Afkomstig van buiten Europa
The Telegraph meldt dat de nepproducten vooral van buiten de EU komen. Volgens het rapport is Turkije de grootste leverancier van genepte voedingsmiddelen. De groeiende markt zorgt er wel voor dat de producten vaker uit landen van binnen Europa komen. Voor zover Europol nu ontdekt heeft, komen producten ook uit België, Tsjechië, Italië, Polen, Portugal, Spanje en het Verenigd Koninkrijk.
Europol verwacht dat het fairtrade-logo het volgende target is.Volgend mikpunt: fairtrade
Europol gebruikt biologische voedingsmiddelen als voorbeeld van het soort fraude waar met name mensen die zich wat meer kunnen veroorloven in toenemende mate mee te maken krijgen.
De opsporingsorganisatie verwacht dat het fairtrade-logo het volgende target is. Mensen betalen graag wat meer om er zeker van te zijn dat de boeren niet uitgebuit zijn. Criminelen spelen daar graag en gemakkelijk op in.
Zij verkopen de namaakproducten vooral via het internet en op straatmarkten. Europol waarschuwt de consument dan ook om daar extra op te letten. Bij aankopen via internet is de afkomst van het product moeilijk na te gaan.
Fotocredits: Claus Rebler
Bas, de ongelovige Thomas, net vandaag!
Negen jaar en 2 dagen terug overleed mijn vader (91 jaar). Welk thema moest de uitvaartdienst hebben, vroeg de voorgangster. De zaaier is zo'n echt boerenthema. Mijn 3 zussen, mijn moeder en ik waren unaniem: de ongelovige Thomas! De voorgangster reageerde enigszins verbaasd, maar wij waren stellig.
Welke apostelen waren beter: de alles-voor-zoete-koek-gelovers of hij die dat verhaal van opstanding en Hemelvaart zo absurd vond dat hij dat pas kon accepteren bij het aanschouwen van onweerlegbaar bewijs? Thomas als ongelovige afdoen: het eerste oer-geval van framing uit de geschiedenis?
Het verhaal van Norman Borlaug, volgens mij heb ik dat van de site van Truth about trade & technology of dit artikel
Over emotie vs ratio. In tegenstelling tot de meeste andere culturen trachten wij emotie te verdoezelen. Niemand zal zeggen: "Helaas moet ik bekennen dat ik een rationeel mens ben" of "Trots verkondig ik dat ik mij vooral door emotie laat leiden". Andersom wel.
Terwijl het in de communicatie juist perfect werkt om juist wel emotie te benoemen.
"Biolandbouw is per definitie tegen vooruitgang", tja daar moet een weerwoord op komen. Maar "ik maak mij ongerust dat aanhangers van biolandbouw vooruitgang bemoeilijken", daar kan ik niets vreemds aan vinden. Het is immers een terechte zorg (of die zorg klopt is dan een andere vraag.
Idem: "Monsanto is uit op wereldoverheersing van het voedselsysteem" vs "Ik maak mij zorgen over de marktmacht van bedrijven als Monsanto".
Een zelfde effect treedt op bij afwegingen. Iedereen is zich bewust van dilemma's die hem zelf treffen. Maar wat alleen gecommuniceerd wordt is de uiteindelijke beslissing. Met als gevolg dat het lijkt op dogmatisme en starheid. Waarom niet alles, inclusief het dilemma communiceren? Zit daar existentiele angst achter: niemand begrijpt dat dilemma?