Een ‘systeemfout in de varkensprijs’?

Robert, er gaan meer en meer ook 'duurdere' delen buiten de EU. Je ziet dat ook daar kleine veranderingen op komst zijn. Ik zie het niet als onze redding, maar het geeft wel lucht op de markt. Maar we zijn erg gevoelig en kwetsbaar met een zelfvoorzieningsgraad ruim boven 100.

Mijn conclusie is wel het wel wat overdone is om te spreken van een echte systeemfout. Als dat zou was, zouden we nu weer een jaar hebben moeten wachten op de doorrekening van hogere voerprijzen en dat was niet zo. Want daar ging het in het artikel hierboven over.

Er zijn wel andere problemen. Daarover sprak ik in een eerdere reactie.

@Annechien, eens dat de markt kennelijk went aan de hoge voerprijzen. En een verduidelijking: de 5% verandering in aanbod heb ik niet bedoeld als 5% van de NL productie, maar 5% van de Europese productie. Ik dacht vanuit de Europese markt. NL produceert bijna 6% van de Europese productie, dus heeft daar inderdaad nauwelijks invloed op. Even een correctie: de zelfvoorzieningsgraad in de EU ligt volgens de Brusselse statistieken in 2012 op 109,9%. We exporteren dus circa 10% van onze productie naar buiten de EU. Dat zijn wel vooral delen die we zelf niet eten, dus dat hoeft niet schadelijk te zijn voor de Europese markt. Ik ben wel beducht voor een veel grotere zelfvoorzieningsgraad, omdat daarmee onze afhankelijkheid van de wereldmarkt nog meer toeneemt. Eens met Annechien dat de lucratieve export naar China tijdelijk lucht heeft gegeven, maar het hoeft maar even tegen te zitten (zie bijv. de handel tussen Brazilie en Rusland) en we zitten met een overschot en een forse prijsdaling. Ik denk nog maar even terug aan 1998, het jaar na de varkenspest in Nederland, toen de prijzen daalden naar omgerekend € 0,68 per kg slachtgewicht (nov.98) als gevolg van een Europese uitbreiding als correctie na de tijdelijke krimp in varkensaanbod vanuit NL. Dat soort niveaus moet je dus niet zo lang hebben, zeker niet met de huidige buffers die varkensbedrijven momenteel hebben.

Ik had gereageerd op het stukje over het CBL maar die reactie past hier ook eigenlijk helemaal. Daar stelde ik voor dat degenen die aan het nieuwste welzijnsaccoord gaan voldoen, dus produceren zoals de Nederlandse supermarkten willen, zich verenigen in een producentenvereniging. Dan kun je een prijs vragen, heb je een positie. Ik vond het bij het vlees met 1 ster van de dierenbescherming al een gemiste kans. Lukt dat niet dan krijgen we in Nederland wat ik noemde het UK scenario. Daar is de varkenshouderij gedecimeerd nadat de supermarkten extra eisen gingen stellen en ook gewoon op het continent bleven inkopen. Een beetje argwaan ten opzichte van de supermarkten is in dit geval wel gepast.
En, Robert Hoste, welkom bij foodlog. Ik heb je gemist in Denemarken.

Duurzaam naar de haaien.

Nog een toevoeging. Wat varkenshouders in een slechtere positie brengt is het verhogen van de nationale regels als dat in de rest van de EU niet gebeurt.

Een voorbeeld: Het vlees met 1 ster. De varkenshouders kregen een vergoeding voor de extra kosten (meer oppervlakte voor het varken, hokverrijking etc.) die ze maakten. Per 1 januari zijn in NL de nationale regels voor de oppervlakte per vleesvarken wettelijk verhoogd van 0.7 naar 0.8 m2 per varken. Niks aan de hand zou je denken.

Echter de vergoeding voor het 1 sterrenvlees is nu VERLAAGD omdat de wettelijke eisen zijn verhoogd van 0.7 naar 0.8 m2. De vergoeding wordt berekend vanaf de NL wetgeving. Dus de concurrentiepositie verzwakt. Hier hoor je niemand over, maar het is wel zo.

