Paprikajam, hoe bedenk je het? #smaakNL

Kort, persoonlijk verslag van de derde voorronde in Heeswijk-Dinther staat hier http://wijnlog.blogspot.com/2010/10/jurylid-bij-de-smaak-van-nederland.html

My last one for today or I get trouble ...
@ dick, @Wouter de Heij: De uitdaging ligt voor een stuk in 't maken, en vooral op het gebied van commuicatie en distributie.
Wat betreft het maken hoor ik dat er bij jullie geen gebrek zou zijn aan (product) innovatie. Ik weet dat niet, ken jullie contreien te weinig. Ik hoop alleen dat je met innovatie niet bedoelt dat er een nieuwe harde kaas is met een nieuw soort paprika ;-) In Vlaanderen is er dat naar mijn gevoel niet (maar wie ben ik?) . Ik praat niet over mijn dorpsbuur Danone en vergelijkbare processors. Ik spreek me enkel uit over KMO-achtige producenten/verwerkers (want die zijn en blijven de motor van de economie). Om een ludiek (of very sad) voorbeeld te geven: Enkele jaren terug leverde een blijkbaar innovatief denkproces bij een biologische melkorganisatie de idee op om een bio-SMELTKAAS te laten ontwikkelen als middel tot marktverbreding (en andere NL begrippen), want dat was er nog niet biologisch. Ik hoop dat ik hier geen tekeningske moet aan toevoegen. Het schrijven is al erg genoeg.
Vermarkten = communicatie + afzetkanalen (distributie)
1) Ook al zal het volgende aanleiding geven tot getrap en gerommel, het moet maar. Ik heb toch wel wat problemen met marktspelers die omwille van het dollardenken initieel (en bewust) kozen voor 'groot' (want groot kan meer centjes opleveren), het dan niet (meer) kwijtraken en dan pas fatsoenlijk gaan nadenken. Bezint, EER je begint. Nadenken doe je vooraf.
Ik geef één (voor mij heel bekend) voorbeeld. Kort door de bocht: Door de invoering van het melkquotum schoten de commerciële geitenhouderijen als paddestoelen uit de grond, Vooruit met de geit, de geit als de nieuwe gouden melkkoe! Mij kom je niet vertellen dat je 1000, 2000, 5000 geiten per bedrijf nodig hebt om op een deftige manier je kost te verdienen. Maar als je uit winstbejag en kortzichtigheid daarvoor 'kiest' en dan nog met z'n allen gaat samenhokken, dan moet je niet komen mekkeren dat de prijzen dalen … en de rest van het steeds maar droevender wordend verhaal. Eigen bult, dikke schuld. Maar de anderen moeten wel mee-eten van de gebakken peren. Dit is OOK een deel van de huidige malaise.
2) Zowel voor degenen die nu met het water aan de lippen zitten, als degenen die met innovatieve producten op de markt willen treden, WAT NU?
Mogelijke denkpistes:
- nieuw motto in voedselwereld: niet MEER maar BETER (maar kunnen sommigen wel terug of anders, Rabobank?)
- er is slechts een toekomst voor allen, als de consument net als de producent een volwaardige participant mag/wil worden in het voedselverhaal
Noem mij een idealist, maar volgens mij komt de consument hoe langer hoe meer in power en zal die ook meer en meer verantwoordelijkheid nemen. De aan de gang zijnde shift van mindless naar mindful consumptie is niet meer terug te schroeven.
Het beleid gaat den boel niet redden, want ze weten zelf niet meer hoe het nog verder moet, uit gebrek aan visie, durf … noem maar op.
Produceren zonder de consument er (vanaf het begin) volwaardig bij te betrekken, zonder de distributie erbij te betrekken (want die moet kansen geven, en heeft daar ook alle belang bij, wil zij de veranderende consument niet en masse verliezen aan nieuwe distributiesystemen die door collectieve actie van producenten en consumenten 'zullen' tot ontwikkeling komen) is gedoemd te mislukken.
Er is nood aan platformen, die door de (3) betrokken partijen zelf zijn georganiseerd, en die gebaseerd op goede wil en begrip, niet enkel aanleiding geven tot communicatie en overleg, maar ook tot zeer concrete collectieve actie en afspraken. Initiatieven die hier vanuit foodlog.nl het daglicht beginnen te zien, zoals halve meter schapruimte bij Super X, consumentbevraging … beantwoorden al helemaal aan dit concept. Dit moet verder en breder worden uitgewerkt.
Wat we vandaag nodig hebben, is een 'grassroot food movement'. Weg dus met het hokjesdenken en de verkankerde structuren.

