De gedroomde horizon bij Bunnik, bekend om zijn natuurlijk mineraalwater waar de bewoners de was mee doen.
En moeten we nou blij zijn dat we niet uit de Bar-le-Duc bron 2 drinken?
Dat is de misleiding van de reclame. Tsja en zo‚n spotje blijft je wel bij, beetje nostalgisch, ouderwets en ambachtelijk. Een eerlijke kaas denk je dan. Old Amsterdam wordt ver over de landsgrenzen heen verkocht. Ik wist niet dat wij zo bedot werden maar ik geloof je meteen, Dick.
@Dick, reden te meer om dat label rouge op de Nederlandse markt te brengen!
Wouter (vdL), ik ben het best eens dat er een beetje sfeer geschapen mag worden en de consument niet helemaal voor 'dom, doof & blind' moet worden gehouden.
Toch ligt die tolerantiegrens verrassend laag. Neem Old Amsterdam - ik heb het recent meegemaakt dat mensen die ik voor redelijk geinformeerd en ontwikkeld hield, dachten dat OA een échte Nederlandse Oude Kwaliteitskaas is.
Ze wilden niets weten van de uitleg dat het een poging was van kaasfabrikant Westland uit Huizen om merken met toegevoegde waarde te creëren. Westland is een moderne kaasopslaghal (een van de grootste van Europa) in Huizen - waar ik geboren ben. Ik heb er mening uur in doorgebracht om in er in mijn middelbare schooltijd kazen om te keren als bijverdienste.
Grappig voor mij dus om te zien dat Westland op z'n site een Amsterdamse origine suggereert (in beeld, niet in woord, want het hele verhaal staat er eerlijk op). Denk aan het filmspotje voor Old Amsterdam. Ik moet er nog steeds om lachen, maar er zijn mensen met een heel behoorlijke opleiding die denken dat het echt is. Weten zij veel. En zo zijn er steeds meer .....
Daarom: je argument is volstrekt cultuurgebonden. Omdat we hard op weg zijn onze eetculturele verankering kwijt te raken, krijgen we steeds meer fancy fake namen voorgeschoteld die argeloze consumenten (= de massa die voor de omzet zorgt) verrassend makkelijk op hetzelfde niveau ziet als 'echte' - een Fransman zou zeggen AC - producten.
Het is een beetje als de gekken in en buiten het gekkenhuis. Waarschijnlijk zitten wij er in!
Eeen beetje meer taalzuiverheid zou ons bij de rest houden ;-)
Ja, het is leuk in de levensmiddelenindustrie zonder liegen, zolang je nog wel de kracht van suggestie mag gebruiken. Een toepasselijk sfeertje scheppen moet mogen, zoals een theedoekpatroon op een jampotdeksel afte drukken of een sfeervolle naam kiezen. Verbeteringen die feitelijk niet of nauwelijks verbeteringen zijn, zoals het hier besproken scharrelei, zijn erger dan de inlandse vrouw op het Conimex-etiket. Ik heb ook niks tegen de Belgisch aandoende kaasnaam Doruvael, al staat het kennelijk voor DOor RUilverkaveling VAn ELders, maar dus wel iets tegen genoemde Kollumer die niets met Kollum te maken heeft. Bij kaas is herkomst/regionale traditie belangrijk, dus is het belangrijk om te weten waar je aan toe bent. Tegen feta uit Denemarken is ook niets, zolang de herkomst en de gebruikte melk maar duidelijk zijn vermeld. Parmaham zou ook niet perse uit de Parma-regio hoeven te komen, zolang de receptuur maar wordt gevolgd.
Het gaat mis waar grote groepen consumenten daadwerkelijk worden bedot en –hierop gewezen– zich ook daadwerkelijk bedot zouden voelen.
Een voorbeeld van iets wat wat mij betreft zeer twijfelachtig is, zijn de 'streekbroden' van Albert Heijn. Maar uit de afwezigheid van een bakkerij en de wijze van verpakking blijkt voldoende dat het hier om nepperts gaat. De consument moet ook zelf een beetje opletten.
Merknamen lijken mij uiteindelijk minder dubieus dan woorden als maaltijd/menu voor iets wat niet in de buurt komt van wat een goede maaltijd is. Woorden zoals 'vers' zouden wat mij betreft ook duidelijker gedefinieerd moeten worden, om echt verse waar de beschikking over een redelijk vocabulaire te geven.
Nog eentje over kaasnamen. Old Amsterdam! Niet uit Amsterdam, en niet Old, maar een snelrijper. Weer iets wat je moet weten als veelgeplaagde consument van nu. Je hebt langzaam gerijpte kaas en snelrijpers, andere technologie. En voor het gemak noemt een kaashandelshuis zijn snelrijper Old en voor nog meer gemak Amsterdam.
