Pessimisme
Hij schreef Requiem for a Species, een boek dat in Australië negatief werd ontvangen. Wij, Europeanen, zouden er beter mee om kunnen gaan omdat we wel pessimistisch durven zijn, schrijft Vrij Nederland.
Feest
Is dat zo? Ben jij bereid te geloven dat we het niet meer redden? De consequentie is immers dat we in een implosie terechtkomen. Daarin zullen vele doden vallen. De paar honderd miljoen mensen die zullen overleven, leren er een lesje door en zullen als een - hopelijk - dan wel wijzere mensheid de draad weer oppakken. Ons rest niets dan tragisch feest te vieren in onze hebzucht en welvaart tot het einde der dagen daar is.
Vergroenen werkt niet
Vrij Nederland schrijft dat Australische milieuactivisten Hamiltons boek negeerden. Hij wilde hen met zijn werk bereiken, maar het bleef stil vanuit hun hoek. Toen wist hij dat ze van zijn betoog niets wilden weten. Hamilton verklaart hun gedrag als volgt: ‘Ze zijn hoopvol dat ze de wereld kunnen redden. Dan moet er niet iemand langskomen die zegt: sorry, je kunt de wereld niet redden, want het is al te laat. Dus gaan ze door met wat ze al deden: het Australische volk vertellen dat de economie moet vergroenen en dat dan alles in orde komt. Onberedeneerd optimisme [...] Een van de grootste deugden van de mensheid, maar ook een van haar gevaarlijkste zwaktes.’
Fotocredits: Clive Hamilton, still, Democracy Now (een vraaggesprek met Hamilton over zijn jongste boek Earthmasters)
Temperatuur in New Delhi gisteren: 47 graden. 7 graden meer dan wat normaal is voor deze tijd, en een record - nog nooit eerder gemeten.
Tegelijkertijd blijven de moessonregens onder India boven de oceaan hangen, veel zuidelijker dan normaal, en verdroogt het land... terwijl de luchtvervuiling in de hoofdstad eveneens ongekend hoge waarden bereikt (ver boven de schadelijkheidsgrens).
Het zoetwatertekort neemt in meer dan 1/3 van de wereld schrikbarende vormen aan.