Ik probeer me elke week te herscholen, een ieder die zich tot mijn vak/expertise laat herscholen gun ik het beste. Wij ontwikkelen door, gaan nog meer doen, en krijgen door het doen automatisch nog meer kennis. Ik ben niet tevreden over de status van de Nederlandse kennisinfrastructuur, die staan al jaren stil, zonde van onze maatschappelijke centen.
http://wdeheij.blogspot.com/2010/05/nederand-innovatieland-30-introductie.html

Niet alleen boeren hebben overigens competitie hoor :-). Zelf ben ik van mening dat onze maatschappij gaat merken dat we teveel managers en consultants hebben. Wellicht gaan deze juist wel "boeren"? Versoberen en harder werken, dat moeten we immers allemaal. Ik heb nog een erg aansprekend filmpje (zelf opgenomen tijdens een niet-doen congres afgelopen donderdag):
http://wdeheij.blogspot.com/2010/10/no-comment-jonas-ridderstrale-food.html

Hoe vervelend Florine het waarschijnlijk ook vindt, in onze westerse maatschappij moet -als je succesvol wilt zijn- alles kloppen. Dick zou zeggen alles P's. Kortom kennis+visie+doen met een sterke realisatie op concrete resultaten die duurzame maatschappelijke impact hebben. Alles wordt voor ons allemaal moeilijker.

@Wouter de Heij
"You may only preach if you have been practised. De theoretici hebben straks geen baan meer, theoretici met doe ervaring wel. Ik ben beschikbaar voor lezers vanaf 125 euro per uur exclusief BTW ;-)"
Met de eerste zin ben ik volledig eens. Er staan immers al te veel stuurlui aan wal. Ook akkoord dat er eindelijk meer theoretici moeten komen die praten uit doe ervaring, maar er moeten ook meer 'doeners' komen 'met visie'. Die laatsten kunnen wat hulp van theoretici als jij gebruiken, want 'There is nothing more practical than a good theory (Kurt Lewin)'. Maar hoeveel theoretici kunnen weg van hun R&D;lokaal en clean room realiseerbare oplossingen aanreiken voor de situatie ten velde? Wouter, ik gun je je 125 euro/u netto, er is niks gratis in de wereld en wat gratis is, lijkt in onze wereld alle waarde te hebben verloren. Maar ik kan me best indenken dat degenen die voor jou de grondstoffen produceren om je processing aan de waggel te houden en dit lezen, zich nu afvragen of ze zich niet beter herscholen. Krijg jij natuurlijk een probleem als ze dat met z'n allen ook nog gaan doen. Want wie gaat het dan doen? De theoretici met doe ervaring voor in 't beste geval 10 euro/u? Neem dit niet persoonlijk, Wouter, je bent een integere kerel en je levert prachtig werk. Ik wil enkel iets duidelijk maken, jij geeft me daarbij de pap in de mond.

@Wouter de Heij: Het klopt dat creativiteit niet automatisch verloren gaat bij grote organisaties, het is er alleen te weinig én wat er dan al is, wordt te veel aangewend om
- met kunstmatige of natuurlijke middelen het product terug op te lappen, nadat het in het technologisch proces half of geheel verkloot werd
- het dan te marketeren als 'whole food' ...
En ja, om te kunnen oplappen én te marketeren heb je een rijbewijs nodig.