Ik begrijp niet dat dit niet beter uitgelegd wordt. En we hier verder niks over lezen.
Conclusie: de markt betaalt niet als de wetgeving wordt verhoogd. En zo gaan we allemaal duurzaam naar de haaien als we ons dit niet beseffen. Daar ligt het echte probleem.

Ondertussen wordt het vlees wat niet aan onze NL regels voldoet wel gewoon geïmporteerd en hier gegeten. Hypocriet of niet? Ik vind van wel.

Annechien, jouw laatste paragraaf is meer dan een beetje interessant. Ik zou weleens willen weten hoe Robert daarop zou reageren.

Als ik het inschat: het laat zien dat de markt zijn werk zal gaan doen, want 'Brussel' gaat het niet oplossen en de boeren ook niet. Slimme ondernemers gaan onderwijl iets anders doen: betrouwbaar merkvlees maken. Er is weinig mis met nou juist Nederlands vlees, maar dat gelooft toch niemand meer. Een paar koplopers gaan het om die reden redden met 'wel echt goed vlees'. Daarmee kan verder alle sectorale hulp en onderzoek in de kachel.

Beetje een late reactie. Denk dat ik nog wel iets kan toevoegen.

Robert Hoste: het klopt dat de voerprijs in 2008 ineens heel hoog was en dat maanden duurde alvorens de vleesprijs omhoog ging. Varkenshouders verdienden heel weinig per vleesvarken. Nu in 2012/2013 zijn de voerprijzen opnieuw hoog. De opbrengstprijs is nu veel sneller op een hoger niveau. En is er minder een dip in het saldo per vleesvarken als gevolg van de hogere voerprijs. Dus blijkbaar went de markt al aan de hogere kostprijs.

@PietHoogland Er zijn varkensrechten tot nu toe. Voor de varkenshouderij is er geen mogelijkheid om meer te produceren dan er rechten zijn. Verwerken of niet. Tenminste tot 2015.

Dan enige nuancering: In Europa zijn we 118% zelfvoorzienend!! Dus minder varkens in NL maken echt geen verschil. Wat wel verschil maakt is dat er minder geld is om te besteden. Niet in NL maar wel elders. Dus wordt er minder vlees geconsumeerd. Of zie je een verschuiving naar een goedkoper soort: kip. Tot nu toe dreef de EU-prijs mede op een goede export buiten EU. En met name China die een hogere vraag naar vlees had.

#39 Het dilemma 'individueel belang' versus 'sector belang' speelt al decennia. Dit dilemma speelt ook nog eens op het niveau van de individuele / collectieve veehouderijsectoren, én op het niveau van dierlijke en plantaardige sector. Daardoor zit een organisatie als LTO zit in een houdgreep tussen de belangen van individuele ondernemers uit diverse sectoren en het collectieve belang van de gehele land- en tuinbouw. Een schier onmogelijke opgave als die belangen zo sterk tegenstrijdig zijn. Organisaties die voor (deel)sectoren opkomen, hebben dit probleem in mindere mate.

Wanneer een vraagstuk over tal van sectoren heen gaat bijv. mest (veehouderij en akkerbouw) of uitstoot stikstof/ammoniak (veehouderij en verkeer / industrie) dat vraagt dat per definitie een ingreep van een partij die kan 'ingrijpen' op al die sectoren; de overheid. Daarbij is het een prettige gedachte dat deze 'partij' zich regelmatig moet verantwoorden naar de samenleving.

Piet Hoogland (#36) heeft gelijk dat er enige mogelijkheden zijn voor varkensbedrijven om dierrechten te 'verwerven' zonder deze aan te kopen. Die mogelijkheid is evenwel beperkt to het moment waarop een duurzaam bedrijfsysteem wordt gerealiseerd met oa mestverwerking.

