Eiwitten uit volle melkpoeder blijken aanmerkelijk beter te scoren dan plantaardige eiwitten, meldt AFN. De nieuwe methode, Digestible Indispensible Amino Acid Score (DIAAS), noteerde voor volle melkpoeder een score van 69 voor babies, 122 voor kinderen en 143 voor oudere kinderen, adolescenten en volwassenen. De DIAAS-score voor een mengsel van tarwe, erwten en volle melkpoeder was respectievelijk 56, 68 en 82.
De sinds 1989 gebruikte methode, Protein Digestibility Corrected Amino Acid Score (PDCAAS), blijkt aan vervanging toe. Nieuwe research laat zien dat een nieuwe kwaliteitsmeter nodig is, die vooral rekening houdt met de verteerbaarheid van aminozuren aan het einde van de dunne darm. "Bij de evaluatie van de eiwitkwaliteit in voedsel, moeten voedingseiwitten als individuele nutriënten behandeld worden en waar mogelijk zouden data voor verteerbare of 'bioavailable' aminozuren in voedingstabellen op basis van individuele aminozuren vermeld moeten worden", zo stelt het FAO rapport.
De zuivelindustrie is blij met de nieuwe methode. Zo wordt de groei van de Nederlandse melkproductie wordt in hoge mate verwerkt tot melkpoeder voor export naar o.m. het Verre Oosten. Onderwijl wordt Nederlanders gevraagd over te stappen op plantaardig eiwit. Wat weten we eigenlijk van eiwit om dat zo eenvoudig te adviseren?
Fotocredits: "Day 294/366 - Muscle Milk Light was on sale at the gym!", Newbirth35
@Jaap, helemaal mee eens. En dat geldt niet alleen voor eiwit-kwaliteit. Maar ook voor vele andere micro-nutrienten. Een voorbeeldje: de vitamine C samenstelling van sinaasappels kan orde-grootte verschillen (heeft o.a. te maken met zon versus schaduw kant van een boom). We hebben bij TOP hier regelmatig onderzoek naar gedaan. Het wordt genoemd 'biologische variantie'. De statistiek van variatie is een vreselijk onderschat probleem. Ik snap het wel, gemiddelden zijn zo gemakkelijk in excel te stoppen. Een vergelijkbaar fenomeen zie je bij MRL's. Dit onderwerp is denk ik heel erg relevant bij bijvoorbeeld epidemiologische studies.