Ik ga mijn reacties in stukken kappen en veel chronologie met de timeline zal er ook niet inzitten, vrees ik.

@dick: "Trouwens, waarom mag ik - net als sex between consenting adults - geen rauwmelkse zachte kaas?"
Omdat jullie zuivelindustrie, gericht op export (marktverbreding en opschaling door goedkope bulk) als de dood is voor mogelijke listeria, en andere kleine beestjes, die heel jullie melkbollenwinkel voor jaren naar de middeleeuwen zou sturen. En daarom is 't noorden (niet alleen NL maar ook Denemarken & C°), uit angst al jaaaren de grote EU lobbyist voor pasteurisatie & C°, terwijl dat in zuiderse contreien (ondanks warmer klimaat) minder of helemaal niet prioitair is. Van opdringerigheid gesproken.
In 't zuiden heeft men een ingebakken cultuur van (smaak)diversiteit en in 't noorden eentje van eenheidsworst. In het noorden kiest men om een potentieel risico te vermijden door (liefst totale) verbanning ervan. Een calvinistisch trekje? Als het van de religieuze Heren zou afhangen, dan lossen die 'de verleiding/overspel/...' liefst ook op door totale verbanning van het vrouwvolk.
Ter info: In de VS zijn er staten waar ze melkveehouders die rauwe melk durven te verkopen letterlijk in den bak steken. (Lees bijv. http://www.grist.org/article/six-things-you-should-know-before-you-become-a-food-resister/).

Voor ons als kleinschalig bedrijf dat voedsel produceert (stroese dame geitenkaas)is het niet meer dan logisch dat de productie aan de eisen en regels voldoet. We worden daar al jaren op gecontroleerd. Wat het soms lastig maakt is dat de regels voor grooschalige bedrijven en fabrieken zijn opgesteld.
Voor innovatieve producten zijn soms nog geen regels beschikbaar. Uit voorzorg (en angst) worden er dan door de controlerende organisaties maar hele strenge eisen aangesteld, wat de innovatie weer remt.

Neen, hoor. Ik ben realist. Als het niet nodig is gebeurd het niet. Er is geen producent die een sigarettenstikker zonder dwang op vakantie zal gaan zetten.

Welnee. Zonder controle of zonder keur is zonder controle of zonder keur. Aan de kleine producent - of groep van producenten - om zelf consumenten te overtuigen. Jij bent er eentje van alles regelen voor iedereen.

Onuitvoerbaar. Ook voor A-merken bestaat 0 risico niet. Het hele systeem is gericht op risicominimalisatie. Of wil je dat alle bedrijven een dure kwantiatieve risicoanalyse laten uitvoeren a 50.000 euro, en dat we op basis van die uitkomsten een grens trekken of je met of zonder 'sigaretten-waarschuwing'je product moet gaan labelen?

Wouter, wat vind je van mijn 'sigaretten-oplossing' als 3e punt? Kunnen de 21e eeuwse levensmiddelentechnoloog en zijn wetgever daarmee overweg?

Ik ben het helemaal eens met Dick, de werkelijke uitdaging ligt bij "maken" en "kunnen verkopen". http://wdeheij.blogspot.com/2010/10/waar-de-werkelijke-bottleneck-zit-de.html

Ik lees met veel belangstelling tussen het soepmaken door en sebiet kruip ik in de moestuin om mijn echt eten in de watten te leggen, want de winter is op komst. Maar ik dartel om te reageren op al dit interesaants en uitdagends, maar het zal voor later op de dag zijn. Eén ding kan ik alvast niet laten. Life is indeed dangereous and one who tries to avoid the risks as much as possible, will notice pretty soon that sterility is the end of (his) life. Van leven ga je dood, als je daar bang van bent, trek er dan beter nu de stekker uit. Maar waarom is onze soort, het mensdom, zo arrogant bezig met haar eigen overleven, terwijk ze zo weinig of amper zorg draagt voor andere levensvormen, niet beseffend hoezeer ze die allemaal nodig heeft voor een waardevol leven. Amen, zegt de pastoor in mij.

