In zijn column in The Guardian verschiet hij van kleur. Van een criticus en angstzaaier wil hij worden tot iemand die hoop en een aantrekkelijke wereld in het vooruitzicht stelt.
Onlangs voerde ik hier ''minister Diederik Samson' ten tonele die Nederland wilde doen geloven dat hij half zo potent werd van de bespoten Nederlandse groenten- en fruitteelt.
Dat was duidelijk angstmarketing. Maar wat heeft hoopmarketing - bijv. dat elektrische auto's en biologische landbouw nog veel meer mensen dan nu ons niveau van welvaart gaan geven in een volhoudbare wereld - te bieden als we niet reëel kunnen zijn over hoe we ervoor staan?
Mogen we het niet meer weten? Kunnen we de werkelijkheid niet aan? In beide gevallen zijn we er niet best aan toe. Het beeld tussen die twee liggende streepjes is namelijk niet reëel. Toch gelooft de gemiddelde Nederlander dat het zo is.
Monbiot wordt geen vrolijke Bhagwan met simpele oplossingen, zoals elektrische auto's en biologische landbouw en verder iedereen even rijk. Hij schrijft dat we niet moeten kijken naar wat we hebben, maar naar de belofte van de natuur en hoe mooi we die terug kunnen krijgen. Maar wie gelooft dat met 10 miljard mensen op aarde?
Ik zie Monbiot's ommekeer als een teken. De verkopers van de nieuwe en betere toekomst beginnen te zien dat mensen doof zijn voor angstmarketing en zoeken hoop. Maar ook daar zit de oplossing niet. Hoe kunnen we reëel zijn en de hoop toch niet opgeven? Dat lijkt me meer de vraag.
Fotcredits: George Monbiot, still Rewild the World, TedX
Hendrik. J. Kaputt,
Om alleen even op je laatste antwoord te reageren; dat herstellende landbouw je niets zou zeggen dat was moeilijk te voorspellen na lezing van je eerdere reacties.
Wanneer je kennis zou hebben van grond, soil, humus, waar het uit bestaat, wat er in leeft, hoe het gevormd is geworden, en hoelang de natuur daar over gedaan heeft, dan zou je wel open staan voor ideeën van mensen, ook wetenschappers, die een systeem nastreven dat niet in conflict is met de natuur maar er juist optimaal mee samen wil werken. Zonder schade aan te richten, de aarde uit te putten en de vruchtbaarheid van het bodemleven te vernietigen door kunstmestverslaving en landbouwgiffen.
Verder zou ik graag je mening eens horen over gesteentemeel, en over het belang van het Internationaal Jaar van de Bodem. .
Tenslotte vroeg Dick zich af hoe we reëel kunnen blijven en toch vol van hoop.
PS wanneer je googled op 'regenerative agriculture' kun je heel wat leren nog
http://newfarm.rodaleinstitute.org/features/0802/regenerative.shtml