De vraag of er uitbreiding voor varkens of melkvee mogelijk is, kun je niet los zien van hoe je "landbouw" (waar ook de veehouderij onder valt) ziet. De term LAND-bouw heeft een zekere relatie met het land in zich. Zonder grond, gelden ook niet de privileges die de landbouw nu heeft. Zo moeten andere bedrijven (vaak) aan veel strengere eisen (bijv. RO, emissie geur/ammoniak/fijn-stof, afval en ARBO) voldoen dan veehouderijbedrijven. Als veehouderijbedrijven ook aan die strengere eisen willen voldoen, is er geen beletsel voor uitbreiding. Maar een veehouderij die de privileges van LAND-bouw wenst, zal (in zekere zin) grondgebonden moeten zijn.

Als de melkveehouderij zorgt voor grondgebondenheid, is groei mogelijk. Dit in tegenstelling tot de varkenshouderij die als 'industrieel' is te typeren maar profiteert van de 'landbouw-privileges'.

Piet, heb je wel eens van 'overheid' gehoord? Dat is een ding in ons algemeen belang en het kan of direct (zoals de Sovietstaat deed en Frankrijk nog steeds doet) of indirect (door een samenhangend geheel van wet- en regelgeving waarbinnen het spel gespeeld moet worden) sturen.

Het is makkelijk zeggen om collectief beleid in de landbouw te maken. Hoe zou het graanbeleid dan vorm moeten krijgen.? Graan is voor een akkerbouwer een inkomstenbron en bij de varkenshouder is graan een kostenpost. Graanbeleid onder een koepelorgaan zal dan vorm moeten krijgen onder tegenstrijdige belangen die lijnrecht tegenover elkaar staan. Hoe kun je dat ooit in een collectief duwen.

De rol van een koepelorgaan is in de eerste plaats belangenbehartiging. Probleem daarbij is dat de belangen van de leden vaak niet parallel lopen, en al helemaal niet bij het vormen van beleid om productie te beperken. Daarom blijft het (gelukkig) vaak bij woorden.

Het is een boude uitspraak, maar ik wil m maar eens testen: zijn we collectief te dom of te laf geworden voor beleid? Zo ja op, wat is dan de rol van politiek en koepelorganen waarom hebben ze dat nog (?) niet door? De eerste vraag is retorisch. De tweede niet.
De vraag wat hun uitdaging dan wel is - want natuurlijk hebben politiek, lobby, wetgeving en bestuur een centrale rol in de samenleving - is al helemaal geen rethorische.

Vandaag in de papieren Volkskrant een mooi artikel over de binnenvaart, waar min of meer dezelfde situatie is ontstaan. Ook daar ontbreekt de collectieve rationaliteit, waardoor teveel is uitgebreid en de prijzen dalen. Niemand en iedereen is verantwoordelijk, niemand wil verlies nemen.
Gevolg is dat de waarde van bedrijven of boten weer bepaald wordt door de cashflow, zoals het hoort in de normale economische wereld. Mocht het lukken om een merk te creëren, neemt de cashflow toe en daarmee de waarde van het bedrijf. Geen beperkingen, geen beleid, geen rechten, kaal kapitalisme.

Wouter #35, ik zou pleiten voor vrijwillige productiebeperking. Nee, daar pleit ik niet voor. Al heel lang zeg ik tegen de Nederlandse agrivakbonden die wél beperking bepleiten dat het in beginsel een goede zaak zou zijn, maar dat het niet werkt. Noch politiek (internationaal is het om verschillende redenen volstrekt onhaalbaar), noch sociologisch (boeren zijn tragische conculega's als het op hun gezamenlijk belang gaat: ze gunnen elkaar het verlies niet en schaden daarmee tevens hun collectief belang; reden waarom vormen van regulering nodig zijn).