1. "Een grote slagerij zou prima goede ham kunnen maken, als hij maar zou willen." Ze willen het, kunnen het en doen het (ik kan je er verschillende noemen). Maar ze blijven niet. Heeft niets met rommelen te maken, maar met geblokkeerde markttoegangen.

2. Er wordt gerommeld, geklungeld en geexperimenteerd. Dat klopt. Er is begeleiding nodig vanuit kennis die er is, want we leven in de 21 eeuw en niet in de 17e.

3. Er bestaan traditionele producten die niet meer kunnen. Life is dangereous. Waarschuw voor de gevaren zoals je dat doet op een pakje sigaretten en maak het mogelijk. Het is aan de producent duidelijk te maken hoe die zijn pre-moderne product maakt en daar transparant en eerlijk over te zijn. Moet je consumenten die iets anders willen voor alles beschermen?

Een paar antwoorden dan maar:
- grote bedrijven gebruike stage-gate procedures. Iets nieuws ontsnapt niet snel. Nieuwe producten moeten een minimale markt hebben (en die is groot :-) ) Een grote slagerij zou prima goede ham kunnen maken, als hij maar zou willen.
- kleine bedrijven hebben de neigen om 'aan te rommelen', en krijgen goede productie -die voldoet aan eisen- lastig voor elkaar, en hebben probelemen met verkoop (van cat 1-3 naar categorie 4-7).

Niet automatisch. Dat heb je me nog nooit horen zeggen. Wel dat het heel moeilijk is om bijv. een fatsoenlijk smakende gekookte ham uit een grootslagerij te laten komen. En ook dat er heel weinig werkelijke innovaties uit grote bedrijven komen. En, dat er veel prachtige ideeen leven bij kleine producenten die hun proces zelf in de hand hebben. Ze komen er alleen door en zien af van 'rijbewijzen'.

Hoe komt dat, Wouter? Maar ja, jij wilde het niet meer over innovatie hebben hier. Ook goed. Dan noemen we het verschil toch gewoon wel of geen rijbewijs en laten we het erbij.

@Dick, Om je eerlijk te zeggen snap ik je niet. Mensen zonder rijbewijs mogen niet rijden. Gemakkelijk toch? Mocht mijn buurjongen de nieuwe Schumacher zijn, dan dient hij eerst ff zijn rijbewijs te halen voordat hij op het circuit mag gaan racen. Uit jouw vergelijking maak ik ook op, dat creativiteit automatisch verloren gaat bij grote organisaties (en dat is niet zo).

Ik denk dat Florine iets anders bedoelt. Mensen met een rijbewijs werken door de kosten van dat rijbewijs vaak in grote organisaties waar de creativiteit van het oorspronkelijke product verloren gaat. Hoe gaan de rijbewijs-meneren en mevrouwen dat oplossen?

Trouwens, waarom mag ik - net als sex between consenting adults - geen rauwmelkse zachte kaas?

@Giedo, yep, in mijn mening wordt door Florine de suggestie gewekt dat kleine zelfstandigen het zo moeilijk hebben dat de wetgever ze daarom niet lastig moet vallen met bv de regels van HACCP. Maar dat vind ik onjuist als het bedrijfsmatig om voeding gaat. En ja, het is daarom dus lastig om de stap van klein naar iets groter te maken (want dan krijg je met veel meer eisen te maken). Dat is jammer, maar het is niet anders. Zo, nu ga ik een heerlijk stukje appeltaart eten, vast niet gemaakt op basis van de HACCP-wetgeving :-)

@Liesbeth Oerlemans: "Maar ook klein werkt keihard voor weinig geld en de samenhang dat ze zich daarom niet aan wetgeving hoeven te houden. Ik zie persoonlijk de door jou gestelde samenhang niet." Er klopt iets niet aan die eerste zin van je. Althans ik snap die zin niet. Zou willen begrijpen wat je bedoelt. Kun je even verduidelijken aub?

