Als oplossing zegt het Kamerlid Dikkers dat supermarkten openheid moeten eisen van producenten over de samenstelling van hun producten. Voor huismerken is dat geen enkel probleem. Sterker nog, supermarkten stellen de specificaties op en stemmen af hoe producten worden geproduceerd met welke ingrediënten. A-merken zullen deze informatie nooit delen met hun afnemers (en ook niet met hun concurrenten trouwens). Dikkers wil dat supermarkten de recepten van CocaCola, Heineken, Lays, Becel en alle andere A-merken gaan kennen. Het vermoeden is toch heel sterk dat A-merk fabrikanten deze informatie niet gaan prijsgeven. En als ze daartoe gedwongen worden is het niet uitgesloten dat ze Nederland de rug toekeren. Dat zal even slikken zijn voor de consument, maar het biedt volop kansen voor de huismerken van de supermarkten.
Fotocredits: Rotterdam, uitsnede, Meritis
Als je je leverancier gaat zitten uitknijpen kun je schade verwachten. De leverancier heeft weinig keuze.
Aan de andere kant heeft de leverancier ook een machtspositie. AH kan niet zomaar stoppen met de verkoop van producten die een trouw publiek kennen.
De verwevenheid van multinationale leveranciers met de 'tweede economie' (de aandelen en speculatiemarkt) maakt alles nog complexer, omdat een deel van het geld daarheen moet vloeien, en dividend de prijsstijgingen bepaalt. Dat geldt ook voor supermarkten trouwens, zoals AH die haar uitbreidingen moet financieren uit prijsverhogingen en afknijpen van leveranciers. Een makkie als de concurrentie zoals de C 1000 uitgekocht wordt of dezelfde investeringen moet doen... zoals de Lidl die ook steeds duurder wordt omdat ze haar formule deels losgelaten heeft. De retailer moet niet te schijnheilig doen.
Dat neemt niet weg dat de PvdA een fundamenteel onjuiste positie hier in neemt. De systeemanalisten zijn niet bij deze partij te vinden.