In de Ondertussen van vrijdag 6 december vallen mij deze berichten op:

- een vraatzuchtige rups bedreigt de wereldvoedselvoorziening (Vork). Het gaat om de Fall Armyworm. Deze ‘legerworm’ is vanuit Zuid-Amerika aan een opmars bezig in vooral Afrika en Azië. In één nacht kan het beestje een heel akkerbouwperceel vernietigen. Legerwormen houden van een tachtigtal gewassen zoals katoen, tabak, suikermais, rijst, pinda's en zelfs fruit. In totaal is de rups nu uitgewaaierd naar 44 landen wereldwijd. In Afrika heeft het insect ondertussen al in 28 landen een verwoestend effect. Op basis van schattingen voor 2018 gaat er alleen al in Afrika jaarlijks tot 17,7 miljoen ton maïs verloren aan deze plaag. De wereldvoedselorganisatie FAO luidt de alarmbel en lanceerde afgelopen week het drie jaar durende actieprogramma ‘Global Action for Fall Armyworm Control’.

- in Zimbabwe heeft bijna de helft van de bevolking te weinig te eten, 7,7 miljoen mensen. Dat is een gevolg van economische crisis en klimaatproblemen. Deze week maakte het Wereldvoedselprogramma (WFP) bekend 4,1 miljoen Zimbabwanen op korte termijn voedselhulp te willen geven, een verdubbeling van het huidige aantal mensen dat hulp krijgt. Op MO* vertelt VN-rapporteur Hilal Elver over de “verbijsterende” situatie. Zo zouden de Zimbabwanen maar eenmaal per dag eten. Volgens Elver moeten de sancties op het land worden opgeheven, net als de obsessie voor mais als voedsel. “Het traditionele Afrikaanse voedsel is zeer geschikt voor de omgeving. Traditionele granen hebben veel minder water nodig dan maïs. Het land moet hiernaar terugkeren.”

- Antonia Mazel onderzocht hoe voedsel de afgelopen 20 jaar steeds meer een instrument werd voor politieke en maatschappelijke veranderingen (Vrij Nederland). Nieuwe voedselbewegingen die eind twintigste eeuw opkwamen, hebben het publieke debat over voedsel sterk beïnvloed. Uit protest tegen McDonald’s (Slow Food), voor gezondere schoolkantines (Jamie Oliver) en koken en tuinieren als een vorm van micro-politiek in de VS (Michael Pollan) kwamen de bewegingen op gang met het idee dat je de wereld kunt veranderen via je bord en boodschappenmand. Food is een lifestyle geworden, schrijft Mazel. “De nieuwe elite onderscheidt zich niet meer met luxe en materieel bezit, maar met yoga, kimchi en havermelk.” Maar tegelijkertijd is stemmen met je vork niet voldoende, aldus Mazel, “we moeten ook onze politieke stem inzetten om meer regulering en wetgeving af te dwingen voor een duurzamer, inclusiever en gezonder voedselsysteem”.

De ‘nieuwe’ voedselbeweging viert dinsdag, op Terra Madre Day, haar 30-jarige bestaan. Sinds de oprichting in 1989 in Italië is de Slow Food beweging gegroeid van 15 naar 160 landen, met meer dan een miljoen leden, vrijwilligers en activisten. Om dit jubileum te vieren organiseren Slow Food communities over de hele wereld diners, proeverijen, workshops en andere feestelijke evenementen in het teken van ‘good, clean en fair’ voedsel voor iedereen.

Check Ondertussen dat onderwijl alweer verder is!