@Florine, het argument van Liesbeth -is er causaal verband tussen smaak en schaalgrootte?- is precies ook mijn argument. Misschien is het interessant om in dit perspectief nogmaals deze link te lezen: http://www.foodlog.nl/vandaag/bericht/de_smaak_van_ambacht_en_techniek/
En vooral het rapportje dat door mijn collega en ondergetekende is gemaakt. Begrijp me niet verkeerd, ik heb veel sympathie voor kleine en hardwerkende ondernemers (of ze nu een lekker product maken of niet ;-) ).

@Florine, hoe sympathiek ik kleine initiatieven ook vind, volgens mij vermeng je argumenten die niets/weinig met elkaar te maken hebben. Smaak en schaalgrootte. Je zou zelfs ook kunnen zeggen als het lukt om kleinschalige heerlijke producten op te schalen en nog meer mensen kunnen genieten van de lekkere smaak. Maar ook klein werkt keihard voor weinig geld en de samenhang dat ze zich daarom niet aan wetgeving hoeven te houden. Ik zie persoonlijk de door jou gestelde samenhang niet. Kun je dat uitleggen met argumenten of is dat 'slechts' een emotie?

@Wouter de Heij. De kleinschalige producenten die klein willen blijven omwille van de smaak, punt 4, houdt keihard werken en weinig opbrengst in. Die zijn het lichtpuntje in smakenland en wij moeten ze heel erg dankbaar zijn dan ze niet voor 'het rijbewijs'gaan.

@Florine, we hebben vaak hierover gesproken. Voeding is helemaal geen hogere wetenschap, wel is de realisatie van succes steeds moeilijker (en daar gaat mijn punt over innovatiemanagement over). Nu snap ik je punt heus wel, maar zelfs bij een merk als GIJS zul je als kleinschalige producent aan de 'moderne' spelregels moeten houden. En de gedachte dat groot, dus niet lekker, klopt, bestrijdt ik graag. Er zijn kleine producten die goed 'voelen' maar niet te vreten zijn, en grote producten die heerlijk zijn.

Zelf maak ik onderscheid tussen:
1. thuis koken of voor de buren.
2. een restaurant en zijn gasten (eventueel take away)
3. cateraar die eten rondbrengt, waarbij het eten dezelfde dag wordt genuttigd.
4. kleinschalig ambachtelijk (beperkte straal wordt het product gemaakt)
5. grootschalig ambachtelijk (wat eigenlijk gewoon industrieel is).
6. grootschalig privatelabel (industrieel), kleinschalig private label ken ik niet.
7. grootschalig industrieel (= melk. Unilever, ...)

Er zit een grote grens tussen 1 tot 3, en 5 tot 7. Ik twijfel altijd over no 4. Eigenlijk zou deze bij de groep 5 tot 7 moeten horen. Nu heeft elke thuiskok die bij mij langskomt, de ambitie om 'iets' in het schap te krijgen. Kortom, om bij de groep 5 tot 7 te gaan horen. En ja in deze categorie heb je een rijbewijs nodig. Maar over smaak hoeft dat helemaal niets te zeggen.

Tijdens de bijeenkomt van Noord Oost Nederland maakte Harry Boomkamp de mooie opmerking;
Vroeger hadden we een pijl en boog, later een geweer en nu een diploma...
Erg toepasselijk...

Wouter de Heij@'Inkopers, categoriemanagers en productonwikkelaars zonder kennis van dit onderwerp hebben straks geen baan meer.

Dat is volgens mij nu juist hét grote probleem met voedingsmiddelen. Voeding wordt steeds hogere wetenschap. Moeten we daar naartoe en willen we dat? Die lekkere paprikajam komt uit de thuiskeuken om het zo maar even te noemen. Zodra de industrie dat grootschalig gaat overnemen is het voorbij met de smaak van die jam vrees ik.

