Het is pijnlijk dat de discussie aangezwengeld wordt door de Partij voor de Dieren, die juist geïnspireerd wordt door religieuze sentimenten. Verdraagzaamheid tussen religies is een groot goed, maar het verbod op rituele slacht krijgt nu mogelijk onbedoeld de eigenschappen van een ‘battle of religions’. Beter zij gezocht naar een consensus, die voor alle partijen haalbaar is. Nu wakkert de discussie ook minder frisse vooroordelen aan, terwijl respect voor cultuur en religie wenselijk is.
Zowel de Islam als het Jodendom kennen en kenden een vorm van doden, die nog steeds wordt toegepast in landen met de sharia. Decapitatie. Onthoofding dus. Vroeger exclusief bestemd voor de adel en tot diep in de vorige eeuw nog toegepast in Frankrijk. Machinaal uitgevoerd door middel van de guillotine, bood decapitatie een lage foutmarge en dus grote zekerheid op een pijnloze dood. Niet voor niets werd het bliksemsnel scheiden van het hoofd (de zetel van de pijnbeleving) van de romp als een humane doodstraf werd gezien. Deze methode staat in schril contrast tot het chemisch en elektrotechnisch geknoei in de Verenigde Staten.
De oplossing, ook antropologisch gezien, ligt zeker ingebed in het cultuureigene van de Middenoosten religies. Ook al wordt decapitatie in Israël niet, maar in tal van Arabische landen nog wel als doodstraf toegepast.
De vraagstelling zou dus kunnen zijn:
Waarom zou kosher en halal slachten niet gebaseerd kunnen zijn op decapitatie, waarbij ook het bloed ‘vrijuit’ kan stromen?
Guillotinescharen zijn in de papier- en staalindustrie gemeengoed. Technische uitvoerbaarheid kan geen probleem zijn. Islamieten en Joden hebben het recht binnen de vrijheid van godsdienst hun voedselprocedures te volgen. Maar in een beschaafde maatschappij gaat men niet voorbij aan onbedoeld veroorzaakt dierenleed. En de hele procedure kan nog steeds afgescheiden van het reguliere profane slachten plaatsvinden onder controle van religieus toezicht.
De enige te nemen stap is het traditionele mes vervangen door een valmes. Een verbod zonder oplossing, zal namelijk leiden tot illegale slacht en illegale import uit de omringende landen. Hoog tijd voor een rondetafelgesprek.
Ditmaal wilde hij zich wel laten horen. Hans slacht zelf.
Veel goede argumenten gelezen die alle standpunten ondersteunen. Wat mij betreft resteren de volgende vragen:
- Is er werkelijk verschil in dierenleed bij technisch correct uitgevoerde slachtprocedures zoals inmiddels uitvoerig beschreven?
- Als er verschil is ten nadele van halal of kosher slachten moet de maatschappij dan hiervoor een uitzondering toestaan omdat deze keuze een religieuze reden heeft?
Deze laatste vraag is algemener te stellen m.b.t. andere niet westerse gewoontes/tradities/normen: willen we dit als westerse maatschappij toestaan of niet? Dit al dan niet onder verwijzing van geloofsovertuiging. Mijn standpunt is dat daar waar het tornt aan rechten die vastgelegd zijn in ons rechtsstelsel dit niet het geval moet zijn.
Kortom: als ritueel slachten, op een deskundige manier wordt uitgevoerd, aantoonbaar niet meer dierenleed oplevert dan onze wetgeving nastreeft dan zie ik geen reden om dit te verbieden. Maar dat moet dan wel zo objectief mogelijk worden vastgesteld. Mogelijk dat het onderzoek hiernaar en de discussie die hier bij hoort (zoals deze) bijdraagt aan een beter dier welzijn.