Deze week gaat het filmpje online waarin Ruben Dekker, Chef de Cuisine van restaurant Le Garage in Amsterdam, op stap gaat naar de Limburgse slavelden om meer te weten te komen over de ingrediënten van de McDonald’s Salades. Hij maakt in de 'challenge' van de ijsbergsla een ijskoude gazpacho.
"De topchefs nemen een kijkje in de keten van McDonald’s en gaan bij de telers, boeren en leveranciers op zoek naar de kwaliteit en herkomst van de ingrediënten van iconische McDonald’s producten. De topchefs nemen de kwaliteit en herkomst kritisch onder de loep en zij kunnen ongecensureerd hun mening geven”, aldus Eunice Koekkoek, Manager Corporate Communicatie bij McDonald’s Nederland in het persbericht.
Het concept en de uitvoering van de video's is van LifeHunters, die eerder al eens culi's echte McDonald's hapjes voorzetten als pure culi-bereidingen.
Mooi gedaan door de kok, maar tevens bedenkelijk te constateren dat op dat niveau heel veel restaurantgerechten terug te brengen zijn tot creatief manipuleren met extreem weinig ingrediënten en het schikken en schuiven tot een gelikt plaatje. De bloemetjes ontbreken. Geen wonder dat iedereen aan tafel meer tijd spendeert aan fotograferen van het bord voor de achterban, dan aan eten..
McD kwam eerder in het Franse nieuws, na boerenprotesten, en bewees met met 50% Franse vleesproducten te werken. De rest uit de EU. Toen werd het wat stiller. Groente, broodjes uit Franse bron.
Tijdens een masterjaar Erasmus, ontmoette ik o.a. de eigenaar/manager van 4 McD's in Noord en Zuid-Holland. We stonden versteld van zijn aanpak op gebied van kwaliteit en personeelsmanagement. Zeer vindingrijk professioneel.
Ik denk dat veel bedrijven in deze sector van McD kunnen leren. Nee, ik kom er haast nooit.
(Ik ken in heel Zeeuws-Vlaanderen maar één restaurant, dat sinds drie generaties vast houdt aan de traditie van de Franse keuken. Mooie klassieke gerechten. Die uitblinken in kwaliteit, met een 'normaal' volume. Wel duur...
De prijzen van bloemschikkunstresto’s met en zonder ster met referentie aan biologisch en duurzaam, moeten misschien wel met lagere productkosten werken, en scoren op beleving, niet op traditionele kwaliteit. Wat te denken van een voorgerecht (Scherp, Middelburg) van in de 20 euro, waarbij op het bord een treintje geserveerd wordt, bestaande uit een paar bovenpink-lid stukjes Zeeuwse kreeft en qua grootte identieke priemeltjes zwezerik, met in het rijtje een schuimbolletje, wat groen frutseltjes, drie kleine bloemetjes en de bekende kleurveeg op het bord. Haute cuisine ?
Bocuse, die terug ging naar eerlijke gezondere eenvoud en niet het minimalistisch koken van vandaag, zou zich er voor generen.
Dan is het hier (ergens in de Var) duizend maal beter. Toen 11 euro voor 4 gangen. Nu, 2016, 17 euro. Charcuterie en vlees van de lokale slachtslager, fruit uit de tuin, kaas uit dorp en omgeving. Tafels meestal ‘gereserveerd’ voor de lokale gendarme, wegwerkers en lokalen)