Dan mag je je eerst inlezen op mijn blog (en nog een paar boeken lezen). Ik heb minstens 600 uur werk zitten in alle discussies op #CoT, en ben te moe om dat nog eens te doen. Het wordt namelijk gratis opleiden van Foodlog lezers**. Heb ik misschien wel zin, maar geen energie voor. Inkopers, categoriemanagers en productonwikkelaars zonder kennis van dit onderwerp hebben straks geen baan meer.

Aangezien het bij projecten tegenwoordig meer en meer alleen om de maatschappelijk en zakelijke impact gaat (=resultaat van het DOEN), is diegene die weet hoe je innovatie-projecten effectief kan laten verlopen pas echt van toegevoegde waarde. En zoals Harold van Garderen graag mag zeggen. You may only preach if you have been practised. De theoretici hebben straks geen baan meer, theoretici met doe ervaring wel. Ik ben beschikbaar voor lezers vanaf 125 euro per uur exclusief BTW ;-)

We hebben het wel eens over gebrek aan voedingsmedische expertise, maak je borst maar nat. Over dit onderwerp -innovatiemanagement- ken ik misschien maar 5 mensen met echte kennis (waaronder Jan Wouter Vasbinder en Harold van Garderen). Kennis over dit onderwerp-en diepe systeemkennis over het domein waarin je zit- is voor mij de heilige graal gebleken en heeft ons geen windeieren gelegd. En erover lullen heeft eigenlijk helemaal geen zin.

(PS je opmerking over 'achter de gordijnen' is kul, aanmelden kan met een Linkedin account, is in 10 seconden gedaan en gratis. Ik laat me niet verleiden door je :-) ).

** we kunnen wel een paar betaalde trainingen over dit onderwerp verzorgen. Dat is geen probleem.

Nou nee. Wat jullie daar achter de gordijnen doen moeten jullie weten. Ik zou het er ook graag hier voor de gordijnen over hebben.

@Dick, vind je het goed dat we de discussie over innovatiekracht en innovatiebeleid, innovatiemanagement, history van innovatie (incl Schumpeter etc.) op Linkedin groep innovatie 2.0 - community of talents blijven voeren :-) en verder verwijs ik graag naar http://wdeheij.blogspot.com/p/innovatie.html Dit is zoals je weet mijn tweede discipline.

@rené Dit kan ook een direct gevolg zijn van de geformuleerde voorwaarden voor deelname: alleen Nederlandse Agri- en MKB-bedrijven kunnen deelnemen én daarbij moet het hoofdingrediënt uit Nederland komen. Dit sluit een heleboel 'industriëlen' uit verwacht ik. Zie ook: www.syntens.nl/desmaakvannl

Wie Googelt met 'verschraling'& 'supers', weet niet wat hij eerst moet lezen.
Verschraling van winkelaanbod veroorzaakt zelfs faillissementen, omdat het dwingt tot meer bezoeken aan andere winkels. ( http://www.levensmiddelenkrant.nl/n-2167
)
Dus 'product-innovatie' is een goede zaak. En om overschotten uit malaise-bedrijven een extra kans te geven, is lovenswaardig. Het is natuurlijk wel evident, dat met veel product-innovatie er 'kannibalisme optreedt'. Meer jam zal er niet gegeten worden, en andere potten blijven staan.

Paprikajam ('hoe bedenk je het') is niet nieuw. Vlaamse vrienden maken dat al zo lang ik me herinner. Je kunt overal jam (confiture/compote)van maken. Google met 'paprika' en 'confiture', en de vlaamse recepten vliegen om je oren.

Ha Dick, ik ben er weer. De discussie waar ik aan refereerde is deze: http://www.foodlog.nl/vandaag/bericht/de_smaak_van_ambacht_en_techniek/
Ik ben het overigens met je eens, n.a.v. de het door Richard Kalter ingebrachte punt. Innovatie gebeurd vaak uit pure noodzaak, en helaas is het zo dat ´smaak´ vaak niet uitbetaald, zeker niet in de reguliere kanalen. Wat kunnen we doen, anders dan onze steentjes proberen bij te dragen en er af en toe een in de vijver te gooien.

