In Nieuwe Oogst toont een visser de forse exemplaren van de gestreepte Amerikaanse rivierkreeft die hij in de Alblasserwaard met fuiken vangt. De rivierkreeftjes zijn exoten die het ecologisch evenwicht verstoren en door hun gangen en holen oevers doen afkalven. Ook komt het voor dat koeien hun poten breken doordat ze door hun wei zakken. Vangen blijkt een manier om de kreeftjes enigszins onder de duim te houden. Of de vangst ook nog wat opbrengt, wordt niet vermeld.

Oorspronkelijk komt in Nederland alleen de Europese rivierkreeft voor. Deze is inmiddels vrijwel uitgestorven, als gevolg van de kreeftenpest, die met de gevlekte Amerikaanse rivierkreeft is meegekomen. Sinds de tweede helft van de vorige eeuw zijn er maar liefst 7 verschillende exoten bijgekomen, van de Turkse tot de marmerkreeft. Alle rivierkreeftjes zijn eetbaar en dat is waarschijnlijk ook hoe ze in onze wateren terecht zijn gekomen: ingevoerd om op te eten en vervolgens ontsnapt of in het wild uitgezet. En daar tieren ze dus welig.

Rivierkreeftjes eten waterplanten, en eitjes van vissen en amfibieën. Met name het verdwijnen van de waterplanten is funest voor het ecologisch evenwicht in het water. En hun graafactiviteiten blijken dus een bedreiging voor de gezondheid van de weidebewoners.


Kip mag niet meer van Wakker Dier, dan maar kreeft. Vang en eet ze!

Fotocredits: E. Dronkert