De winkel van Fishes die toevallig in de tijdelijk streekfeeststraat zit, had het drukker dan op de beste zaterdag. Jammer genoeg ontbraken de lokale grachtensnoek en grachtenkreeft. De gasten waren tevree met vis van ver. Slager Van Vuuren die bekend staat om zijn voortreffelijke zelfgemaakte – en dus echte lokale - paardenworst deed dezelfde uitstekende zaken. Pizzeria Delizia, met echte lokale Italiaanse eigenaren, deed heerlijk mee. De Rotterdamse Sita Danser was er, onze favoriet bij #SmaakNL 2010. Ook wij kochten natuurlijk een potje Hottie Sambal bij haar. En zo ging het maar door.
Ik zag organisator Gert-Jan Stok met kratten bier sjouwen. Ook hij was los en moest zijn toevlucht nemen tot de beroemde lokale winkel met buitenlandse bieren van Bert, die overigens van harte moet worden aanbevolen: Bert’s Bierhuis.
Willem&Drees waren er. Met bessen en prachtige, beslist superverse groene bloemkolen van de op foodlog welbekende biologische akkerbouwer Huib Rijk. En met de heerlijke appelen van Ben de Sonnaville. Dat spul was tenminste in de buurt geteeld. Nou ja, in Biddinghuizen en de Betuwe.
Ook ZTRDG – bekend van wat de boer wél kent - was er, met Ine Stultjens en Willem Groeneveld in hoogst eigen persoon. Net als ik, zijn ook zij voor producten van echte mensen die je kunt zien en aanraken. Daar voldeed (bijna) alles aan. Het was er dan ook supergezellig. Het geld stroomde kennelijk zelfs even goed als het bier. Dat verbaast me niks. Natuurlijk betaalt Nederland graag wat meer voor iets waar je de lach gratis bijkrijgt en een goed gevoel aan overhoudt. Geroerd was ik door het ‘broodTje met drinken’ voor 5 euro van een medelandse broodjesverkoper. De poster waarop het in grote letters gedrukt stond was met zorg samengesteld.
Maar zondag raakte ik totaal de kluts kwijt. Dat kwam niet door het bier want ik dronk geen druppel. Als streek niet van hier maar vooral van daar is, wat zijn dat dan voor streken? En dan heb ik het dus niet over het 'vers' van streekspeelgoed of dat van de verse streekmessen van de lokale potten en pannenwinkel. Daar kun je immers vers mee spelen en vers mee koken. Dat snap ik natuurlijk wel.
Mooie fotosessie Veerman. Te bedenken dat je in de Twijnstraat in mijn jeugd een kanonskogel kon afschieten, zonder iemand te raken. Er zat toentertijd een visboer in de Twijnstraat. Die visboer had een mooie dochter. Althans dat vond ik toen, nu zou ik het niet weten. De enige reden waarom ik in de Twijnstraat kwam. Volgend jaar ga ik zeker naar deze “Braderie”. Ze zouden het de “Twijnstraat Braderie” moeten noemen, om zich te onderscheiden. Het is tenslotte een historische winkelstraat. Men zou die geschiedenis moeten uitbuiten. Maar ja, dan is het weer geen Streek. Ongetwijfeld vind ik tegen die tijd een annonce op Foodlog. Die moet ik dan wel goed lezen en niet zoals ik de Pasteibakkerij heb gelezen. Ik was in de veronderstelling dat de zaak al geopend was. Vrijdagmorgen, leuk fietstochtje, 11 uur, lege zaak, slagerij Freijn, drie keuvelende dames. Nou dacht ik, je begint aardig olms te worden F. Volgende week een nieuw bezoek.