Cavia op je bord
bron: Zibb
Dat zelfde probleem heb ik ook. Als ik naar een lekker kippetje op zoek ben kan ik die haast niet meer vinden. Ik zie alleen van die spiegelende, glazige filets en waterplof-kippen liggen. bah!
:-)
Nou, zo'n cavia zou ik best eten, maar dan zonder hoofdje graag. En aaibaar: ik eet volgens mij wel alles, maar niet als ik de beestjes 'gekend' of geaaid heb. Ik vind het bijvoorbeeld uitzonderlijk ergerlijk dat er nauwelijks meer fatsoenlijke hele kippen te krijgen zijn in Nederland, mensen willen geloof ik niet meer zien wat ze eten.
Tsja, dan ben ik vast heel weekhartig!
Als er geen andere mogelijkheden meer zijn, zeker weten!
Ja, maar aaibaar en de dieren goed kennen maakt het zo moeilijk. Ik heb nog net boeren gekend die het niet makkelijk vonden om hun dieren te laten slachten. Dat gevoel is deze stadsjongen maar ook die boeren niet vreemd. Zou jij je hond opeten (zoals Chinezen doen)?
Nee heb ik geen problemen mee. In dat geval heb ik ze zelf kunnen voeren en weet ik wat ik krijg als eindresultaat. Dat is dan toch perfect?
's Lands wij 's lands eer. Maar inderdaad: zou je ook geen schaap of lam meer eten als je er om je huis had lopen?
Als ik eerlijk ben: ik zou er grote moeite mee hebben.
Onbekend maakt onbemind. Ik heb hier veel minder moeite mee moet ik eerlijk bekennen. Zou het zo eten!
ach gossie, ik zie zo onze cavia al liggen. Jakkes ik moet er niet aan denken om cavia te eten.
Ik heb net gisteren een uitgelegde legkip gekocht bij een biologische (boeren)winkel. 'Die kip is op wintersport,' zei de verkoopster. Haar hele leven heeft het beest buiten gelopen, nu vult haar geur ons huis. Nee, ik heb haar niet gekend, maar ook dan zou ze denk ik wel smaken.
Overigens heb ik ooit muskusrat gegeten, kan ik iedere wildliefhebber aanraden.
groet, Jeroen