Vandaag (geloof ik) in de papieren editie van weekblad Boerderij een interview met mij waarin ik pleit voor merkvlees. Ik denk dat de tijden gunstiger zijn dan ooit om te pogen dat voor elkaar te krijgen. Met een merk kun je zelf reguleren en ben je niet zo afhankelijk van de markt als een grondstoffenproducent van levende waar.

Dan de dierrechten en hun bestaande aantal: vanuit de markt die zijn werk in vrijheid doet (dat gebeurt en gaat verder gebeuren, want de bestuurderen blijken onmachtig tot een vorm van uitvoerbaar beleid te komen voor het belangrijkste deel van het Nederlandse productievolume) gedacht is het scenario dat zich zal voltrekken opgelegd pandoer. Je houdt een paar heel grote bedrijven over (de dierrechten maken voor weinig bedrijven heel grote producties mogelijk, zelfs als je ze zou terugdringen) en een paar kleinere. Daartussen zal weinig kunnen ontstaan. Ik pleit niet voor productiebeheersing, maar voor beleid dat ervoor zorgt dat doortussen méér kan ontstaan.

En terwijl ik dat schrijf, denk ik: ik ben allang opgehouden te pleiten voor beleid. Ik denk dat ik vnl. probeer ondernemers aan de kant van de winkeliers en hun partners daarvoor in de keten een aantal kansen te laten zien, in de hoop dat zij ze ook gaan zien. Ik geloof dat ik daarmee 'ja' antwoord op de vraag van Krijn.

Wouter v/d W, volgens mij mag je in Nederland wel meer varkens houden dan je dierrechten hebt. Waarbij je dan moet aantonen dat de mest van de varkens boven het aantal dierrechten geëxporteerd is/wordt.
Is volumegroei in NL dan een illusie?
En ook de melkveehouderij dan? Die zet in op 25% groei in Nederland. Vanwege ruwvoerwinning en mestafzet worden bij 25% meer melk de Nederlandse varkenshouderij op hoge mestafzetkosten gejaagd en gaat de Nederlandse akkerbouw halveren.
De Nederlandse melkveehouderij mag wel een toontje lager zingen, anders zitten de varkenshouders nog jaren in de problemen.

Mensen, jullie zitten al op #34 en nog steeds heeft niemand gemeld dat er al jaren een aanbodbeperking BESTAAT, zij het indirect: het systeem van dierrechten, gebaseerd op de mestwetgeving. Een individuele varkenshouder mag wel meer dieren houden, maar dan moet hij eerst rechten kopen van een ander bedrijf dat krimpt of stopt. Er is daardoor ook al een zachte sanering gaande, betaald door de varkenshouders die uitbreiden.
Keerzijde van de medaille is dat dierrechten de kostprijs verhogen. Dat betekent een concurrentienadeel, want buitenlandse varkenshouders mogen wel uitbreiden zonder dure dierrechten aan te kopen. En zo verliest de NL varkenshouderij marktaandeel in de EU.
Een tweede factor is dat de graanprijzen als gevolg van het EU-beleid zijn gedaald tot wereldmarktniveau. Daardoor is het voordeel van Rotterdam (goedkoop veevoer van overzee) een stuk kleiner geworden.
Kortom: de varkenshouderij moet haar groei-illusies opgeven en mikken op: Minder maar Beter.

Nog iets, Dick, je pleitte eigenlijk voor vrijwillige productiebeperking in Europees verband. Zie ik niet gebeuren. De nationale belangen verschillen te veel en de mededingingsautoriteiten staan op scherp.

