We vinden de doodnormaalste realiteit onsmakelijk, zegt Quote. Er is dus een flink gat ontstaan tussen wat we denken te eten en wat we eten.
Moeten we de waan nou laten of maar eens wat reëler communiceren over wat we echt eten?

Mijn antwoord is heel helder: ja! Want als dat wat hieronder staat alles is, is er echt niets aan de hand. Ik wil liever nog veel meer weten. Het varken werd vroeger ook aan de leer gehangen. Zichtbaar voor iedereen.

Nederlanders consumeren dagelijks ingredienten waarvan ze het bestaan amper kennen. Ingrediënten als luizenbloed en analoogkaas kunnen bij nadere bestudering de eetlust bederven. Luizenbloed wordt gebruikt voor de rode kleurstof cochenille. Onder meer Campari, snoep, aardbeienyoghurt en m&m`s krijgen er hun rode kleur van.

Andere insecten leveren schellak op. Deze afscheiding is te vinden in haarsprays, langspeelplaten, snoep en kauwgom. Analoogkaas is opgebouwd uit melkeiwitten, palmolie, zetmeel en zout en lijkt op kaas, maar smaakt in principe naar niets. Analoogkaas wordt onder meer gebruikt voor pizza`s, lasagne en kaassaus. Schouderham is een goed voorbeeld van onsmakelijk bereid voedsel. Schouderham is samengevoegd vlees uit verschillende delen van het varken.

Om het vlees te verzwaren wordt het geinjecteerd met een zoutoplossing en vervolgens in een soort centrifuge gedaan. Het effect hiervan is dathet vlees meer water opneemt en vasthoudt. Vleessnacks als frikadellen, knakworsten en kipcorns bestaan veelal uit seperatorvlees, het weefsel dat aan een karkas blijft hangen nadat alle stukken vlees zorgvuldig door de slager zijn weggesneden. De beenderen worden door een zeef geperst, waarna een vloeibare roze massa overblijft. De snacks die hieruit vervaardigd worden, mogen hooguit 1% botsplinters bevatten.


bron: Quote - p. 94 met dank aan MKB