Op de CES vinden uiteraard ook de nieuwste gezondheidsgadgets een plaats. Van een 'smart bra, via een 'loopbureau' tot de nieuwste versies van Quantified Self-trackers, je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een toepassing voor. Loren Grush van The Verge bezocht CES en ontdekte een, wat hem betreft verontrustende, rode draad.

'Body shaming'
Vrijwel alle gezondheidsapps beloven dat ze je zullen helpen 'jezelf te verbeteren'. Ze claimen trainingsprogramma's en voedingspatronen efficiënter te maken. Maar de onderliggende boodschap daarvan is: je lichaam is niet goed genoeg. Ze baseren zich eigenlijk allemaal op 'body shaming': ze beloven je een ideaal lijf, een veel beter in ieder geval dan je huidige. Na aankoop blijken ze maar weinig resultaat op te leveren. Daar sta je dan, teleurgesteld over het hoopje ellende waar je in huist.

De nadruk op body shaming brengt gevaren met zich mee. Niet alleen is het bijhouden van allerlei meetgegevens en data ronduit verslavend ook al zullen de daadwerkelijk benodigde gedragsverandering daar niet automatisch uit volgen. Het kan zelfs doorslaan in eetstoornissen, als mensen obsessief iedere stap die ze verzetten en iedere calorie die ze binnenkrijgen dan wel verbranden bij gaan houden.

Wetenschappelijke onderbouwing krakkemikkig
Daar komt nog eens bij dat de wetenschappelijke onderbouwing van verschillende gezondheidsgadgets nogal 'vaag' is. Zo was op de CES de Chisel te bewonderen. Dat is een rechthoekig doosje met elektroden waarmee je je vetgehalte kunt meten en de spierkwaliteit van de biceps, buikspieren en bovenbeenspieren. De claim van Chisel is dat je daarmee je training kunt optimaliseren.
Chisel maakt gebruik van de Electrical Impedance Myography (EIM) techniek. Dat is op zich een bewezen techniek die medici gebruiken om spierafbraak te meten bijvoorbeeld bij ALS-patiënten. Maar voor gebruik van de techniek in een commerciële setting om een beter lijf te krijgen is geen wetenschappelijke onderbouwing te vinden.

Een ander voorbeeld is de Healbe's GoBe calorie tracker die je om je pols kunt dragen. Volgens Healbe meet de tracker de hoeveelheid glucose die iemand binnenkrijgt. Dat zou de tracker doen door een electrisch pulsje te meten dat ontstaat als glucose onze cellen binnenkomt en daar water uit verplaatst. De mate van glucose-verplaatsing zou een maatstaf zijn voor de hoeveelheid calorieën die iemand consumeert. Voor deze techniek bestaat nog geen wetenschappelijk peer-reviewed onderzoek. Ook zijn de technieken om zonder een bloedmonster glucose te meten - hoewel die zeer in de belangstelling staan - nog niet ver genoeg ontwikkeld om in een commercieel product toegepast te kunnen worden.

Dit soort schijnprecisie en -relevantie geldt voor menig gezondheidsgadget op de CES. De Levl breathalyzer claimt dat hij je kan vertellen hoeveel vet je verbrandt door een chemische stofje in je adem te meten. Ja, die techniek bestaat, maar het product is er nog altijd niet voor geijkt.

De buikband Slendertone claimt je een strakkere buik te bezorgen dankzij Electrical Muscle Stimulation, een toepassing uit revalidatieklinieken. Maar het enige serieuze onderzoek dat zich hierop richtte, toonde geen bewezen werking aan.

Al deze beloften zijn niet gefundeerd op wetenschappelijk bewezen resultaten. Ze bieden ons alleen maar nieuwe manieren om ons schuldig of slecht te voelen.

Eind aan het zittend kantoorbestaan
Toch waren er op de CES ook gadgets te vinden die beloven echt te werken en het nodige onderzoek achter zich hebben. Een manier om drastisch af te rekenen met ons eeuwig en altijd maar zitten. Zo is daar de TAO-Wellness, een in de hand gehouden apparaatje dat je, in combi met een app overal, dus achter je bureau of in je vliegtuigstoel oefeningen kan laten doen. Een soort Pilates op de werkplek, zonder dat je er een sportzaal voor nodig hebt.

Van al die gadgets gaan we niet dood. Van zitten wel. Dat zitten verwijdert je volgens Lowe maar één stap van de dood
Een ander voorbeeld van een gadget die echt werkt: het loopbureau. Op CES demonstreerde LifeSpan Fitness zijn laatste versies. We komen er steeds meer achter dat een zittende leefstijl slecht voor ons is. En de meeste technologische vernieuwingen van de laatste decennia zijn er op gericht ons het leven alleen nog maar gemakkelijker te maken, waardoor we nog minder bewegen. LifeSpan Fitness maakt daar een einde aan. Het bedrijf claimt sinds 2012 al meer dan 50.000 loopbureaus verkocht te hebben aan 'early adopters' als Google, Motorola en het Witte Huis.

De grootste belemmering voor een loopbureau? "Valse schaamte", zegt James Lowe van LifeSpan. "Zet twee loopbureaus in twee uithoeken van een kantoorvleugel, en niemand maakt er gebruik van. Maar zet ze naast elkaar, en mensen springen er zo op. Je wilt op je werk er vooral bij horen", vult hij aan. Dat neemt niet weg dat de nieuwste modellen wel voorzien zijn van een overkapping en privacy-wandje zodat de gebruiker ongezien kan trainen tijdens het werk.

Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is om mensen in beweging te krijgen. "Van al die gadgets gaan we niet dood", zegt Lowe. Van zitten wel. Dat zitten verwijdert je volgens Lowe "maar één stap van de dood."

Fotocredits: 'Treadmill desk', LifeSpan