René is even weg. Ik wil geen lang betoog houden. Dat is niet nodig. De aanwezigen van gisteren zijn getuige van de slotspeech die ik als jury-voorzitter mocht houden.

Ik zei dat:
- er een gedachte heerst dat er geinnoveerd moet worden in Nederland omdat dat niet genoeg gebeurt
- degenen die dat zeggen beter uit hun ogen moeten kijken en het probleem beter moeten analyseren
- het bulkt van de innovatie bij mensen en organisaties die het totale proces in 1 of een beperkt aantal handen hebben (René, jij leest vast De Zelfkazer, daarin zei ik er nog uitgebreider iets over; ik heb het artikel helaas niet digitaal); grote organisaties innoveren daarom te weinig, kleine en kleinere doen het wel. Ze moeten wel, want anders gaan ze onder in de bulk die door overproductie naar een waarde ver onder de kostprijs tendeert.
- er enorme behoefte is, niet aan productinnovatie (die er zat is), maar aan het wegnemen van barrières op het gebied van het perfectioneren van producten (we lieten gisteren een aantal inzenders niet doorgaan naar de finale maar vroegen hen volgend terug te komen omdat ze geweldige ideeën hebben en hun product nadere ontwikkeling verdient die realiseerbaar moet worden geacht), op het gebied van communicatie (het benodigde marketingcommunicatiebudget is een no-go voor kleine spelers) en op het gebied van distributie (het schap is afgesloten, want het kost te veel om de omzet en schaal te ontwikkelen die nieuwe producten economosch duurzaam laat zijn).

In deze draad schreef ik, dankzij aardbeienman Richard Kalter, al dat we in Nederland erg mooi weer spelen. Onze helden van de smaak staan bankbalans- en winst-technisch vaak net voor de rand van de afgrond. Omdat we wel kletsen over innovatie, maar niet begrijpen dat de knoppen niet zitten in de productinnovatie (die is er meer dan zat), maar in die andere 2 factoren.

Eens dus met René: het zijn de kleine(re) bedrijven die voor de innovatie zorgen. Ik belijd hier de laatste maanden mijn geloof in Schumpeter weleens: alles wat te groot wordt verliest zijn waarde, betekenis en kiemvermogen naar de toekomst.

Hoeveel geld in innovatiesubsidies gaat er eigenlijk naar de grote en wat brengen die daarmee op de markt?
Kan iemand dat even uitrekenen?

Ard, ik kan je verzekeren dat we beslist niet gelet hebben op 'biologisch', maar uitsluitend op smaak en wat de ingebrachte producten - zoveel mogelijk van Nederlandse bodem - toevoegen aan het bestaande smakenpalet dat consumenten kunnen kopen in Nederlandse winkels (van groot tot klein en van landelijk tot volkomen plaatselijk).

Wat een geweldige middag en wat een mooie producten! Wat ik jammer vond is dat er vanuit Syntense juist werd aangegeven om vanuit een verbinding van 2 producenten van streekproducten een nieuw product te ontwikkelen en dat uit die catogorie niemand naar de finale door is! Het waren juist de biologische basis producten die door gingen. Hiermee wil ik niets afdoen aan de winnaars van deze ronde. Mijn bierkaas Polderpracht had in die orde meer verdient!

René refereert aan deze en deze discussie. Daarin heb ik betoogd dat het gaat om kwaliteit en dat het gaat om 'betekenis'.

Rene, voordat we Dick aan het werk zetten om vast een uitgebreid en doorwrocht antwoord te geven op jouw vraag: Wat vind jij een "smaakinnovatie"?

correctie, ik bedoel natuurlijk objectief i.p.v. onafhankelijk

Ha Dick, nee natuurlijk is de jury onafhankelijk, het was ironisch bedoeld. Ik vind het nl. opmerkelijk dat er vooral kleinschalige, soms zelfs streekgebonden werkende, bedrijven komen boven drijven. In eerdere duiscussies over ambachtelijkheid betoogde jij met name dat ook de industriële bedrijven kwaliteit en smaak kunnen produceren. Ik zie ze hier vooralsnog niet terug. Of kun jij dit verklaren?