In een discussie onlangs op HAS Den Bosch met transitiedenkers uit de Peelhorst werd me duidelijk dat je in deze discussie onderscheid moet maken tussen een aantal 'grote jongens': families van varkenshouders die op diverse plekken in Europa / de wereld grootschalig varkens houden, tegen een lage kostprijs. Een vorm van kennis export en bijdrage aan de voedselvoorziening waar je ook trots op zou kunnen zijn. Vaak doen ze dat ook daar waar ze begonnen zijn: bv. in de Peel. Mijn informant somde zo meer dan 5 familienamen op als voorbeeld alleen al.
In de knel komen de middenbedrijven, kleinere gezinsbedrijven die daar niet tegenop kunnen en internationaal aan mee kunnen / willen doen. Dat heeft kenmerken van de middenbedrijven die altijd in de knel komen als technologie zich ontwikkelt om via hogere arbeidsproductiviteit inkomens te realiseren die vergelijkbaar zijn met die in de stad.
Doet me erg denken aan de akkerbouwers van 40 ha in mijn 'home town' Flevoland die begin jaren negentig ten tijde van de verandering in graanbeleid in de knel kwamen en waar voor hen geen grond te koop was tegen aanvaardbare prijzen. Daar zag je allerlei strategien: een groep jongere boeren die een aantal jaren draaiden en het bedrijf in de vingers hadden, schakelden succesvol om naar een nieuw concept: biologisch (cooperatie Nautilus, met ups en downs). Een minstens zo grote groep stopte, verkocht grond, of nam er een baan bij, veelal bij andere partijen in de keten (van aardappelvrachtauto-chauffeur tot makelaar). Een enkeling winst via huur en koop van land het (nog) wel vol te houden in de schaalvergrotingsrace.
Vraagje aan het panel: klopt deze analogie voor de concentratiegebieden ?

Hoor ik daar op de achtergrond varkensquota, Dick? De bestaande bedrijven beschermen, nieuwe intreders weren en de consument geld uit de zak kloppen door de marktprijs hoger te houden dan nodig? Nee toch zeker?

Op dit punt moet de discussie zich toespitsen: voor hoeveel opschalers is ruimte en hoe bepalen ze zelf voor wie die er niet meer is, cq. wie bepaalt dat voor hen?

Mee eens voor de heel grote bedrijven. Tegelijkertijd zijn er nog heel wat kleine en middelgrote bedrijven; als die kunnen doorgroeien, halen ze nog economisch voordeel. Zie ook ons rapport over schaalvergroting (http://edepot.wur.nl/165081) van 2010, vooral par.7.11.

Robert, een tijdje geleden sprak ik bij de opening van een nieuwe zeugenstal. Daar was ook een collega van Gé. Hij maakte zich grote zorgen: het verdienmodel moest anders, maar hoe? Volgens hem was de rek uit het opschalen omdat het schaalvoordeel onze achterstand op andere gebieden dan productiviteit niet meer goedmaakt. Hoe kijk jij daar tegenaan?

@Henric (#20), 5% meer of minder aanbod maakt een wereld van verschil bij varkensvlees.

@Dick (#15). Van alles: 'zachte' factoren, zoals betrokkenheid, optimisme, overlevingsdrang, maar ook de 'harde': de stal moet afbetaald worden; en de stal leeg laten liggen is bij de hoge vaste kosten hier niet doenlijk.
Trouwens, wie is 'de varkenssector'? Het aantal bedrijven met varkens halveert iedere tien jaar en dat is al zeker de laatste 30 jaar zo dus niet van de laatste tijd.

Overigens: gezien dat de baas van Carrefour de supermarktoorlog een halt probeert toe te roepen? Zie: Supermarktoorlog leidt tot catastrofe.

Jan Harm, waarom denk je dat de super daar belang bij heeft? Als het merkloos is, kan hij immers alleen maar op prijs en niet op andere satisfiers concurreren. Zo suf zijn ze toch niet in Veghel en Zaandam?

De uitweg uit dit dilemma komt volgens mij niet door minder te produceren, omdat bij het huidige systeem maar één handeling nodig is om de vraag te laten dalen (verwijder de bordjes met aanbiedingen in de supermarkt). De vraag is volgens mij, in wiens belang is het dat varkensvlees merkloos blijft.

