Omvangrijke maar arme sector
De landbouw is een arme sector. In 2012-2913 droeg de landbouw 13,7% bij aan het Indiase BNP. Maar de sector is wel het grootst naar aantal mensen die er in werken. Voor een boer in India is ieder seizoen een gok. Als het weer tegenzit, krijgen ze te maken met woeste regen- of hagelbuien die hun oogst verwoesten, of juist droogte waardoor hun gewassen verschrompelen, waardoor ze met lege handen achterblijven. Dat betekent dat iedere investering zo maar verloren kan gaan. Om zaden, mest, irrigatiemiddelen en andere gereedschappen aan te kunnen schaffen en de salarissen van eventuele werknemers te betalen, moeten boeren bij de banken aankloppen. Hun land geldt als onderpand.
Boerenfamilies van wie bekend is dat zij schulden hebben, worden sociaal buitengesloten. 'Jonge mannen weigeren te trouwen met een meisje uit een familie met schulden omdat ze weten dat ze geen bruidsschat zullen krijgen, en ouders zullen hun dochter nooit met een man uit een met schulden belaste familie laten trouwen die hun leningen niet kunnen afbetalen', schrijft Al JazeeraSchuldopstapeling
Lokale geldschieters bieden ook hun diensten aan. Zij lenen tegen jaarlijks oplopende rentetarieven, waardoor een zodanige schuldopstapeling kan ontstaan dat boeren volledig afhankelijk worden van een geslaagde oogst om hun leningen af te betalen. Lukt dat niet, loopt hun schuld steeds verder op. Tot de boer geen uitweg meer ziet en er een eind aan maakt.
De regering van president Modi is zich van het probleem bewust en werkt aan nieuw landbouwbeleid. "De hardwerkende boer mag nooit het idee krijgen dat hij er alleen voor staat", citeert Al Jazeera. Maar zijn hervormingsplannen - waaronder een verhoging van de compensatie voor de achterblijvende families - worden met scepsis bezien.
Stoppen met boeren en trouwen
Er zijn ook boeren die voor een minder drastische uitweg kiezen. Iedere dag houden 2.035 boeren op met hun boerenbestaan om iets anders te gaan doen, volgens een studie door NGO Centre for the Study of Developing Societies. Een schokkende 75% van alle boeren zou bereid zijn het boerenbestaan te verruilen voor een betere baan. Het leven als boer loont gewoon niet meer. Boerenfamilies van wie bekend is dat zij schulden hebben, worden sociaal buitengesloten. 'Jonge mannen weigeren te trouwen met een meisje uit een familie met schulden omdat ze weten dat ze geen bruidsschat zullen krijgen, en ouders zullen hun dochter nooit met een man uit een met schulden belaste familie laten trouwen die hun leningen niet kunnen afbetalen', schrijft Al Jazeera. Volgens overheidsbronnen kampt 52% van de boerenfamilies in India met zware schulden. Bij tegenvallende oogsten zullen ze grotendeels verdwijnen.
En hier n link naar veel diepere informatie over Indian Farmers Suicides, Joris http://t.co/yo9MpWzmuC @foodlog_nl https://t.co/JMZZJkPyXp
— peter-jens (@peter_jens) May 19, 2015
Fotocredits: 'Indian Farmer's Hands', The boseographer
Ook in Nederland kennen we het verschijnsel. In Frankrijk ook, met name onder veeboeren. Hun zelfmoordratio is hoger dan de algemene Franse. Die zou zelfs driemaal zo hoog liggen, vertellen de officiële statistieken.
Inderdaad, natuurlijk moet je die cijfers in hun verband zien. Vandana Shiva die vanuit India haar plaat over small holders grijs draait, heeft een hand gehad in de manipulatie waar Peter het over heeft. Zij gebruikt het als manipulatief argument in haar strijd tegen Monsanto.
Ook het boek van Lizzy van Leeuwen - De hanenbalken, over boerensuicide in Nederland - zou je nog van manipulatie kunnen betichten: het creëren van het beeld van de boer als slachtoffer van een omgeving waar hij niets aan kan veranderen. Dat geldt niet anders voor mensen die een baan verliezen of anderszins in de stress raken. Het is een zgn. coping mechanism
Nu verder.
De Franse cijfers zijn eigenlijk het meest interessant: vanuit de cijfers bieden ze een blik op de betekenis. Daar gaat de landbouw nog wat slechter dan hier (te weinig op de kostprijs gelet daaro) en wordt zelfmoord nadrukkelijk méér gebruikt als coping mechanism. In India wordt diezelfde coping gebruikt, maar gaat het eigenlijk verrassend goed.
De vraag die blijft hangen is: is een boer vatbaarder voor zelfmoord als hij echt in de zakelijke stress komt? En wat bepaalt die zakelijke stress?