Zijn nieuwe boek heet Cooked. De eerste, hardcover editie komt op 23 april uit bij Penguin. Pollan gaat erin op zoek naar de verrijking en verduurzaming die zelf koken in ons leven zou moeten brengen. Penguin schrijft:
In 'Cooked' onderzoekt Michael Pollan het tot op heden nog niet in kaart gebrachte terrein van zijn eigen keuken. Hier ontdekt hij het duurzame vermogen van de vier klassieke elementen - vuur, water, lucht en aarde - om natuurlijk materiaal te transformeren tot heerlijk eten en drinken. Hij meldt zich als leerling bij een aantal culinaire toppers en leert hoe met vuur te grillen, met vloeistof te koken, brood te bakken en alles van kaas tot bier te laten fermenteren. Onderweg komt hij tot de ontdekking dat de kok een speciale plaats inneemt in de wereld, midden tussen natuur en cultuur. Beide werelden worden door koken getransformeerd, en in dat proces verandert de kok ook.
Niet koken heeft evenzeer verreikende gevolgen. Door te vertrouwen op de voedingsmiddelenindustrie om ons eten te bewerken krijgen we grote hoeveelheden vet, suiker en zout binnen, verbreken we een essentiële schakel naar de natuurlijke wereld en verzwakken we onze relaties met vrienden en familie. In feite zou, zo stelt Cooked, het weer in eigen handen nemen van koken wel eens de belangrijkste stap kunnen zijn die je kunt zetten om het Amerikaanse voedselsysteem gezonder en duurzamer te maken.
Fotocredits: 'Michael Pollan at Indiana University', Indiana Public Media
Jan, dat haal ik erbij omdat het onderliggende onderwerp steeds is: 'hoe moet het'? Het antwoord is afhankelijk van de vraag 'wat willen we?' En dat is - zoals Hendrik op zijn cryptische manier aangeeft - afhankelijk van de vraag 'binnen welke natuurlijke randvoorwaarden kunnen we willen?' Van die drie vragen worden vooral soaps gemaakt. Volgens mij ligt het antwoord ook niet zozeer in de antwoorden - die komen vanzelf - maar in het opgang krijgen van het proces. Zolang we elkaar bekogelen vanuit schuttersputjes over 'hoe het moet' is dat veraf.