Twee hele kippen. De linkse kochten we bij Albert Heijn. Voor 7,99 de kilo, in de aanbieding want te weinig mensen kopen ze. De rechter bij een Franse Intermarché. Voor 5,90 de kilo.
Het waren alletwee Label Rouge kippen. Edele Franse scharrelaars van 12 weken oud, in plaats van de 6 weken van de gebruikelijke plofkip die Nederland in letterlijk 99% van de gevallen eet.
Ik zou nou wel eens willen weten wie het prijsverschil van 2,09 in zijn zak steekt.
De vervoerder? Stel dat die 20.000 kilo vervoert. Dan zit er 41.800 euro in de verdeelpot. Aan diesel, auto-onderhoud, afschrijving, chauffeurskosten en een winstmarge voor de transporteur gaan die echt niet op. Waaraan dan wel?
Wouter Klootwijk, op reis, liet me weten: "Indertijd, toen de Keuringsdienst een aflevering maakte over Louekippen die bij Heijn aanzienlijk meer kostten dan in Frankrijk liet een Louewoordvoerder zich ontvallen dat Heijn het risico op niet verkopen meerekent. Omdat relatief weinig Heijnklanten zo'n kip kopen blijven op de uiterste verkoopdatum kippen over. Wie een Franse kip bij Heijn koopt betaalt voor de kip en mee aan de kosten voor kippen die moeten worden weggegooid.
Ook leuk: als ze wel uitverkocht zijn op zaterdagmiddag heeft Heijn extra vet verdiend aan de meebetaling van klanten aan het risico."
Het ziet er dus naar uit dat de kopers betalen voor de niet-kopers. Als we allemaal gaan kopen, kan er dus veel van de prijs af, nl. de verzekeringspremie die je zonder dat je het weet betaalt.