Boudewijn Geels besteedt in de nieuwe HP/De Tijd een beetje laat aandacht aan Gort-gate, de storm in een glas wijn over de wijn van Ilja Gortdie geen wijn mag heten: Qool. Zie beeldcitaat hieronder. Vreemd genoeg heeft hij het wel uitgebreid over Hubrecht Duijker, maar vraagt hij zijn wijncollega Harold Hamersma, NB troonopvolger van Hubrecht, niet om uitleg.
Goh, zijn die ff bij De Tijd! Zo lag de affaire er 2 maanden geleden al bij.
Op verschillende blogs is over de hele affaire meer verschenen dan bij Duijker en in Perswijn. Grappig dat ze worden doodgezwegen.
De crux die iedereen maar schijnt te willen missen is de fiscale truc die Gort met deze wijn uithaalt. Gort diende voor Vincent Pugibet als verkoper van de wijn. Aanvankelijk wilde hij zijn naam op het etiket. Toen Gort kostte wat het kost een wijn van 8% wilde (die dan geen wijn meer is, en dus minder accijnzen kost), wilde hij dat niet meer. Hij wilde wel zien of Gort het kon verkopen en ging dus door met het project.
Jammer wat mij betreft, want hij had zijn poot stijf kunnen houden (hij heeft nog steeds een aanzienlijke technologisch 'savoir-faire' voorsprong op de rest van de markt) en had Gort kunnen dwingen te gaan voor alles of niets en dus wél zijn betere wijn (van 9%, die ene procent is cruciale voor onze smaakbeleving) in de markt kunnen zetten. Met Gort ja. Waarom niet.
De affaire is publicitair dood hoewel er nog altijd een aanklacht tegen Gort loopt bij de VWA. Qool mag nl. geen wijn heten, maar hij noemt het wel zo. Dan krijg je, terecht, de wijnwereld tegen je. Wegens vals spel, cq. accijnsfraude.