Henric, heel eerlijk: het is niet te rechtvaardigen naar de belastingbetaler. Binnen het collectief van een bedrijfstak is het denkbaar. De praktijk heeft uitgewezen dat men de voorkeur gaf aan marktwerking op individueel niveau. Nu zijn er zoveel bochten gepasseerd dat het ook op dat niveau geen optie meer is. b is dan ook slechts een theoretische optie; die verder verdedigen zou me in dezelfde redeneerfout brengen als Gé met de kwalificatie systeemfout. Boeren hebben het samen zover laten komen, al is er niet eentje individueel schuldig en al zijn er vele die het zagen gebeuren en toch meegingen met de stroom. Omdat ze niets anders konden, althans dachten dat ze niet anders konden. Als ze er beter aan gerekend hadden, is dat nl. maar de vraag.

Dick, nog een vraag over je zachte oplossing. Wat zijn de argumenten vóór het vrijmaken van (naar ik aanneem) publiek geld om ondernemers een zachte landing te bieden?

Henric,
a) uiteraard
b) ik vermoed dat iedereen dat denkt en dat iedereen denkt dat hij de volumeconcentratie van het aantal bedrijven in het zijne gaat absorberen. De bedrijven moeten nl. wel allemaal in kostprijs omlaag en dus opschalen en vernieuwen (dat moet mede door Nederlands hogere eisen; door Robert geschat op zo'n 15% extra in ons toch al dure land)
c) hoe is het mogelijk dat er geen collectieve rationaliteit ontstaat tussen de waarheid van a en de dynamiek die b met zich meebrengt?

JJM Driessen #10, als dat verhaal van die komkommerteler klopt is het dus zo dat de ene teler meer per komkommer krijgt louter en alleen omdat zijn kostprijs hoger is? Lijkt mij een mooi systeem.

Dick, als het alleen een kwestie van overaanbod is dan is een krimp van een procent of 5 aan de aanbodskant voldoende om een kerngezonde sector op te leveren. Het lijkt me sterk dat dat zo is.

Ik zou Robert aanbevelen er niet op in te gaan.

Ik had het ook over kostprijzen.
(oeps en terwijl ik dit schrijf had ik een LOL om een gedachte die ik echt niet op foodlog durfde te schrijven, maar wel met deze lijn te maken heeft).

Wouter, zullen we het bij het onderwerp houden? Ik wil het nl. over varkens hebben en niet over private kruistochten.

@Robert, Welkom op foodlog! Vraagje, wat verdien per maand en per uur, hoeveel uur werk je per jaar bij het LEI, de b.v. van stichting DLO onderdeel van het ministerie van EZ die vrijwel alle projecten financiert van datzelfde LEI?

Robert, goed dat jij je laat horen. Hoe verklaar jij het al jarenlang door iedereen - boer, bank, koepels, collega's, ministerie, WUR-adviseurs - gelopen risico op overaanbod?

Ik ken Gé als een man die zijn cijfers goed kent en ben verbaasd dat hij de situatie nu als 'een systeemfout' kenschetst. Ik zou zeggen dat er 2 oplossingen zijn:
- de harde: de markt zijn uitdunningswerk laten doen (dat leidt tot 20% van de huidige bedrijven met een veel grotere bedrijfsgrootte maar - denk ik - een aanmerkelijk kleiner aantal dieren in Nederland; daarnaast nog wat niche (procent of 2)
- de zachte: het persoonlijke leed van zo'n 2.000 ondernemers en hun gezinnen vóór zijn door hun bedrijven op te kopen via een Fonds waarmee het cluster zijn spijt betuigt aan het instandhouden van een mythe. Dan zullen er meer bedrijven met een kleinere grootte overblijven. Mogelijk zullen ze steeds het onderscheid kunnen blijven leveren dat vleesverkopers doet besluiten hun vlees niet uit het buitenland te laten halen.

De situatie is geprogrammeerd voor optie 1. Ik denk dat Gé zijn woorden zo kiest om dat niet te hoeven zeggen.

