Ze twitte over de absurditeit om gepelde sinaasappels in een plastic bakje te verkopen. De natuur heeft immers zo'n mooie schil aan de sinaasappel meegegeven.
#orangegate was geboren. De media doken erop.
Het werd wereldnieuws. Haar tweet kreeg ruim 100.000 retweets. Natuurlijk, want we zijn tegen plastic waste.
Gordon twitte.
Ging viral.
Genoot ervan.
Pruttelde na.
En legde nog eens uit dat het allemaal draait om de berg plastic van gemaksverpakkingen die wereld verkloot.
Kijk maar:
If only nature would find a way to cover these oranges so we didn't need to waste so much plastic on them. pic.twitter.com/00YECaHB4D
— Nathalie Gordon (@awlilnatty) March 3, 2016
It's official, I've gone viral. https://t.co/qcm3KebrwQ
— Nathalie Gordon (@awlilnatty) March 4, 2016
HOW IS MY TWEET NEWS? Mental. The world has gone mental. https://t.co/oxbjQMKtN5
— Nathalie Gordon (@awlilnatty) March 4, 2016
MAKE THE MADNESS STOP. https://t.co/uvZhKqn51V
— Nathalie Gordon (@awlilnatty) March 4, 2016
My tweet about a @WholeFoods pre-peeled orange has absolutely nothing to do with disability @AnaMardoll, it's to do with plastic waste.
— Nathalie Gordon (@awlilnatty) March 4, 2016
En toen zei Katie Herzog op Grist, klopt dit wel?
Onderwijl haalde Whole Foods de gepelde sinaasappels in het pakje schielijk uit het schap en twitte voor de gein wél OK gepelde sinaasappels in een glazen potje. Dat geldt immers als wél duurzaam. Maar dat was uiteraard een grapje. Gepelde sinaasappels verkoop je hooguit in een doosje, maar niet in een potje.
#orangegate pic.twitter.com/cVn2xpkr85
— Whole Foods Market (@WholeFoods) March 4, 2016
Hoe schijnheilig zijn we met ons duurzaamheidsactivisme, zonder dat we het zelfs maar zien? Dat is de vraagHerzog zegt op Grist dat het geen bezwaar mag zijn om mensen die moeite hebben met het pellen van een sinaasappel de vrucht gepeld en wel in een bakje aan te bieden.
Maar laten we wel wezen, waarom is een sinaasappel in een bakje opeens een probleem terwijl we appelpartjes, gesneden groenten en héééééél veel meer in plastic kopen?
Dat is dus kennelijk nodig. Maar gepelde sinaasappels, die nog nooit in zo'n bakje zaten, niet.
Ik zal iets bekennen. Ik ben altijd blij als iemand een sinaasappel voor mij pelt. Ik vind de geur aan mijn vingers vies, maar houd van de smaak. Bij de AH To Go op het station zou ik stiekem zo'n doosje kopen. Maar nee, ik koop echt nooit appels in partjes in een zakje of bakje. Ik zou het zelfs niet in mijn kop halen, want vind het zo'n onzin. Ik zou er wel over willen klagen, maar iedereen vindt het normaal.
Moet ik nou wél de bak in als ik die sinaasappels in een bakje zonder schilletje zou willen kopen?
Ach laat maar. Die vraag is niet interessant. Hoe schijnheilig zijn we met ons duurzaamheidsactivisme, zonder dat we het zelfs maar zien? Dat is de vraag die al die retweeters en media zich moeten stellen.
Fotocredits: Nathalie Gordon
Interessante stelling:
Hoe schijnheilig zijn we met ons duurzaamheidsactivisme, zonder dat we het zelfs maar zien?
Aan de andere kant zien we wel de plastic vervuiling en mogelijke gevaren dat het onze voedselketen binnendringt. Daarnaast bestaat er veel discussie over mogelijke aanhechting van POP's (persistant organic pollutants).
Ondanks er een goede infrastructuur voor het recyclen van al ons verpakkingsafval bestaat (ongeveer 40% van het totale geproduceerde volume) hoeft men enkel maar in de berm te kijken om de erfenis van onze consumptie maatschappij te ontdekken.
In de westerse wereld krijgen de consumenten de schuld. Zij moeten hun rotzooi opruimen, de infrastructuur bestaat. In Azie, Zuid-Amerika en Afrika bestaat er geen schuldvraag, er bestaan andere problemen, maar ook vervuiling.
Trouwens tot de opkomst van de (plastic verpakkings)industrie was dit probleem enigzins te overzien. Zo werden bierbrouwen altijd stroomafwaarts aan rand van het dorp de of stad gebouwd. Hier was er minder directe vervuiling voor de bewoners en klanten.
Net als hun voorouders gooien mensen hun afval weg, afval werd door de natuur gerecycled .Dit typisch menselijk gedrag vind ik nergens in de brede discussie terug. Plastic afval is een complex verhaal geworden.
Is een circulaire economie voor de bakjes van Dick de oplossing? Ze zijn dan opgeruimd en worden gerecycled, niemand heeft er last van. Ik betwijfel het, er treden onaangename neveneffecten op.
Een circulaire economie welke top down geregisseerd is, biedt niet de oplossing. Bottom up past meer in de Zeitgeist van onze communicatie maatschappij waarbij iedereen virtueel in contact staat met iedereen.
Trouwens Dick, van mij hoef je niet de bak in.