Van der Land kwaad over een kaasnaam. Mooi zo, eindelijk. Je mag een kaas die niet in Kollum is gemaakt geen Kollummer noemen.
Helemaal mee eens.
En een van de beste industrieel gemaakte grote gatenkazen, de Leerdammer (veel beter dan Emmenthaler), had zo niet genoemd mogen worden, niet gemaakt in Leerdam.
En de pasta's en sauzen van Grand'Italia zijn alleen in Nederland te koop, onder valse naam, in Italie hebben ze er nog nooit van gehoord. Evenmin van Mexicaanse producten die, weet ik niet precies, een Mexicaande naam hebben. Ze komen van dezelfde handelsonderneming die Grand'Italia verkoopt. Kulnamen.
Waarom is Van der Land soms coulant en wordt hij pas nijdig als je hem een plakje Kolummer verkoopt?
Andere vraag: zou het ook zonder liegen leuk zijn in de levensmiddelensector?
"Wordt er niet door middel van de naam gelogen als zou het uit Frankrijk, Bar le Duc komen?"
Hier moet je toch het criterium hanteren of er daadwerkelijk sprake is van ernstige misleiding. Een product een Frans klinkende naam geven is m.i. nog niet perse misdadig. Van 'Mon chou', 'Sourcy' en 'Marmite' zal een deel van de bevolking misschien denken dat ze Frans zijn, maar de schok zal niet groot zijn als ze uit de waan zouden worden geholpen. Evenmin wordt er schade berokkend in de zin dat er een extreem hogere prijs voor wordt gevraagd. Iets anders is het geval bij Kollumer, wat een puur geval van bedrog is. De consument mag in lijn met Leidse kaas, Goudse kaas verwachten dat er een (traditionele) relatie met de plaats Kollum is. Dat is, heb ik weleens gehoord, een verzinsel. De kaas wordt in Wolvega o.i.d. gemaakt maar dat klonk niet lekker.
De meest interessante vraag is nu hoeveel mensen in Bunnik etc. toch pakken Sourcy aanschaffen.
O, zo.. Het frans voor Baarle-Hertog is "Baerle-Duc".
Baarle Hertog (meen ik) en Bar le Duc: wat is het verschil tussen een ' potage de patissons' en een pompoensoep?
Wordt er niet door middel van de naam gelogen als zou het uit Frankrijk, Bar le Duc komen?
Er wordt inderdaad nergens gelogen. Het merk blijft inderdaad eerder hangen in truttigheid. Zonde, want nu willen we allemaal buitenlandse watertjes. Daarom: waarom niet opgehipt tot een cultwater: echt oud water uit de zuivere zandrug van de Utrechtse Heuvelrug. Daar zit een fantastisch verhaal aan en wellichht nog exporteerbaar ook. Onderwijl laat ik er mijn badkuip dagelijks mee vollopen (inderdaad: woon daar dicht in de buurt) - tuurlijk er gaan hele dagen vooorbij dat het alleen de douchekop of, al even merkloos, mijn glas of theepot bereikt.
Als je een prijs zou willen uitreiken voor de meest heldere verpakking, dan zou deze denk ik best hoog scoren. Wat opvalt is dat er geen gezondheidsclaim wordt gemaakt (waar dat best had gekund) en dat de bestanddelen duidelijk leesbaar zijn en er zelfs op moleculair niveau wordt aangegeven waar je aan toe bent. Vergelijk dit met bijvoorbeeld vlees bij Albert Heijn waar uit het etiket op de achterkant in pieterpeuterlettertjes blijkt dat er allerlei toevoegingen zijn aangebracht, terwijl je zou verwachten dat vlees vlees is. Of met allerlei producten met groene-thee-extract, waar overmatige suggestie van uitgaat. Als zo'n kerktoren met boom –overigens beide aanwezig in Bunnik– al niet mag, dan is je ideale norm wel heel erg streng.
"ik ben het best eens dat er een beetje sfeer geschapen mag worden en de consument niet helemaal voor 'dom, doof & blind' moet worden gehouden."
Waarom is een combinatie van verplichte etikettering en een verbod op misleiding dan niet genoeg? Misschien moet de conclusie zijn dat de "argeloosheid van de massa" in feite op een diepe ongeïnteresseerdheid berust. Hoe democratisch is het om tegen die klip op het elitaire product te willen beschermen? Massabrie en eliterbrie zijn allebei brie. De liefhebber/belanghebber moet maar doorvragen.