Beste mensen, ik ben nieuw op Foodlog.
Eens met de analyse dat overaanbod een belangrijke reden is voor de lage prijs. Maar het is politiek niet bespreekbaar om het aanbod te beteugelen door varkensrechten Europees in te stellen. Daarom hebben varkenshouders te leven met de druk van de markt. Omdat de kosten voor milieu- en welzijnseisen hoger liggen dan in andere landen, is de druk op schaalgrootte hoog. Ik heb ook wel eens geanalyseerd dat de gestegen voerprijzen vanaf 2008 pas na 17 maanden werden gevolgd door een voldoende gestegen opbrengstprijs: pas toen was de kostendekking weer op hetzelfde niveau. Betekent dat de varkenshouder al die tijd heeft moeten interen op het vermogen.
Die LEI kostprijsberekeningen komen bij mij vandaan :-) (By the way, we zijn geen overheidsinstituut maar onafhankelijk; onze opdrachtgevers zijn overheid en bedrijfsleven). Ik geloof niet dat het inzicht geven in kostprijzen de marktprijs onder druk zet. De marktprijsdruk hangt samen met het aanbod: een koper kan kennelijk voor prijs x wel voldoende product krijgen. Vergelijk het met het kopen van een huis of auto: je biedt net zoveel dat je aanvoelt dat de druk hoog genoeg is en dat je niet verder moet of kunt gaan. Handig om een marktprijs-referentie (lees: kostprijs) in je achterhoofd te hebben, maar dat is geloof ik niet wat een inkoper werkelijk interesseert.

Het is of ONtransparantie, OF heel goed kunnen uitleggen (verkopen dus) waarom de werkelijke (vraag)prijs, anders is dan de kale prijs, buurmans prijs etc

De "systeemfout" van Gé Backus is op de verkeerde plek gesignaleerd. De "systeemfout" van de varkenshouderij kan beter in de zuivel gezocht worden.
De melkveehouders zijn net als varkenshouders ook spelers op de veevoermarkten. Niet alle veevoeders zijn tussen melkveehouderij en varkenshouderij uit wisselbaar, maar op de veevoermarkten luistert alles naar elkaar en komt er op de veevoermarkten een prijsniveau tot stand die bepaald wordt door degene die het meeste voor veevoer kunnen betalen. En dat zijn de melkveehouders.
De goede verdiensten in de melkveehouderij, alsmede hun subsidies, zorgen ervoor dat op de veevoermarkten de veevoerprijzen worden opgetrokken tot een niveau waarmee de melkveehouders nog wel uit de voeten kunnen. Maar dat zelfde prijs niveau van veevoeders is voor de varkenshouders dan te hoog om nog enige voerwinst te halen.
Via het veevoerspoor kun je ook herleiden dat FrieslandCampina momenteel bezig is om Vion de nek om te draaien. En met het afschaffen van het melkquotum komt daar nog een schepje bovenop. In het kader van de mestwet zal de zuivel bij uitbreiding van de Nederlandse melkplas nog meer druk op de varkenshouderij gaan uitoefenen.
Wil je de varkenshouderij meer lucht geven dan zal de zuivel een toontje lager moeten zingen.

geen systeemfout, maar wel een fout systeem dus..

Je hebt gelijk Wouter, meer ontransparantie in de keten is misschien wel noodzaak. Retail kan via LEI en andere instanties de kostprijs berekenen van de primaire producent. Dat is nadelig omdat het andersom niet kan. Ik vraag me af waarom er geen enkele sector zo met hun bedrijfsgegevens en hun doen en laten achterna gezeten wordt als de land en tuinbouw.
Het mooiste voorbeeld heb ik van een komkommerteler gehoord die zijn kostprijs wou laten zakken door met een wkk te beginnen. Zijn rechtstreekse afnemer van de komkommers had via gegevens geconstateerd dat zijn kostprijs met enkele centen per stuk gedaald was en dus enkele centen minder per komkommer ging betalen. Dit zijn zaken die de sectoren gebracht hebben waar ze nu beland zijn: op een doodlopende weg!

