Fotocredits: still, Feller Media
Dick, als het gaat om dierwelzijn, dan is dat een onderwerp waar alleen dieren met een frontale kwab (homo sapiens) iets mee zouden kunnen, want dieren zonder cognitieve hersenen kunnen alleen maar associëren en niet relativeren. Die ongelijkheid icm onze menselijke emoties veroorzaken 'onverklaarbare' en 'onoplosbare' problemen. Voorbeeld: mensen die zielsveel van hun gezelschapsdier houden, veroorzaken te vaak onnodig dierenleed omdat ze (uit liefde of uit egoïsme ?) het oude en/of zieke dier te lang laten leven. Nog een voorbeeld: Onze volksvertegenwoordiging gaat uit zijn dak over ritueel slachten en de pijn die een rund al of niet voelt tijdens de laatste 30 seconden van zijn leven. Diezelfde TK leden hebben - uitzonderingen daargelaten - nauwelijks een gefundeerde mening over de kwaliteit van het leven van datzelfde rund, dat maar liefst 60 tot 500 miljoen seconden leeft....
Van Messel heeft pijnlijk gelijk. Pijnlijk, omdat wattie zegt al duizend keer gezegd is, maar duizend keer duizend keer niet wordt gehoord. Veel diervrienden doen hun (huis)dieren verdriet, uit liefde.
Andere hobby: sportvissen. Niemand waagt zich aan kritiek omdat er veel plezierhengelaars zijn, paar miljoen, die allemaal op je stemmen als je op komt voor verwaarloosde honden (PVV en PvDD).
Maar ze mollen visjes, sportvissers, en gooien ze terug, levend.
Het visje is beter af als het dood gemaakt wordt als het is gevangen. Hengelvisjes moet je opeten, niet terugzetten.
Je hebt er geen kunstenaar met een rare bril voor nodig. Maar een PvdA bijvoorbeeld, die vorig jaar nog het neuken met dieren hielp verbieden. Zijn de dieren dolblij mee, denk ik. Maar de PvdA, ook veel sportvissers stemmen er op.