Gisteren ontmoette ik Clémence Ross. Ze is voorzitter van het vanaf deze elektrische opiniekrant – en eldersveelgeplaagde Ik Kies Bewust. Ik zou inzicht in de ‘boeken’ krijgen, maar het werd gelukkig een leuk gesprek.

Heel eerlijk gezegd, die boeken kunnen me inmiddels wat. Ik ben wel klaar met zeuren en zeiken over IKB. Waar ik ook kom praten, IKB ligt al op zijn gat nog voor ik er m’n mond over open doe. Inmiddels nemen Felix Meurders en Foodwatch de vinger aan de IKB-pols over. Missie geslaagd.
Daarom deden we die boeken maar even snel. In 2009 was de omzet € 1,27 miljoen. Driekwart van dat bedrag gaat op aan reclame. Ik keek in d’r mooie blauwe ogen om te zien of ze de waarheid sprak. Ze beloofde het driemaal met de hand op het hart. Of er nog andere geldstromen zijn? – vroeg ik nog. ‘Nee’, zei ze heel beslist.
Wie behoefte heeft om het nog eens na te rekenen kan dat rustig doen door de lijst van alle deelnemers te koppelen aan de tarievenlijst. Ik stuur ze graag toe.

Toen hadden we het over Ik Kies Bewust. Moest dat nou ook op appels, peren en spinazie of juist alleen op frites, frisdrank, ijstaart en frikadellen? Daar zitten ze namelijk echt mee bij IKB. Foodlog had de groenteboeren van het land al eens een beetje opgestookt om hun producten met rust te laten. Daar is immers niks mis mee.

Mijn antwoord was opgelegd pandoer. Doe het alleen op de meuk, want dat was toch de bedoeling? Duidelijk maken dat er een minder vette, minder versuikerde en minder gezouten meuk te vinden is tussen de kutzooi uit de houdbaarheidsfabrieken. Mensen weten al dat verse groenten en fruit prima zijn. Daar is geen IKB voor nodig. En plak je het op ijstaart èn op appels, dan gaan ze denken dat ijstaart ook gezond is. Da’s hartstikke fout en maakt je de eeuwige risée van iedere maar een beetje kritische journalist. Zelfs supermarketeers geloven er niks van, ervoer ik al eens.
Hou het simpel en doe het zoals het bedoeld was: je hebt meuk en meuk die minder meukig is.Als je gezond wilt eten, weet je zelf wel dat je dat niet doet met een dagelijkse portie ijstaart, frites, frikadellen en Cup-a-Soup. Producten, zelfs de meest meukige, zijn niet fout. Als er iets fout is, zit het in je eetpatroon. Jamie Oliver, bijvoorbeeld, doet zijn stinkende best om daar verandering in te brengen. Beter eten, zit tussen je oren en niet in logo’s. It’s an attitude problem, zou een Amerikaan zeggen.

Ik geloof dat mevrouw Ross het er wel mee eens was. Ze vroeg me iets. ‘Wilt u eens een slogan voor Ik Kies Bewust verzinnen die wel klopt bij het juiste uitgangspunt? Ik beloofde haar dat ik foodlog.nl zou vragen mee te denken. Het moet wel ‘cool’ zijn en aanspreken. Juist bij de jongere generatie en juist bij die mensen die het hardst nodig hebben. Ik begon te fantaseren. 'Doe het in de trant van je bent een rund als je met vuurwerk stunt. Da's helder voor iedereen.'

Ik geef mijn in de gauwigheid verzonnen slogan maar voor een betere: ‘Ik kies bewust – het verschil tussen kutzooi en betere meuk.’ ‘Volstrekt helder voor iedereen in de Sterren- en Schilderswijk’, voegde ik er overbodig nog aan toe. Ze moest er smakelijk om lachen.
Met zo’n voorzitter komt het vast nog wel eens goed. Helaas moet ze een concours ringsteken openen op de 26e van kijk-of-het-klopt, maar anders zou ze zijn gekomen. Het speet haar zichtbaar. ‘We moeten verder praten’, zei ze.

Dan smelt ik. Zo’n mens heeft humor en ze snapt het. Het moet wel kloppen. Dat vindt zij ook.