@Paul, het is niet de eerste keer en zal niet de laatste keer zijn. Focus op kostprijzen -naast overaanbod- maakt de sector kapot. Mijn advies. Meer on-transparantie in de keten. Te beginnen met het stoppen van doorrekenen van varkenskostprijzen door het overheidsinstituut LEI. Kan je het een inkoper van een supermarkt nog gemakkelijk maken.

Klopt, geen systeemfout. Ben het ook niet eens met de NVV dat prijzen doorberekend moeten worden. Maakt het aanbod alleen maar groter omdat iedere boer zijn eigen kostprijs heeft en de betere helft gaat opschalen. Binnen en buiten Nederland.

Dank Paul. Het verhaal in de Boerderij gaat meer over die concepten en merken. Dit schreef ik omdat ik denk dat er geen sprake is van een systeemfout.

" alle boeren failliet" , " schadeloosstelling voor stoppers" , " overblijvers gaan goud verdienen" .
Er is net een opschaling geweest en gaande met de milieu en welzijnsregels die bepaalt geen failliete sector voorspelt. De marges zijn niet bijster maar niet zo slecht dat ze zorgen voor een complete shake-out.
Uitkopen van stoppers kan alleen als de rechten, die men net af wil schaffen, van de markt verdwijnen. Wordt een vreemd gedoe.
Dat goud verdienen zal zich beperken tot enkele korte periodes van gunstige prijzen die in no time opgevuld worden en vergelijkbare situaties opleveren als nu praktijk is.
De sector is vergeven van overlevers die in mijn ogen maar een ding vergeten en dat is dat ze de centen die ze verdienen inzetten om nog meer te maken in plaats van een merk in een verdiende ruimte in de koeling van de winkel.

Paul, tis al gebeurd en opgemaakt begreep ik. Waar zit de dwaling precies?

Overigens: de insteek van Boerderij was mijn verhaal bij de opening van de stal van de fam. Holleman in Baberich, niet de analyse van Gé.

Heb je dat interview al gegeven of moet dat nog?
Vanaf het tweede deel "De markt lost het wel op" ga je een beetje dwalen.

Piet, een ander nadeel van de intensieve veehouderij is dat de tijd waarin je moet leveren erg kort is. Onze 500 veehouders, met een veestapel van een half miljoen runderen, hebben ongeveer 90 dagen ruimte om niet te leveren als de prijs hun niet bevalt. Dat wordt weer voor een deel teniet gedaan als de slachthuizen de veeprijzen te hoog vinden. Dan wordt er minder geslacht. En gaat de vleesprijs omhoog. Dat geven en nemen systeem is eigenlijk te star in NL. Best jammer.

OK, graag meer reacties. Schiet het stuk maar lek.

Piet, wat vind je van de systeemfout die Gé signaleert?

Foute redenatie Dick V. In de varkenshouderij werkt het anders dan er in dit artikel beschreven wordt. Ten eerste, je krijgt pas een overaanbod van varkens wanneer er een overaanbod van veevoer is. En ten tweede, als een varkenshouder de stal leeg laat en op vakantie gaat dan heeft hij ook geen varkensvoer nodig en dan zakt de prijs van het veevoer. En als de prijs van het veevoer zakt dan kunnen de collegae van de vakantie houdende varkensboer hun varkens voor een lagere prijs verkopen en zakt de prijs van varkens parallel met de prijs van veevoer.Het is voor een varkensboer niet zo verstandig om op vakantie te gaan. Niet voor hem zelf en niet voor collegae varkensboeren.
Prijsvorming van varkens is gerelateerd aan de veevoerprijs ofwel de graan prijs.
Graan duur varkens duur, graan goedkoop varkens goedkoop.
De alom bekende varkenscyclus werkt niet, omdat er in de varkenscyclus geen rekening wordt gehouden met de prijsvorming van veevoer die parallel met de varkensprijs gaat lopen.