven vormt', staat te lezen in het boekje dat de redactie alweer een jaar geleden ontving samen met een grillpan, tang en pepermolen. Lagostina wilde ons graag laten kennismaken met 'La Linea Patrimonio', hun collectie keukengerei 'ontwikkeld voor traditionele Italiaanse gerechten die overal ter wereld zeer geliefd zijn, zoals tagliata, pasta of risotto'.
Ik moest aan de slag! Dat deed ik een jaar lang lang. Het werd een vergelijkend duuronderzoek in de dagelijkse praktijk naar de handige kwaliteiten en resultaten van de eigen, zwart gietijzeren Le Creuset grillpan, de Franse grillplaat en de ter beschikking gestelde, prachtig zilverglanzende, staal en aluminium Lagostina. De eerste ronde werd gemakkelijk gewonnen door de Lagostina. Hij is beduidend lichter van gewicht dan zijn gietijzeren opponent en heeft een veel gemakkelijker te hanteren steel. Hij is platter dan de Le Creuset, de rand is lager en die loopt min of meer ovaal af, zodat je er gemakkelijk grillsappen uit zou kunnen schenken. Dat lukt bij mijn Franse grillplaat al helemaal niet. De Le Creuset vergt wat krachttraining, maar blijft zelfs dan niet zo makkelijk 'schenken'.
Het grillen zelf doet de Lagostino prima, maar zijn concurrenten ook. Vlees met mooie grillribbeltjes, of het nu uit een pan of van de plaat komt, het bakt overal evenveel (of even weinig) vast en alledrie de grillplannen reageren goed op de gekozen grilltemperaturen. De grote schrik zat in de transformatie die de Lagostina onderging. Van glanzend zilverwit werd hij glanzend, nou ja, gevlekt, goudgeel. Niet op de bodem, waar de actie plaatsvindt, maar langs de rand/buitenkant. Gelukkig vond ik in de gebruiksaanwijzing terug dat 'het geel worden van de pannen is normaal' - bij het gebruik op inductiekookplaten. Geen idee waarom.
Wat is nu het typisch traditionele Italiaanse gerecht waar deze grillpan voor bedoeld is? De 'tagliata'. Dat wordt bij voorkeur gemaakt van rundvlees, liefst IGP-gelabelde Italiaanse Chianina filet, 'maar naar gelang de verkrijgbaarheid kunt u ook kiezen voor een entrecote van 4-5 centimeter dik, kalfsvlees, lamsvlees, kip of varkensvlees'. Het gaat erom het vlees op hoge temperatuur te grillen (max 5 à 6 minuten per kant), zodat het een goudkrokant korstje krijgt en van binnen mals blijft. Dan mag het even rusten, of eventueel nog 5 minuten in de hete oven (180 graden) om well-done te worden. Daarna wordt het vlees verticaal in dikke plakken gesneden die naar wens op smaak gebracht kunnen worden met bijvoorbeeld balsamicoazijn, olie en een beetje vers citroensap, verse kruiden met olijfolie en grof zeezout en versgemalen peper.
Wij probeerden het uit met diverse soorten paardenvlees, entrecote en biefstuk. Je kunt niet proeven of je grillvlees uit de ene of uit de andere pan komt. Het is de bereidingswijze achteraf die de smaak bepaalt - het in dikke plakken snijden en kruiden van de tagliata. Dat ik nu, na een jaar uitproberen, toch echt veel gemakkelijker de Lagostina pak, heeft maar één reden: hij ligt bovenaan in mijn pannenla en is lekker licht. Le Creuset ligt me soms wat verwijtend aan te kijken. Hij is werkeloos geworden.
De Lagostina pannen zijn te koop bij diverse kookwinkels.
Fotocredits: Foodlog Media
Blinkende, spiegelende pannen zijn minder efficiënt. Zij reflecteren de warmte ipv ze op te nemen. Zwarte pannen verkwisten minder energie. Onze grootouders wisten dat, hun pannen waren zwart.