Het is een gespek tussen filosofen. Soms dus lastig en taai als je de achtergrond niet hebt. Nussbaum heeft in ieder geval geen ingewikkeld technisch taalgebruik.
Is Nussbaum deep down eigenlijk 'urban' (een 'trend' die volgens haar al in de Oudheid voorkwam) of heeft ze wel degelijk een moreel punt te pakken?
Ik heb er nog eens goed naar geluisterd. She's urban to me. Wat weet ze van dieren? Heeft ze ze wel van dichtbij meegemaakt? Heeft ze de omgang van een boer met dieren wel meegemaakt?
Aristoteles observeerde ze (en kende ze echt, want hij woonde in essentie op het platteland), zegt ze. Maar hij verbond er geen conclusie aan tav hun morele rechten, zegt Nussbaum ook.
En dan zo'n klein dingetje. Ze is zo dol olifanten, vooral omdat een olifant zichzelf herkent in de spiegel. Die wordt me te gek. Onze 4 katten - onze harige kinderen - kennen elkanders naam (echt, da's pas opvallend) en herkennen zichzelf en hun makkers in de spiegel. Een olifant. Hoe ver van huis wil je het zoeken, zelfs als je een Amerikaanse uit Massachusetts (met die mooie Engelse ss-en en t's) bent?
Een rotgrap? Nee, het voelt gewoon niet 'dierlijk'. Vandaar.
Btw, mijn vrouw heeft een relatie met een Indische olifant (met die kleine oren) in het Reserve Africaine in Sigean (Aude, in Fr). Het dier in kwestie heet Yasmine. Het is onvoorstelbaar. De eerste keer moest ze een aantal malen haar naam roepen om de aandacht te krijgen. Nu roept ze en Yasmine kijkt meteen en herkent je vertrouwdheid. Met die heel bijzondere, kleine maar priemende olifantenogen. Ze is al een tijdje niet geweest. Maar het is heel bijzonder om mee te maken. Net als de omgang met onze eigen katten, en die passen in huis. Daar weten we veel meer van. Praktijk die intuitie en communicatie baart. Een gevoel van de relatie en wat die betekent. Ik zie het bij boeren ook zo.