René, ik snap je misschien niet helemaal. Bedoel je dat we kleinschalige bedrijven voortrekken?

Dick, als ik dit verslag lees krijg ik toch stellig de indruk dat de smaak innovaties afkomstig zijn van kleinschalige ambachtelijke en veelal agrarische bedrijven. Hoe moet ik dit verklaren? Is er sprake van een onderstroom die langzaam volwassen wordt, of is de jury gewoon bevooroordeeld?

Ik kijk uit naar het verslag van gisteren, in Heeswijk! Wat een geweldige ervaring was dat als jurylid. Bedankt dat ik mee mocht doen, heerlijk! Eigen verslag volgt hopelijk vanavond of anders morgen (donderdag): proeven vanuit vinologisch perspectief ;-)

Hallo

ook voor de kampioensbakker was het een zeer waardevolle middag de contacten maar zeker ook de andere produkten en ideeën geeft mij weer inspiratie om verder te gaan of de opmerking van het ontbreken van het derde jurylid nou zo handig was?
maar ja ik zeg nu eenmaal wat ik denk en zo moet een ondernemer zijn PUUR en met Passie wens de mensen die door zijn beel succes

Beste Food ondernemers die wat durven,
Het was een bijzondere middag op de smaak van NL.
Voor mij was de paprika jam ook het mooiste en smaakvolste product!! Echt top!
Ik ga mijn oud collega's van Vermeer,de Kas en Karel de vijfde informeren over dit product.

Wij hebben genoten gisteren van de smaakbijeenkomst wat een enorme bevlogenheid van onze collega's en wat heeft Nederland toch mooie en vooral lekkere producten.

Wat een leuke inspirerende middag. Leuk dat je uit alle branches tegen dezelfde dingen aan loopt. Leuk ook om contacten te leggen. Prachtige producten en soms nog mooiere producenten. Zo echt, zo puur! Volgend jaar ben ik er zeker weer bij!!

Beste juryleden en mede producenten,

Gisteren in de auto met een glimlach terug rijden van Heino naar Saasveld.
Ook al zijn wij niet door naar de volgende ronde. Het was een erg gezellige, leuke en leerzame middag.
Het was een middag waar passie en vakmanschap de hoofdrol speelden. Mooie verhalen over het leveren aan koningshuizen en sterrenrestaurants over social media(voor mij nog wat nieuw dus bij deze! ). Maar vooral het plezier en de sfeer die er was geeft je moet en energie om verder te gaan. Wij als bakkers zijn natuurlijk wat afhankelijker van mede producenten van Hollandse bodem maar de uitdaging.....

Wat een feest was dat gistermiddag. Mensen wat een passie, energie en plezier sprak uit de groep producenten. Heerlijk om bij aanwezig te zijn, een eer om dat als jury lid te mogen proeven allemaal.

Beste foodlog (en natuurlijk de producenten en Syntens),

bedankt voor het mooie verslag. Los van alle macro-economische bespiegelingen en potenties van de nederlandse landbouw, wordt ik blij van dit soort verslagen en nog belangrijker, ik krijg enorme zin om die producten te proberen. En ik weet niet of ik te optimistisch ben van inslag, maar ik merk dat mijn gezin van 5 steeds meer met lekker eten bezig en zoeken naar eerlijke en bijzondere producten. En dan verschuiven ook steeds vaker onze prioriteiten van niet-eten gerelateerde besteding van tijd en geld naar dingen die met eten en het genieten daarvan te maken hebben. En daarvoor wil ik jullie en deze producenten bedanken: inspiratie om van eten weer een feestje te maken, van de grond tot de mond. En wie weet, misschien komt er uiteindelijk zoveel massa in die beweging, dat de ondernemers die het verschil maken er ook een goede boterham aan kunnen blijven verdienen.